Dlaczego pies gryzie i niszczy rzeczy w domu
Spis treści
To normalne, że szczenięta i psy żują lub gryzą przedmioty podczas odkrywania świata. Żucie spełnia wiele funkcji dla psa. Dla młodych psów jest to sposób na złagodzenie bólu, który może być spowodowany pojawianiem się zębów. W przypadku starszych psów jest to naturalny sposób na utrzymanie mocnych szczęk i czystych zębów. Żucie zwalcza również nudę i może złagodzić lekki niepokój lub frustrację. Co jednak zrobić, gdy gryzienie staje się niszczycielskie?
Pies gryzie rzeczy w domu – przyczyny i rozwiązania
Ząbkowanie szczeniąt
Chęć zbadania interesujących obiektów i dyskomfort związany z ząbkowaniem motywują szczenięta do gryzienia. Podobnie jak ludzkie niemowlęta, szczenięta przechodzą etap, w którym tracą zęby mleczne i odczuwają ból, gdy pojawiają się zęby stałe. Ta nasilona faza żucia zwykle kończy się w wieku sześciu miesięcy. Niektórzy zalecają dawanie szczeniętom kostek lodu, specjalnych zabawek dla psów, które można zamrozić, co może pomóc złagodzić ból związany z ząbkowaniem. Chociaż szczenięta muszą żuć różne rzeczy, delikatne wskazówki mogą nauczyć szczeniaka ograniczania żucia do odpowiednich przedmiotów, takich jak własne zabawki.
Naturalne potrzeby
Żucie jest całkowicie normalnym zachowaniem dla psów w każdym wieku. Zarówno dzikie, jak i domowe psy spędzają godziny na żuciu kości. Ta czynność sprawia, że ich szczęki są mocne, a zęby czyste. Psy uwielbiają gryźć kości, patyki i prawie wszystko, co jest dostępne. Żują dla zabawy, żują dla stymulacji i żują, by złagodzić niepokój. Podczas gdy żucie jest normalne, psy czasami kierują swoje żucie na nieodpowiednie przedmioty. Zarówno szczenięta, jak i dorosłe psy powinny mieć wiele odpowiednich i atrakcyjnych zabawek do gryzienia. Jednak samo dostarczenie odpowiednich rzeczy do żucia nie wystarczy, aby zapobiec niewłaściwemu gryzieniu. Psy muszą się nauczyć, co jest w porządku do żucia, a co nie. Muszą być nauczane w łagodny, humanitarny sposób.
Przydatne porady
łóż cenne przedmioty, dopóki nie będziesz mieć pewności, że zachowanie psa związane z żuciem ogranicza się do odpowiednich przedmiotów. Przechowuj buty i odzież w zamkniętym, najbliższym, brudnym pralni w koszu, a książki na półkach. Ułatw swojemu psu osiągnięcie sukcesu.
Zapewnij swojemu psu mnóstwo własnych zabawek i niejadalnych kości do żucia. Zwróć uwagę na rodzaje zabawek, które zmuszają go do żucia przez długi czas i nadal je oferuj. Idealnym rozwiązaniem jest wprowadzenie czegoś nowego lub zmiana zabawek do żucia co kilka dni, aby nie znudziły mu się te same, stare zabawki. (Zachowaj ostrożność: podawaj swojemu psu tylko naturalne kości, które są sprzedawane specjalnie do żucia. Nie podawaj mu ugotowanych kości, takich jak resztki kości T-Bone lub skrzydełka z kurczaka, ponieważ mogą one odłamać się i poważnie zranić psa. Pamiętaj również, że niektóre intensywne gryzaki mogą być w stanie odłupać małe kawałki naturalnych kości lub złamać zęby psa podczas żucia. Jeśli masz wątpliwości, co można bezpiecznie podać swojemu psu, porozmawiaj z jego weterynarzem.
