Shiba Inu – historia japońskiej rasy, hodowla, cena
Spis treści
Historia i pochodzenie – górskie królestwo
Shiba Inu uważana jest za najstarszą japońską rasę psów. Wyhodowana była przede wszystkim w celach myśliwskich. Słowo “shiba”’ po japońsku oznacza – chrust lub niewielkie krzewy, ale również coś małego. Natomiast słowo “Inu” oznacza po prostu psa. Pies ten nie tylko doskonale sprawdzał się przy polowaniu na ptaki i drobną zwierzynę, ale był nawet wykorzystywany do polowań na dziki. Rasa początkowo występowała tylko na terenach górskich. Przodkowie Shiba Inu zamieszkiwali tereny Azji jeszcze kilka stuleci przed naszą erą. Pierwotnie psy występujące na terenie Japonii różniły się od siebie nieznacznie. Przez wiele stuleci nie było tam innych psów, dlatego japońskie rasy nie były licznie krzyżowane, dzięki czemu zachowały bardzo zbliżony wygląd do swoich przodków. Wraz ze wzrostem popularności myślistwa do Japonii zaczęto sprowadzać inne psy myśliwskie z zagranicy, między innymi setery i pointery. Następnie zaczęto je krzyżować z miejscowymi psami, co prawie doprowadziło do wyginięcia tej japońskiej rasy. Dopiero w 1928 roku znaleźli się miłośnicy, którzy postanowili uchronić Shiba Inu przed całkowitym wyginięciem.
Niedługo później, bo w 1937 roku Shiba Inu została oficjalnie uznana za japońskie dobro narodowe – pomnik przyrody. Z biegiem czasu zaczęto sprowadzać psy z górskich terenów do miast, gdzie od razu zyskały uznanie i stały się psami stróżującymi i domowymi. II Wojna Światowa przyczyniła się do prawie całkowitego wyginięcia rasy. Po wojnie rozpoczęto żmudny proces odbudowy populacji tych niezwykłych psów, wykorzystując do tego celu ocalałe osobniki.
W Polsce psy rasy Shiba Inu pojawiła się późno – dopiero w 1992 roku i do dzisiaj nie są zbyt popularną rasą w naszym kraju. Rasa ta zdecydowanie największą popularnością cieszy się w swojej ojczyźnie, gdzie zaraz koło Akity stanowi czołówkę ulubionych psów Japończyków. Poza Japonią Shiba Inu są jeszcze dosyć popularne w Stanach Zjednoczonych. W pozostałych regionach świata rasa nie jest zbyt często spotykana.
Według podziału na rasy opracowanego przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI) Shiba Inu należy do grupy V – szpice azjatyckie i rasy pokrewne.
Charakter psów Shiba Inu – niezależny Azjata
Patrząc na Shibę można by rzec, że jest to uroczy pies, kochający wszelkie pieszczoty. Pozory mogą jednak mylić. Ten japoński pies posiada bardzo mocny temperament. Jest pewny siebie i nie należy do psów, od których należy oczekiwać bezwzględnego posłuszeństwa. Shiba Inu zawsze posiada swoje zdanie, przez co lubi stawiać na swoim, a zmiana jego stanowiska jest prawie niewykonalna. Są to psy ciche i spokojne, które bez problemu dostosują się do życia domowników. W stosunku do swoich właścicieli Shiba jest lojalny i oddany. Zazwyczaj wybiera jedną osobę, która jest dla niego najważniejsza. Mocno się do niej przywiązuje, przez co źle znosi samotność. Bardzo długa, całodniowa lub dłuższa samotność może bardzo niekorzystnie odbić się na psychice psa. Shiba jest towarzyski, a do szczęścia potrzebuje bliskości swojego Pana oraz rodziny. Bez problemu zaakceptuje zwierzęta z którymi się wychował, niezależnie, czy to będzie inny pies, kot, czy mały gryzoń. W kontaktach z innymi napotkanymi czworonogami, właściciel powinien być czujny. Nasz pupil niektórych zaakceptuje, a z niektórymi będzie wdawał się w bójki. Jest to spowodowane silnym instynktem terytorialnym, oraz skłonnością do dominacji, a to nie zawsze może spodobać się innym psom – zwłaszcza