Pinczer miniaturowy – wymagania, wychowanie i charakter
Spis treści
Historia i pochodzenie pinczera miniaturowego
Pinczery występują w trzech wielkościach – doberman, pinczer średni i pinczer miniaturowy. Ten ostatni jest najmniejszym przedstawicielem rasy pinczerów. Nazywany jest również potocznie ratlerkiem. Zgodny ze wzorcem rasy pinczer miniaturowy powinien być idealną kopią większych od siebie przedstawicieli i różnić się od nich jedynie wielkością. Bezpośrednim przodkiem pinczera miniaturowego jest wywodzący się z Niemiec pinczer średni. Jest on efektem bardzo starannej selekcji hodowców, którzy wykorzystali fakt, że w hodowli na świat przychodziły czasem osobniki mniejsze od pozostałych. Hodowcy krzyżując ze sobą osobniki mniejsze niż przeciętnie w niedługim czasie osiągnęli swój zamierzony efekt i wyhodowali psa, którego wzrost w kłębie nie przekraczał 30 centymetrów. Chociaż niektórzy kynolodzy uważają, że do powstania rasy przyczyniły się również jamniki, a nawet charciki włoskie, to nie ma to stuprocentowych dowodów na potwierdzenie tej tezy. Niewątpliwie Pinczer miniaturowy jest rasą starą – hodowany jest już od kilkuset lat. Na namalowanym w 1640 roku obrazie (wiszącym obecnie w Luwrze) uwieczniony został pies, który łudząco wyglądem przypomina dzisiejszego pinczera. Psy tej rasy sprawdzały się zarówno na wsi, jak i w miastach, tam głównie w dzielnicach portowych. Pomimo niewielkich rozmiarów Pinczer miniaturowy był doskonałym i wytrwałym stróżem. Głośno alarmował o potencjalnym zagrożeniu, a do tego sprawdzał się jako myśliwy. Jego instynkt łowiecki skutecznie pomagał walczyć z panującą wówczas plagą gryzoni, sprawiał, że pies ten sprawnie tępił szczury. Długo po wyhodowaniu tych psów, bo dopiero w 1895 roku powstał Niemiecki Klub Miłośników Pinczera, który połączył się później z Klubem Miłośników Sznaucera i do dzisiaj funkcjonuje pod nazwą Klub Miłośników Pinczerów i Sznaucerów. W 1900 roku, podczas wystawy kynologicznej w Stuttgarcie po raz pierwszy oficjalnie zaprezentowano Pinczera miniaturowego. Rasa dość szybko stała się popularna i zyskała szerokie grono wielbicieli. Szczególnie przypadła do gustu Amerykanom, którzy zapragnęli mieć tę rasę w swojej ojczyźnie i importowali kilka osobników w celu założenia hodowli. 3 dekady później, w 1936 roku zorganizowano wystawę w Chicago, podczas której Pinczer miniaturowy był najliczniej reprezentowaną rasą, co najlepiej świadczy o popularności, którą zdobył za oceanem. Z biegiem lat i w miarę pojawiania się innych ras psów miniaturowych i do towarzystwa popularność Pinczerów miniaturowych zaczęła stopniowo maleć. Pomimo tego ten uroczy pies nadal posiada liczne grono swoich sympatyków. Największej miłośników tej rasy zamieszkuje w Stanach Zjednoczonych oraz Szwajcarii. W Polsce Pinczer miniaturowy nie jest szczególnie liczny, ale powoli jest ich coraz więcej. Według podziału na rasy i ich użytkowość zaproponowanego przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI) Pinczer miniaturowy został przypisany do grupy II – pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do zaganiania bydła, sekcji 1.1 – pinczery, którą dumnie reprezentuje ze swoimi większymi braćmi.