Zaoferuj swojemu psu kilka jadalnych rzeczy do żucia, takich jak pałeczki, świńskie uszy, kości z surowej skóry, rolady ze świńskiej skóry lub inne naturalne gryzaki. Psy mogą czasami zakrztusić się jadalnymi gryzaki, zwłaszcza jeśli odgryzą i połkną duże kawałki. Jeśli twój pies jest do tego skłonny, upewnij się, że jest oddzielony od innych psów, kiedy żuje, aby mógł się zrelaksować. (Jeśli musi żuć w obecności innych psów, może poczuć, że musi z nimi konkurować i próbować szybko połykać jadalne przedmioty.) Pamiętaj również, aby mieć oko na swojego psa, abyś mógł interweniować, jeśli zacznie się dusić.
Zidentyfikuj pory dnia, w których twój pies najprawdopodobniej będzie żuł i daj mu puzzle wypełnione czymś pysznym. Zabawka może zawierać część dziennej racji pokarmowej psa.
Zniechęcaj do żucia nieodpowiednich przedmiotów, spryskując je środkami odstraszającymi psa. Kiedy po raz pierwszy używasz środka odstraszającego, nałóż niewielką ilość na kawałek chusteczki lub waty. Delikatnie umieść go bezpośrednio w pysku psa. Pozwól mu posmakować, a następnie wypluć. Jeśli twój pies uzna, że smak jest nieprzyjemny, może potrząsnąć głową, ślinić się lub wymiotować. Nie podniesie ponownie kawałka bibuły ani wełny. Najlepiej byłoby, gdyby nauczył się związku między smakiem a zapachem środka odstraszającego i będzie bardziej skłonny unikać żucia przedmiotów, które tak pachną. Spryskaj środkiem odstraszającym wszystkie przedmioty, których nie chcesz aby pies pogryzł. Ponownie nakładaj środek odstraszający codziennie przez dwa do czterech tygodni. Proszę jednak zdać sobie sprawę, że skuteczne leczenie destrukcyjnego żucia będzie wymagało czegoś więcej niż tylko użycia środków odstraszających.
Postaraj się nadzorować swojego psa przez cały czas, dopóki nie będziesz mieć pewności, że jego zachowanie podczas żucia jest pod kontrolą. Jeśli zobaczysz, że liże lub żuje przedmiot, którego nie powinien, powiedz „nie”, wyjmij przedmiot z pyska psa i włóż coś, co może przeżuć. Następnie pochwal go radośnie.
Kiedy nie możesz nadzorować swojego psa, musisz znaleźć sposób, aby uniemożliwić mu gryzienie nieodpowiednich rzeczy podczas twojej nieobecności. Na przykład, jeśli pracujesz w ciągu dnia, możesz zostawić psa w domu w odosobnieniu na maksymalnie sześć godzin. Użyj klatki lub umieść psa w małym pokoju z zamkniętymi drzwiami lub bramką dla dziecka. Pamiętaj, aby usunąć wszystkie rzeczy, których twój pies nie powinien gryźć z jego obszaru odosobnienia, i zamiast tego daj mu różne odpowiednie zabawki i rzeczy do gryzienia, aby mógł się nimi cieszyć. Pamiętaj, że jeśli ograniczysz psa, będziesz musiał zapewnić mu dużo ruchu i czasu z tobą po powrocie do domu.
Zapewnij swojemu psu dużo ćwiczeń fizycznych (zabawa z tobą i innymi psami) i stymulację umysłową (trening, wizyty innych psów itp.). Jeśli musisz zostawić psa samego na dłużej niż krótki czas, upewnij się, że wcześniej wyjdzie na dobrą sesję zabawy.
Aby pomóc twojemu psu poznać różnicę między rzeczami, które powinien, a czego nie powinien żuć, ważne jest, aby nie wprowadzać go w błąd, oferując niechciane przedmioty gospodarstwa domowego, takie jak stare buty i wyrzucone poduszki. Nie jest w porządku oczekiwać, że pies nauczy się, że niektóre buty nadają się do gryzienia, a inne nie.