tej samej płci. Dzięki silnemu instynktowi terytorialnemu, rasa ta jest doskonałym stróżem domowym. W stosunku do obcych Shiba bywa nieufny. Jest niezwykle czujny i bez żadnego zawahania ostrzeże swoich właścicieli o potencjalnym zagrożeniu. Warto mieć na uwadze, że nie jest to pies szczekliwy. Dlatego w chwili, gdy Shiba zaczyna szczekać właściciel powinien być czujny i sprawdzić, co zaniepokoiło czworonożnego przyjaciela. W kontaktach z dziećmi pies ten jest tolerancyjny. Oczywiście nie może być traktowany jako maskotka, dlatego najlepiej odnajdzie się w towarzystwie nieco starszych dzieci, o ile są one nauczonego prawidłowego obchodzenia się z psem. Lubi wspólne zabawy, jednak to on decyduje ile każda zabawa trwa. Shiba Inu nie przejawia agresji, w chwili kiedy pupil nie będzie miał ochoty na dalsze wygłupy należy pozwolić mu po prostu odpocząć w ciszy. Warto nauczyć dzieci, że pies ma prawo do odpoczynku. O Shibie często mówi się, że jest jak kot. Bez żadnej wątpliwości rasa ta posiada niejedną wspólna cechę z mruczkami. Zwykłe ogrodzenie zrobione z siatki nie jest dla psa tej rasy żadną przeszkodą. Shiba jest niezwykle zwinny i przyzwyczajony do poruszania się po trudnych, górskich terenach. Płynie w nim zamiłowanie do samodzielnych wędrówek i poznawania świata, dlatego bez problemu przedostanie się po siatce na drugą stronę. Ogród powinien być dobrze ogrodzony, najlepiej z ukośnie zwieńczonym do wewnątrz ogrodzeniem.
Wygląd Shiba Inu- urzekający lisek
Shiba Inu to niewielki pies, do czego nawiązuje sama jego nazwa. Jest to pies w typie szpica, o sylwetce zbliżonej do kwadratu. Zdecydowanie jest to najmniejsza rasa ze wszystkich ras japońskich. Wysokość w kłębie psa zazwyczaj waha się między 39 a 41 cm. Suki są nieco mniejsze i osiągają od 35 do 38 cm. Masa ciała w obu przypadkach oscyluje między 8 a 14 kilogramów, przy czym oczywiście suki są nieco lżejsze. Sylwetka jest dobrze zbudowana, o zwartej budowie. Grzbiet prosty z głęboką klatką piersiową i dobrze umięśnionymi lędźwiami. Głowa z mocno zaznaczonym stopem jest osadzona na mocnej szyi. Kufa zwęża się ku końcowi. Trufla nosowa jest w kolorze czarnym. Shiba ma niewielkie oczy o ciemnobrązowym kolorze. Sam kształt jest nieco skośny. Uszy małe, trójkątne, szpiczaste i mocno stojące. Są nieznacznie pochylone do przodu. Ogon jest wysoko osadzony, silnie skręcony, noszony nad grzbietem. Kończyny są proste i umięśnione.
Shiba Inu ma dwuwarstwową szatę, na którą składa się prosty i twardy włos okrywowy i miękki, gęsty podszerstek. Na ogonie włos jest dłuższy w porównaniu do reszty ciała i tworzy puszystą kitkę, co dodatkowo dodaje uroku całemu wyglądowi. Według wzorca rasy przyjętego przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI) dopuszcza się następujące umaszczenia: rude, czarne podpalane, sezamowe, sezamowe czarne, sezamowe czerwone. Kolor sezamowy oznacza mieszaninę białych i czarnych włosów. Czerwony sezamowy analogicznie rude włosy zmieszane z czarnymi. W czarnym sezamowym występuje przewaga koloru czarnego nad białym. Niezależnie od umaszczenia psy tej rasy muszą mieć tak zwane “’urajiro”, czyli rozjaśnienia po bokach kufy, na policzkach, szyi, żuchwie, klatce piersiowej i brzuchu, na wewnętrznej stronie ud i spodzie ogona. Są to przejaśnienia kremowe do koloru białego. Elegancka, niewielka sylwetka, żywy chód i pyszczek, który wydaje się być cały czas uśmiechnięty urzeka swoim niecodziennym wyglądem. Dzięki swojemu niezwykłemu wyglądowi Shibę Inu często porównuje się do lisa, zwłaszcza jeśli pies występuje w rudym umaszczeniu.