Wygląd pinczera miniaturowego – wielki mały pies
Pinczer miniaturowy jest po prostu pomniejszoną wersją Pinczera średniego, bez cech karłowatości. Jest to niewielki pies, który dorasta w kłębie do 25-30 centymetrów (zarówno psy jak i suki). Masa ciała wynosi między 4 a 6 kilogramów. Pomimo niewielkiego wzrostu pinczer miniaturowy sprawia wrażenie mocno zbudowanego i umięśnionego psa. Sylwetka jest kwadratowa co oznacza, że długość ciała zbliżona jest do wysokości czworonoga. Głowa jest mocna, smukła i wydłużona, osadzona na umięśnionej szyi. Stop słabo zaznaczony. Uszy w kształcie litery C są wysoko osadzone, załamane na równej wysokości i skierowane do przodu, w kierunku skroni. W niektórych krajach dozwolone są uszy cięte. Co ważne uszy muszą być jednakowe – nie może być jedno załamane, a drugie stojące. Jedyne co jest dopuszczalne to dwa stojące lub dwa załamane. Oczy Pinczera miniaturowego są owalne i ciemne. Grzbiet mocny i krótki, zaś klatka piersiowa sięga do łokci. Ogon naturalny, sierpowaty lub szablasty. Podobnie jak z uszami w niektórych krajach dopuszcza się jego cięcie. Kończyny przednie mocne i proste. Szata pinczera miniaturowego jest krótka, gęsta i gładko przylegająca do ciała, co dodatkowo podkreśla dobrze zbudowaną sylwetkę psa. Psy tej rasy występują w umaszczeniu jednolitym lub dwukolorowym. Umaszczenie jednokolorowe jest w kolorze jasno rudym do ciemno rudym lub czerwieni jelenia. Dwukolorowy Pinczer miniaturowy jest czarno podpalany. Znaczenia powinny mocno odznaczać się od czarno lśniącej szaty i powinny występować nad oczami, policzkach, klatce piersiowej, łapach i szyi.
Charakter pinczera miniaturowego – wszędzie go pełno
Pinczer miniaturowy jest psem ruchliwym, chętnym do zabawy i wesołym. Posiada mocny i nieco zaborczy charakter. Wielu uważa, że jest to pies delikatny i tak go też traktuje, co ten mały spryciarz skrupulatnie wykorzystuje. Mocno przywiązuje się do swoich najbliższych w stosunku do których jest bardzo wierny. Najczęściej wybiera jednego z domowników, który jest dla niego najważniejszą osobą na świecie. Pozostałych darzy nieco mniejszym, choć nadal mocnym uczuciem. Lubi być w centrum uwagi swojego pana i często robi dużo zamętu, aby się tam znaleźć. Bywa też o niego mocno zazdrosny. Potrzebuje bliskiego kontaktu ze swoim właścicielem, któremu chętnie będzie okazywać swoją miłość i oddanie. Sam też musi czuć się kochany i ważny. Bardzo źle znosi samotność i odosobnienie, dlatego nie powinien na zbyt długo zostawać sam. Taka izolacja może odbić się niekorzystnie na psychice psa. Jeśli wiemy, że pies będzie musiał zostawać co jakiś czas sam przez pewien okres czasu to musimy przyzwyczajać go do tego od małego. Pinczer miniaturowy jest dobrym łowcą, w którym płynie instynkt myśliwski, dlatego kiedy zwęszy trop może za nim pognać nie zważając na wołania właściciela. Jest to rasa, która sprawdzi się w roli stróża, ponieważ jest bardzo czujna i nieustępliwa. Nie tylko głośno ostrzeże swoich najbliższych o intruzie, ale bez chwili wahania stanie w obronie domowników jeśli będzie taka potrzeba. W stosunku do obcych Pinczer miniaturowy wykazuje się dużą rezerwą. Raczej nie będzie reagować agresją, a szczekanie, które często towarzyszy nowo poznanym osobom jest działaniem ostrzegawczym, którym pies próbuje odstraszyć potencjalne niebezpieczeństwo. Nowo poznanych gości bacznie obserwuje i akceptuje dopiero wtedy kiedy zauważy, że nikomu z jego ukochanych osób nic nie grozi. Pinczery miniaturowe uważane są za hałaśliwie, ale szczekają zazwyczaj, jeśli czują się znudzone, chcą poinformować o czymś swojego właściciela lub zwrócić na siebie uwagę. Pinczer miniaturowy raczej bez problemu dogada się z innymi czworonogami żyjącymi pod tym samym dachem, zwłaszcza jeśli zwierzęta wychowywały się razem. Trudniejsze, z uwagi na instynkt łowiecki, mogą okazać się jego relacje z gryzoniami. Problemem może być również zazdrość Pinczera miniaturowego o swojego właściciela. W stosunku do psów spotkanych na spacerze bywa czasem zadziorny i trzeba to mieć na uwadze, zwłaszcza, że pinczer nie będzie obawiał się odpowiedzieć na zaczepki dużo większego od siebie czworonoga, co mogłoby okazać się dla niego niewesołe w skutkach. Pinczer miniaturowy jest doskonałym towarzyszem rodzin z dziećmi, jednak tych nieco starszych. Dzieci powinny być nauczone obchodzenia się z psem, ponieważ zbyt natarczywe traktowanie może nie spodobać się pupilowi. Nie jest to pies, który sprawdzi się w roli nani, która będzie przymykać oko na niedelikatne zachowanie. W momencie kiedy zostanie niedelikatnie potraktowany może się odgryźć, nawet pokazując zęby.