Niektóre szczenięta i dorastające psy lubią żuć brudną bieliznę. Ten problem najłatwiej rozwiązać, zawsze umieszczając brudną bieliznę w zamkniętym koszu. Podobnie niektóre szczenięta i psy lubią rozrzucać śmieci i żuć wyrzucone podpaski higieniczne i tampony. To może być bardzo niebezpieczne. Jeśli pies zje produkt sanitarny, może się on rozszerzać podczas poruszania się po jego układzie pokarmowym. Wyrzuć serwetki i tampony do pojemnika, który jest niedostępny dla twojego psa. Większość młodych psów wyrasta z tych zachowań w miarę dojrzewania.
Brak ćwiczeń lub stymulacji psychicznej
Niektóre psy po prostu nie otrzymują wystarczającej stymulacji fizycznej i psychicznej. Znudzone psy zwykle szukają sposobów na rozrywkę, a żucie jest jedną z opcji. Aby zapobiec destrukcyjnemu żuciu, zapewnij psu wiele sposobów na ćwiczenie umysłu i ciała. Świetne sposoby, aby to osiągnąć, obejmują codzienne spacery i wycieczki, zabawy bez smyczy z innymi psami, gry w przeciąganie i aportowanie, zajęcia szkoleniowe z klikaniem, sporty dla psów (agility, freestyle, flyball itp.) oraz karmienie posiłkami w zabawkach z jedzeniem.
Stres i frustracja
Czasami pies przeżuwa, gdy doświadcza czegoś, co powoduje stres, takiego jak przebywanie w klatce w pobliżu innego zwierzęcia, z którym się nie dogaduje. Aby ograniczyć ten rodzaj żucia, staraj się unikać narażania psa na sytuacje, które sprawiają, że jest zdenerwowany lub rozdrażniony.
Psy, które nie mogą angażować się w ekscytujące czynności, czasami bezpośrednio gryzą, potrząsają, rozrywają i przeżuwają pobliskie przedmioty. Psy schroniskowe i szczenięta czasami chwytają i potrząsają kocami lub miskami w swoich budach, gdy ludzie przechodzą obok, ponieważ chcą zwrócić na siebie uwagę. Ich frustracja wyraża się poprzez destrukcyjne zachowanie. Pies, który widzi biegnącą wiewiórkę lub kota i chce go gonić, ale jest za ogrodzeniem, może chwycić i nawet rozwalić bramę. Pies obserwujący innego psa na szkoleniu może być tak podekscytowany widokiem bawiącego się psiego kolegi z klasy, że chwyta i przegryza smycz. (Psy Agility i Flyball są szczególnie podatne na takie zachowanie, ponieważ obserwują inne psy ścigające się, świetnie się bawiące, i chcą dołączyć do akcji.) Najlepszą interwencją w przypadku tego problemu jest przewidzenie, kiedy może wystąpić frustracja i zapewnienie psu odpowiednią zabawkę do potrząsania i rozdzierania. W sytuacji klasowej noś przy sobie piłkę na sznurku, którą pies może trzymać i żuć. Jeśli twój pies jest sfrustrowany zwierzętami lub przedmiotami po drugiej stronie ogrodzenia lub bramy w domu, przywiąż zabawkę z liną do czegoś solidnego przy bramie lub barierce. Zapewnij psom schronienie i szczeniętom zabawki oraz kości do żucia w ich otoczeniu.
Czego nie robić
– Nie pokazuj psu krzywdy, jaką wyrządził, a po fakcie nie daj mu lania klapsa ani go nie karz. Nie może połączyć twojej kary z jakimś zachowaniem, które zrobił kilka godzin, a nawet minut temu.
– Nie używaj taśmy klejącej, aby trzymać pysk psa zamknięty wokół przeżutego przedmiotu przez dłuższy czas. To nieludzkie, nie nauczy twojego psa niczego.
– Nie przywiązuj do psa uszkodzonego przedmiotu. To nie nauczy twojego psa niczego.