Wychowanie i szkolenie psów rasy Shiba Inu – konsekwencja kontra niezależność
Pierwotnym zadaniem Shiby było polowanie. W Japonii jeszcze do dzisiaj psy tej rasy bywają w tym celu wykorzystywane. Shiba nie tylko posiada cechy takie jak zwinność czy czujność, ale jest też psem niezwykle inteligentnym. Dlatego też szkolenie Shiby jest długotrwałym procesem. Podobnie jak inne rasy japońskie Shiba Inu są niezależne i właściciel nie może oczekiwać od psa całkowitego i bezwzględnego posłuszeństwa. Tu można zauważyć kolejne podobieństwo tych psów do kotów – podobnie jak kot, Shiba Inu zawsze chodzi swoimi ścieżkami. Psy tej rasy wymagają konsekwentnego wychowania, ale przy tym dość łagodnego podejścia. Samo szkolenie nie należy do łatwych zadań, a raczej wysoko stawia przed właścicielem poprzeczkę. Od pierwszych dni w domu trzeba psu prezentować panujące w nim zasady oraz hierarchię i co najważniejsze zasady te muszą być rzetelnie przestrzegane. Podczas szkolenia Shiba zadania wykonuje wybiórczo – te, które mu się podobają, lub te na które akurat ma ochotę. Mimo takiego zachowania nie należy psa do niczego przymuszać i ostro traktować, ponieważ zamiast zamierzonych zamiarów, osiągniemy wręcz odwrotny skutek. Do wychowania tego niezależnego szpica przydadzą się duże pokłady cierpliwości, oraz stanowczość. Inteligencja sprawia, że każde złe traktowanie nie tylko zapamięta, ale odmówi jakiejkolwiek chęci do szkolenia się. Najważniejsze w podejściu do psa są pozytywne metody i przyjazna atmosfera. Nie jest to pies, który szybko da się naciągnąć na smaczki. Znalezienie odpowiedniej motywacji dla tego pupila może okazać się trudniejsze niż w przypadku innych psów, ale nie jest to niewykonalne. Jeśli będzie odpowiednio zmotywowany, oraz kiedy zobaczy sens w poleceniach naprawdę dużo może się nauczyć. Podobnie jak w przypadku innych ras psów tu również niezmiernie ważna jest właściwa socjalizacja, prowadzona już od szczeniaka. Instynkt terytorialny i chęć dominacji sprawiają, że na spacerze Shiba może okazać się problematyczny. Ryzykowne jest spuszczanie go ze smyczy, zwłaszcza, jeśli połączymy jego niezależną naturę i chęć do samodzielnych wędrówek. Dlatego bardzo ważnym elementem wychowania jest wracanie psa na zawołanie. Pomimo tego, że rasa ta jest pewna siebie, bywa także dosyć płochliwa, jeśli chodzi o bodźce zewnętrzne, dlatego od małego pies powinien być przyzwyczajany nie tylko do nowych psów, czy ludzi, ale także nowych miejsc i bodźców (również głosowych). Z każdym przedmiotem, który budzi lęk w pupilu należy pomału go oswajać, co pomoże przełamać strach. Ze względu na niecodzienny charakter dobrym rozwiązaniem jest zapisanie czworonoga do psiego przedszkola, dzięki czemu, nie tylko właściciel uzyska pomoc w okiełznaniu kociej natury tego psa, ale również Shiba będzie przyzwyczajany do innych psów, co może okazać się kluczowe na dalszych etapach życia.
Shiba Inu należy do prawdziwych czyścioszków. Chętnie uczy się załatwiania na zewnątrz, a właściciel nie musi się martwić, że na spacerze pies wejdzie w każdą kałużę i błoto.
Zajęcia dla Shiby
Shiba Inu kocha długie spacery i przebywanie na świeżym powietrzu. Nie jest straszna im zima, przed którą chroni go gęsta sierść. Rasa ta nawet lubi zabawy na śniegu. Jest to pies energiczny – zwłaszcza jako szczeniak potrzebuje dużo ruchu, aby rozładować drzemiące w nim pokłady energii. Pomimo tego nie należy zbytnio forsować psa, a jego kondycję i wytrzymałość budować stopniowo. Najważniejsze jednak, żeby aktywności były przyjemnością zarówno dla psa, jak i właściciela. Shiba Inu może towarzyszyć właścicielowi w różnych aktywnościach, o ile oboje je polubią. Jeśli pies ma zostać sam w domu podczas nieobecności właściciela, to powinien mieć do dyspozycji dużo zabawek, które umilą mu czas, a przede wszystkim zajmą jego bystrą główkę dzięki czemu nie wpadnie mu na myśl zniszczyć znajdujące się w jego zasięgu przedmioty.