Wychowanie i szkolenie pinczera – inteligentny i nieco uparty maluch
Pinczer miniaturowy jest psem inteligentnym. Odpowiednio motywowany będzie się szybko i chętnie uczył. Psy tej rasy posiadają mocny i zadziorny charakter, dlatego od samego początku powinny być konsekwentnie szkolone. Bardzo ważna jest wcześnie wprowadzona socjalizacja, ponieważ jej brak jest największym błędem wychowawczym, który później rzutuje na zachowanie psa i problemy w jego usposobieniu. Szczeniak od małego powinien być przyzwyczajany do nowych odgłosów, poznawać nieznane mu miejsca, a także powinien mieć umożliwiony kontakt z innymi osobami i czworonogami, dzięki czemu na późniejszych etapach dorastania nie będzie miał problemu w budowaniu relacji i nie będzie na wszystko reagować zaczepką i szczekaniem. Pinczer miniaturowy słynie ze sprytu i chętnie będzie sprawdzał czy da się przesunąć wyznaczone mu granice. Jeśli mu na to pozwolimy to błyskawicznie to wykorzysta. Jest to rasa uparta, która nie zniechęci się szybko, dlatego trzeba zachować czujność. Nie wolno dać się zwieść niewielkim rozmiarom tych psów i wpaść w nadopiekuńczość, która często przytrafia się właścicielom psów ras małych i miniaturowych. Pies to nie maskotka, dlatego nie wolno pozbawiać go kontaktu z dużo większymi od siebie psami w obawie przed tym, że zrobią mu krzywdę. Szkolenie powinno opierać się na stanowczości, konsekwencji ale przy tym łagodności. Pies musi znać panujące w domu zasady i zostać nauczony ich przestrzegania. Ważne jest ustalenie domowej hierarchii i w jasny sposób przekazanie szczeniakowi co mu wolno, a czego nie. Szkolenie powinno opierać się na pozytywnych metodach, ponieważ jest to jedyna droga do sukcesu. Pod żadnym pozorem nie wolno używać wobec czworonoga agresji fizycznej, słownej, czy kar. Jedyną słuszną metodą jest nagradzanie psa za dobrze wykonane polecenie, czyli budowanie w nim pozytywnych skojarzeń. Psy różnią się od siebie charakterami i dla każdego z nich co innego będzie najlepszą i motywującą go nagrodą. Jedne psy chętniej będą pracować za smaczki, inne za wspólną zabawę z właścicielem, a jeszcze inne za ulubioną zabawkę. Budowanie wzajemnej relacji, opartej na zaufaniu i szacunku, a także zrozumienie specyfiki psa jest kluczem do sukcesu szkoleniowego i wychowawczego. Agresja czy karanie pupila nic nie wniesie do szkolenia, a spowoduje jedynie, że pies straci zaufanie do właściciela i odmówi jakiejkolwiek dalszej współpracy. Może też na takie sytuacje reagować stres czy agresją.
Ruch – jakich aktywności potrzebuje pinczer miniaturowy?
W tym niewielkim ciałku zamknięte są ogromne pokłady energii, które muszą zostać spożytkowane, aby pies nie przysparzał żadnych problemów. Pinczer miniaturowy lubi być w centrum zainteresowania, ale nie można dopuścić do jego rozpuszczenia, ponieważ będzie to w przyszłości bardzo uciążliwe. Od małego szczeniakowi należy wpoić, że jest czas na wspólną zabawę, i jest czas na odpoczynek. Pinczer miniaturowy potrzebuje dużo zajęć, które będą go angażować zarówno fizycznie, jak i umysłowo. Pomimo niewielkiego wzrostu jest to pies wszechstronny, który sprawdzi się w aportowaniu czy joggingu. Nadaje się też się do agility czy zawodów posłuszeństwa. Niewyżyty fizycznie i umysłowo Pinczer miniaturowy, a także pozbawiony kontaktu i zainteresowania ze strony swojego właściciela może zamienić się w chodzącą demolkę. Dodatkowe zajęcia są wskazane, ponieważ pozwalają zapanować nad jego zadziornym charakterem. A trzeba pamiętać, że chociaż dzisiaj pełni funkcję psa do towarzystwa to posiada geny doskonałego łowcy i pierwotne instynkty nadal w nim drzemią.
Pinczer miniaturowy – zazdrosny i zadziorny maluch
Pinczer miniaturowy bywa bardzo zazdrosny o swojego właściciela. Problem pojawia się w momencie, kiedy w domu pojawiają się nowe czworonogi albo noworodek. Wielu właścicieli popełnia wtedy kardynalny błąd odsuwając od siebie psa albo co gorsze izolując go. Pod żadnym pozorem nie można w taki sposób odtrącić psa, który do tej pory był w centrum zainteresowania. Przy pojawieniu się nowego czworonożnego przyjaciela należy swoje zainteresowanie rozdzielić tak, aby żaden z nich nie czuł się poszkodowany. Kiedy w domu pojawi się noworodek nie wolno izolować psa, nie pozwalając mu poznać nowego członka rodziny. Szybko zbuduje to w pupilu złe skojarzenia, przez co noworodka może traktować jako niechcianego intruza. Bardzo ważna jest odpowiednia socjalizacja pupila z bobasem. Powinien on mieć szansę zapoznać się z dzieckiem, a także wspólnie spędzać z nim czas, dzięki czemu pies go zaakceptuje i nie będzie czuł się pokrzywdzony.
Zdrowie – najczęstsze problemy zdrowotne u pinczera miniaturowego
Pinczer miniaturowy jest jedną z nielicznych małych ras psów, u których rozmiar nie wiąże się z poważniejszymi chorobami. Jest rasą ciesząca się z dość dobrym zdrowiem, co przekłada się na długowieczność tych psów. Ich krótką sierść nie stanowi dobrej ochronny przed zmiennymi warunkami atmosferycznymi, dlatego właściciel powinien zadbać o ciepłe ubranko, które będzie stanowić dodatkową ochronę przed zimnem. Ciepło znoszą zdecydowanie lepiej niż mrozy i wilgoć. Jednak tak jak w przypadku innych psów Pinczer miniaturowy powinien mieć zapewniony stały dostęp do świeżej wody pitnej i zacienionego miejsca do odpoczynku, w którym będzie mógł schronić się przed przegrzaniem. U psów tej rasy mogą pojawić się problemy z oczami (zwichnięcie rogówki). Aktualnie coraz częściej w hodowlach praktykowane jest wykonywanie badań okulistycznych pod jej kątem. Chorobami, na które może zapaść Pinczer miniaturowy, a które są związane z jego rozmiarem są zwichnięcia rzepki czy zwichnięcie łokcia. Dlatego też szczeniaka w okresie wzrostu nie wolno zbytnio forsować ani też narażać na długie i męczące aktywności fizyczne. Pinczery miniaturowe bywają też podatne na cukrzycę. Na szczęście dzięki systematycznej profilaktyce wielu z tych chorób da się uniknąć. Odpowiednio zadbany i cieszący się dobrym zdrowiem Pinczer miniaturowy bez problemu przeżyje nawet 15 lat.