Zdrowie Shiby – twardy niczym samuraj
Shiba Inu oprócz ogólnej wytrzymałości może pochwalić się również doskonałym zdrowiem i odpornością. Oczywiście, tak jak w przypadku każdej rasy i one narażone są na pewne schorzenia. Na szczęście zdarzają się im one bardzo rzadko, zwłaszcza, jeśli pies pochodzi od zaufanego i odpowiedzialnego hodowcy. Czasem może wystąpić dysplazja stawów biodrowych, ale istnieją badania, dzięki którym da się ograniczyć jej występowanie w hodowli. Mogą zdarzyć się choroby oczu, takie jak zaćma czy jaskra. U psów tej rasy mogą też pojawić się alergie skórne i pokarmowe. Shiba nie lubi nagłych zmian karm, na które może gwałtownie zareagować jego układ pokarmowy.
Shiba Inu ze względu na swój gęsty podszerstek dobrze znosi niskie i niekorzystne warunki atmosferyczne. Podczas upałów radzi sobie dobrze, jednak obowiązkowo musi mieć zapewniony stały dostęp do wody pitnej oraz do chłodnego, zacienionego miejsca do odpoczynku. Mimo wszystko warto podczas upalnych dni zrezygnować ze spacerów w samym słońcu i nadmiernej aktywności fizycznej – przezorny zawsze ubezpieczony. Pomimo dobrego przystosowania nie warto narażać niepotrzebnie psa. Shibę można zaliczyć do ras długowiecznych – zdrowy i zadbany pies może dożyć nawet 15 lat.
Żywienie – wymarzony podopieczny
Shiba Inu nie należy do ras, które są szczególnie wybredne w kwestiach żywieniowych. Nie wymaga jakiegoś specjalnego podejścia, jednak nie oznacza to, że można psu podawać wszystko, nie zwracając uwagi na jakość, ani skład. Na ogół Shiby mają dobry apetyt, jednak wyjątki potwierdzają regułę i mogą znaleźć się również niejadki, a to w połączeniu z upartością jaka cechuje te psy może stanowić problem dla właściciela. W takim wypadku nie warto nawet próbować zmusić psa do zjedzenia – jeśli mu coś nie smakuje to tego nie zje i koniec. Wtedy trzeba pójść na kompromis i znaleźć nową karmę, która przypadnie do gustu pupilowi. Można podawać psu gotowe karmy od sprawdzonych producentów – zarówno mokre, jak i suche lub samodzielne przygotowywać posiłki domu. Nie zważając na to, którą opcję się wybierze – jedzenie powinno cechować się wysoką zawartością mięsa. Warto unikać dużej ilości zbóż, które mogą niekorzystnie wpłynąć na układ pokarmowy psa. Karmy powinny być pozbawione konserwantów i sztucznych barwników. Dieta BARF (z ang. “Biologically Appropriate Raw Food”) wymaga od właściciela wiedzy na jej temat i zdecydowanie zabiera najwięcej czasu, jednak jeśli ktoś zdecyduje się na nią to nie ma żadnych przeciwwskazań. Warto jednak w takim wypadku zaczerpnąć porady u psiego dietetyka lub weterynarza, który pomoże ustalić odpowiedni jadłospis, bogaty nie tylko w mięso, ale i warzywa, zioła i oleje, które są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania psiego organizmu, a przy tym będzie pozbawiony ewentualnych niedoborów.
Shiba Inu może przejawiać skłonności do alergii, które zarówno mogą objawiać się problemami gastrycznymi, jak i problemami skórnymi. W takim wypadku najlepszym rozwiązaniem będzie podawanie karm hipoalergicznych, bezzbożowych lub monobiałkowych, czyli takich zawierających jedno źródło białka zwierzęcego. Dieta powinna być dobrana tak, aby uwzględniała indywidualne potrzeby psa, a także być dopasowana do wagi, wieku czy aktywności fizycznej. Niezależnie od tego, na który rodzaj pożywienia zdecyduje się właściciel, pies musi mieć zapewniony stały dostęp do świeżej wody pitnej. Woda w misce powinna być regularnie wymieniana, aby zawsze była czysta.
Pielęgnacja – nie taki diabeł straszny
Sierść Shiby nie jest skomplikowana w pielęgnacji, a sam pupil pomaga nam ją utrzymać w czystości. Można by rzec, że brudny Shiba to nie Shiba. To kolejna cecha, która łączy je z kotami. Psy te dbają o utrzymanie czystości do tego stopnia, że godzinami potrafią się czyścić, próbując doprowadzić sierść do perfekcyjnego stanu. Rutynowa pielęgnacja psa sprowadza się w dużej mierze do systematycznego szczotkowania. Częstość tej czynności należy oczywiście zwiększyć w czasie linienia, które zachodzi najczęściej dwa razy do roku. Niewielkie ilości sierści pupil będzie gubił przez cały rok, jednak linienie u tej rasy zachodzi dość intensywnie i zazwyczaj trwa około dwóch do nawet czterech tygodni. Martwe włosy nie są uciążliwe podczas sprzątania i bez trudu da się ich pozbyć z tapicerki czy dywanów. Do systematycznego szczotkowania (dwa razy w tygodniu) sprawdzi się szczotka z twardego naturalnego włosia dzika, a do zapanowania nad podszerstkiem przyda się odpowiednio gęsta szczotka metalowa tzw. pudlówka. Jeśli pojawią się filce, to z pomocą przyjdzie grzebień poprzeczny (grabki), czyli zgrzebło z obrotowymi zębami. Z pozoru łatwa i dość przyjemna pielęgnacja Shiby bywa dość kłopotliwa, jeśli mowa o kąpieli. Pies ten wręcz nie znosi kąpieli. Próby jego umycia często kończą się głośnym protestowaniem, wyrywaniem się i szczerym niezadowoleniem psa. Na szczęście z uwagi na zamiłowanie Shiby do dbania o higienę, rasa ta nie wymaga częstego kąpania. Wystarczy wykąpać go raz na dwa, trzy miesiące. Podczas kąpieli trzeba dokładnie zmoczyć futro psa, tak aby woda dostała się aż do skóry. Shibę można kąpać w szamponach hipoalergicznych, uniwersalnych lub intensyfikujących naturalny kolor szaty.
Oprócz szczotkowania i kąpieli właściciel powinien dbać również o czystość uszu, okolic oczu, długość pazurków czy stan zębów. Zęby należy regularnie szczotkować specjalna pastą dla psów i szczoteczką, lub podawać psu gryzaki dentystyczne, które pomogą zachować odpowiednią higienę. Pazurki należy skracać regularnie, jeśli pies nie ściera ich w sposób naturalny. Jeśli naszego Shibę przyzwyczaimy od małego do zabiegów pielęgnacyjnych, to w przyszłości pomoże to uniknąć nieprzyjemnych sytuacji z nimi związanych.
Shiba Inu – niezbędna wyprawka dla psa
Podstawowymi elementami psiej wyprawki są dobrej jakości miski na karmę oraz wodę (w przypadku Shiby dobrze jest wybrać miski ceramiczne, co pozwoli uniknąć ewentualnych alergii kontaktowych) oraz odpowiedniej wielkości, komfortowe legowisko. Kolejnym, kluczowym elementem przy ciekawskiej natrze Shiby to odpowiednie akcesoria spacerowe. Wybór odpowiednich produktów w przypadku tej rasy nie jest takie prosty i oczywisty jak przy innych czworonogach. Powodem tego stanu rzeczy jest indywidualizm tego japońskiego psa. Nie da się jasno określić czy szelki czy obroża będzie lepsza. Każdy właściciel powinien sprawdzić osobiście, co podpasuje jego pupilowi. Niewątpliwie przydatna będzie długa smycz zapewniająca komfort i swobodę podczas spacerów. Pamiętać trzeba, że ten pies jest indywidualistą, który nie zawsze ma ochotę na wspólne zabawy, dlatego warto zaopatrzyć się w zabawki takie jak piłki, sznury, czy naturalne gryzaki, którymi w wolnych chwilach będzie mógł się pobawić.
Shiba nie jest psem dużym, co jest plusem, jeśli chodzi o łatwość przewożenia. Dla zapewnienia bezpieczeństwa psu dobrym rozwiązaniem będzie zakup klatki kennelowej lub specjalnego transportera. A do systematycznej pielęgnacji niezbędny będzie zakup niezbędnych szczotek oraz preparatów higienicznych.