Żywienie pinczera miniaturowego – gotowe karmy czy domowe jedzenie
Pinczer miniaturowy wykazuje tendencję do nadwagi. Ze względu na niewielkie rozmiary psy tej rasy nie będą potrzebowały dużej ilości karmy. W celu uniknięcia nadwagi, a także zapewnienia dobrego samopoczucia pupilowi należy dobrać ilość i sposób żywienia indywidualnie pod każdego psa, uwzględniając jego wagę, wiek, aktywność fizyczną i ewentualne choroby. Wielu właścicieli nie zdaje sobie sprawy jak ważne jest odpowiednie żywienie i jaką rolę odgrywa ono w samopoczuciu i zdrowiu czworonoga. Najszybszym i najwygodniejszym sposobem żywienia jest podawanie psu gotowych karm zarówno suchych, jak i mokrych. Najlepiej wybierać karmę od sprawdzonych producentów, dostosowaną do psów ras małych i miniaturowych, dzięki czemu wielkość chrupek będzie odpowiednia do niewielkich pyszczków tych psów. Gotowe karmy powinny cechować się dużą zawartością mięsa, które stanowi źródło białka zwierzęcego. Powinny być wolne od zbędnych zapychaczy jak barwniki, sztuczne konserwanty, a także zbóż, które często wywołują alergie. Można także stosować domową dietę, jednak ten sposób żywienia wymaga od właściciela specjalistycznej wiedzy i zabiera zdecydowanie więcej czasu niż podawanie gotowych karm. Oczywiście przy odrobinie wysiłku i chęci z powodzeniem możemy być kucharzem dla swojego psa. Należy jednak pamiętać, że takie posiłki powinny być wzbogacane suplementami. Najlepiej będzie skonsultować się z psim dietetykiem lub weterynarzem. Pomogą oni ustalić zbilansowaną, kompletną dietę dostosowaną do potrzeb naszego psa. Pinczerowi miniaturowemu lepiej podawać mniejsze porcje, ale częściej. Wszystkie smaczki, które dodatkowo dostaje pupil należy wliczyć w bilans kaloryczny, ponieważ ich nadwyżka może powodować nadwagę. Koniecznie też należy pamiętać, aby obok miski z jedzeniem zawsze znajdowała się miska ze świeżą wodą.
Pielęgnacja pinczera miniaturowego – łatwa i przyjemna
Pielęgnacja pinczera miniaturowego ze względu na jego krótką sierść, a także niewielkie rozmiary nie jest skomplikowana. Głównym zabiegiem pielęgnacyjnym, który należy wykonywać systematycznie jest czesanie. Krótki i twardy włos lubi wbijać się w dywany i tapicerki mebli, a jego późniejsze pozbycie się bywa kłopotliwe. Systematyczność w zabiegach pozwoli nam zminimalizować ilość wypadającego martwego włosa. Co ważne, u tej rasy nie zachodzi tradycyjne linienie. Do dbania o sierść pinczera miniaturowego przyda się włosiana szczotka o gęstej szczecinie oraz gumowa lub silikonowe zgrzebło o miękkich i elastycznych końcówkach, dostosowane do wielkości psa. Czworonoga kąpiemy wtedy, kiedy zachodzi taka potrzeba – zazwyczaj co dwa miesiące. Używamy do tego szamponu do krótkiej sierści, lub szamponu hipoalergicznego. Można też stosować szampony dostosowane do aktualnych potrzeb włosa. Nie wolno używać kosmetyków przeznaczonych dla ludzi! Kurz i zanieczyszczenia, które pupil łapie podczas spaceru możemy pomiędzy kąpielami usuwać za pomocą tak zwanych suchych szamponów lub wilgotnych chusteczek pielęgnacyjnych. Oprócz sierści na naszą uwagę zasługują również uszy, oczy, pazury i zęby pupila. U niektórych osobników pazury będą ścierać się w sposób naturalny, jednak w niektórych przypadkach należy je regularnie skracać. Oczy i uszy należy systematycznie sprawdzać, a jeśli powstaną jakieś zabrudzenia trzeba je dokładnie i delikatnie przemyć. Ważne jest dbanie o higienę zębów i dziąseł naszego podopiecznego. W celu zminimalizowania ryzyka powstania kamienia nazębnego, najlepiej używać past do zębów przeznaczonych dla psa lub specjalnych preparatów o podobnym działaniu. Przydatne będa też gryzaki dentystyczne. Higiena zębów i dziąseł jest niezwykle ważna. Gromadzący się kamień nazębny osłabia zęby, przez co mogą one nawet wypaść. Ponadto jest pożywką do różnych infekcji bakteryjnych i może wywołać stany zapalne, które z czasem mogą przerodzić się w poważne choroby.