Gdzie kupisz szczeniaka Shiba Inu? Wybór hodowli
Samo posiadanie psa to duża odpowiedzialność, a posiadanie psa tej japońskiej rasy to dodatkowe wyzwanie. Jeśli jesteś w stanie zapewnić Shibie odpowiednie dla niego warunki i zdajesz sobie sprawę z jego natury, to możesz zacząć szukać hodowli. Pierwszym krokiem nowego właściciela powinno być upewnienie się, że hodowca należy do Związku Kynologicznego w Polsce (ZKwP), który bezpośrednio należy do najważniejszej organizacji jaką jest Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI). Dzięki temu masz pewność, że standardy w hodowli są na najwyższym poziomie, a hodowcy zależy na dobru zwierząt. Sam proces wyboru odpowiedniej hodowli jest długi i nie należy się z nim spieszyć – wybór odpowiedniego hodowcy w głównej mierze gwarantuje nam zdrowie psiaka. Rodowód zaś jest dokumentem, który potwierdza rasowość psa. W skrócie – gwarantuje nam, że z naszego szczeniaka wyrośnie prawdziwy Shiba Inu, a nie coś podobnie wyglądającego. Omijaj szerokim łukiem pseudohodowle, które proponują psy bez rodowodu, często w bardzo atrakcyjnych cenach. Nie istnieje coś takiego, jak pies rasowy bez rodowodu. Zbyt niskie ceny powinny natychmiast zapalić w Twojej głowie lampkę ostrzegawczą. Takie oferty najczęściej pochodzą od pseudohodowców, którzy nastawieni są nie na dobro zwierząt, ich socjalizację, wychowanie, a jedynie na jak największy i najszybszy zysk ze sprzedaży. Nie warto zgadzać się na takie oferty, mimo tego, że Shiba Inu nie należy do psów tanich. Średnia cena za szczeniaka waha się w granicy 4000-6000 zł. Na cenę składa się wiele czynników, przez co górna półka cenowa jest niemożliwa do określenia. Warto mieć na uwadzę też wkład jaki hodowca musi włożyć w odpowiednie przygotowanie matki, czy warunków, a także późniejsze wychowanie czy badania. Przed ostatecznym kupnem psa zawsze warto udać się osobiście do wybranej przez siebie hodowli. Stosuj metodę – sprawdź i pytaj. Sprawdź warunki w jakich hodowane są psy, poproś o przedstawienie Ci dokumentacji wraz z przeprowadzonymi badaniami, a także pytaj. Shiba Inu nie należy do ras łatwych w ułożeniu, dlatego hodowca, który zajmuje się nimi profesjonalnie na pewno chętnie udzieli Ci cennych wskazówek.
Jeśli jednak pułap cenowy jest dla Ciebie za wysoki i nie jesteś w stanie pozwolić sobie na zakup szczeniaka to poszukaj organizacji zajmujących się adopcją Shiby Inu. Takie organizacje szukają psom drugiego, kochającego domu. Nie jest to łatwe zadanie, ponieważ rasa ta nie jest zbyt popularna w naszym kraju, jednak istnieją Shiby, które z przeróżnych powodów nie mogły zostać w dotychczasowym domu i szukają nowych właścicieli, którzy szczerze je pokochają.
Czy będę odpowiednim właścicielem Shiba Inu?
Trzeba liczyć się z tym, że Shiba Inu nie jest psem dla każdego. Rasa ta wymaga doświadczonego właściciela o mocnej i stanowczej osobowości. Wychowanie wymaga od właściciela wiedzy, cierpliwości, a także sporo ilości czasu, który będzie mógł poświęcić na spędzanie z psem czy jego szkolenie. Shiba nie nadaje się dla osób, które dopiero rozpoczynają swoją przygodę z psami, a także dla mało pewnych siebie osób. Właściciel musi zagwarantować psu odpowiednią dawkę ruchu na świeżym powietrzu. Shiba Inu nie ma zbyt dużych wymagań mieszkaniowych – może mieszkać zarówno w domu z ogrodem (dobrze zabezpieczonym) czy w mieszkaniu w bloku. Oczywiście dom z ogrodem ma tę przewagę, że Shiba będzie mógł częściej przebywać na świeżym powietrzu. Shiba nadaje się dla rodzin z dziećmi, zwłaszcza tych nieco większych. Nie będzie natomiast dobrym rozwiązaniem dla osób starszych.
Kluczem do zbudowania dobrej relacji z Shibą jest przede wszystkim zaakceptowanie jego wyjątkowej azjatyckiej natury. Jeśli ją zrozumiesz to zbudujesz ze swoim podopiecznym trwałą, silną więź na długie lata!