Wyprawka – niezbędne akcesoria dla pinczera miniaturowego
Wbrew pozorom ten niewielki piesek potrzebuje mocnej smyczy i dobrze dopasowanych szelek typu guard. Warto jednak mieć na uwadze, że szelki można zakładać psu dopiero jak wyjdzie z fazy wzrostu, ponieważ mogłyby one zdeformować prawidłowe rozwijanie się czworonoga. Szczeniak powinien być wyprowadzany w wygodnej obróżce. Legowisko to kolejny ważny punkt na liście wyprawkowej. Musi ono być dopasowane do wielkości czworonoga tak, aby czuł się na nim komfortowo i mógł bez problemu się wyłożyć, prostując swoje łapki po całym dniu biegania. Miski na karmę i wodę powinny być zrobione z dobrej jakości materiałów, na przykład z ceramiki, co zminimalizuje ryzyko powstania alergii kontaktowych. Muszą być też dostosowane do wielkości psa, aby ten nie bał się z nich jeść. Z uwagi na swoje rozmiary pies ten nie jest trudny w przewożeniu, a dla zapewnienia mu bezpieczeństwa podczas podróży wystarczy dobrej jakości transporter. Pinczer miniaturowy nie najlepiej znosi zimno, dlatego dobrze jest wyposażyć go w ubranka, które będą chronić go podczas zimniejszych dni. Do codziennej pielęgnacji konieczne będą wszystkie niezbędne akcesoria groomerskie. Do umilenia pupilowi wolnego czasu warto zaopatrzyć się w solidne i odporne na zniszczenia zabawki – piłeczki, gryzaki czy sznury. Dobrze jest też zakupić zabawki edukacyjne, które dodatkowo będą stymulować czworonoga umysłowo.
Hodowla i zakup – gdzie szukać hodowli pinczera miniaturowego?
Zakup psa to bardzo ważny moment w życiu każdego przyszłego właściciela. Taka decyzja nie powinna być podejmowana pochopnie, ponieważ chodzi tu o żywą istotę. Warto przemyśleć kilka kwestii zanim podejmie się ostateczną decyzję. Przede wszystkim ważne jest poznanie specyfiki rasy i jej wymagań, którym trzeba będzie sprostać.
Szukając hodowli wyszukaj o niej maksymalnie jak najwięcej informacji. Jest to bardzo ważne, ponieważ to z jakiego miejsca pochodzi szczeniak jest później kluczowe w jego rozwoju. Przeglądając ogłoszenia zwróć uwagę na zdjęcia i podane informacje. Hodowla musi należeć do ZKwP (Związek Kynologiczny w Polsce) lub podlegać bezpośrednio pod FCI (Międzynarodowa Federacja Kynologiczna). Międzynarodowa FCI oraz zrzeszone w niej krajowe związki kynologiczne (jak polski ZKwP) są jedynymi organizacjami, które wystawiają rodowód psa rasowego. Hodowle zrzeszone w tych organizacjach działają według ściśle określonych zasad i kupując z nich psa dostajesz pewność co do czystości genów i zdrowia szczeniaka. Hodowca dba także o prawidłową, pierwszą socjalizację. Szerokim łukiem należy omijać wszelkie pseudohodowle. Nawet jeśli są zrzeszone w różnych samozwańczych związkach to nie oferują one psów rasowych a tylko i wyłącznie psy w typie rasy, czyli innymi słowy mówić kundle. Miej na uwadze to, że jedyną prawidłową nazwą tej rasy jest Pinczer miniaturowy, a nie ratlerek, pod którą często występuje u pseudohodowców.
Przed zakupem udaj się osobiście do hodowli, aby sprawdzić warunki jakie tam panują. Będziesz miał możliwość poznać szczeniaka i jego rodziców, a także porozmawiać osobiście w hodowcą. Nie bój się zadawać mu pytań dotyczących samej rasy, jak i późniejszego wychowania. Poproś o przedstawienie Ci dokumentacji, a także spytaj o wykonanie badań okulistycznych pod kątem zwichnięcia soczewki. Pinczer miniaturowy nie jest zbyt drogi w zakupie. Szczeniak kosztuje średnio około 1500-2000 złotych, ale oczywiście za najlepsze, pochodzące z najbardziej prestiżowych hodowli osobniki trzeba będzie zapłacić dużo więcej.
Pinczer miniaturowy – czy to rasa dla mnie?
Pinczer miniaturowy nie ma szczególnych wymagań co do miejsca zamieszkania. Odnajdzie się zarówno w domu z ogródkiem, jak i w bloku. Nadaje się dla każdego, kto jest w stanie poświęcić mu wystarczająco dużo uwagi, a także odwzajemnić jego uczucia. Odnajdzie się przy boku rodzin z nieco starszymi dziećmi, jak i osób starszych. Nie będzie dobrym wyborem dla osób zabieganych, spędzających większość dnia poza domem.