– Nie zostawiaj psa w klatce przez dłuższy czas (ponad sześć godzin), aby zapobiec gryzieniu.
– Nie zakładaj psu kagańca, aby zapobiec gryzieniu.
Lęk separacyjny
Jedną z najczęstszych skarg opiekunów zwierząt domowych jest to, że ich psy są destrukcyjne, gdy są pozostawione same. Psy mogą oddawać mocz, kał, szczekać, wyć, żuć, kopać lub próbować uciec. Chociaż te problemy często wskazują, że psa należy nauczyć dobrych manier domowych, mogą być również objawami niepokoju. Kiedy problemom psa towarzyszą inne niepokojące zachowania, takie jak ślinienie się i okazywanie niepokoju, gdy jego opiekunowie przygotowują się do opuszczenia domu, nie są to dowody na to, że pies nie jest wyszkolony w domu lub nie wie, które zabawki są dla niego. Zamiast tego wskazują, że pies ma lęk separacyjny. Lęk separacyjny jest wyzwalany, gdy psy denerwują się z powodu oddzielenia od swoich opiekunów, ludzi, do których są przywiązane.
Niektóre psy cierpiące na lęk separacyjny stają się poruszone, gdy ich opiekunowie przygotowują się do wyjazdu. Inne wydają się niespokojne lub przygnębione przed wyjazdem opiekunów lub gdy ich opiekunowie nie są obecni. Niektórzy próbują powstrzymać swoich właścicieli przed wyjazdem. Zwykle zaraz po tym, jak opiekun zostawia psa z lękiem separacyjnym, pies zaczyna szczekać i wykazywać inne niepokojące zachowania w krótkim czasie po zostaniu samemu – często w ciągu kilku minut. Kiedy opiekun wraca do domu, pies zachowuje się tak, jakby minęły lata, odkąd widział swojego pana!
Podczas leczenia psa z lękiem separacyjnym, celem jest rozwiązanie podstawowego lęku psa poprzez nauczenie go, aby cieszył się lub przynajmniej tolerował samotność. Osiąga się to poprzez ustawienie rzeczy tak, aby pies doświadczył sytuacji, która wywołuje jego niepokój, a mianowicie bycia samotnym, bez doświadczania strachu lub niepokoju.
Częste objawy lęku przed separacją:
- Oddawanie moczu i kału. Niektóre psy oddają mocz lub kał, gdy są pozostawione same lub oddzielone od swoich opiekunów. Jeśli pies oddaje mocz lub wypróżnia się w obecności swojego opiekuna, zabrudzenie jego domu prawdopodobnie nie jest spowodowane lękiem separacyjnym.
- Szczekanie i wycie. Pies, który ma lęk separacyjny, może szczekać lub wyć, gdy zostanie sam, oddzielony od swojego opiekuna. Ten rodzaj szczekania lub wycia jest uporczywy i nie wydaje się być wywołany przez nic poza pozostawieniem samemu.
- Gryzienie, kopanie i niszczenie. Niektóre psy z lękiem separacyjnym żują przedmioty, framugi drzwi lub parapety okienne, kopią drzwi i drzwi lub niszczą przedmioty gospodarstwa domowego, gdy są pozostawione same lub oddzielone od swoich opiekunów. Takie zachowania mogą prowadzić do samookaleczeń, takich jak złamane zęby, przecięte i zadrapane łapy oraz uszkodzone paznokcie. Jeśli żucie, kopanie i niszczenie psa są spowodowane lękiem separacyjnym, zwykle nie występują w obecności jego opiekuna.
- Ucieczka. Pies z lękiem separacyjnym może próbować uciec z obszaru, w którym jest zamknięty, gdy zostaje sam, oddzielony od swojego opiekuna. Pies może próbować kopać i gryźć drzwi lub okna, co może skutkować samookaleczeniem, takim jak złamane zęby, skaleczone i zadrapane przednie łapy oraz uszkodzone pazury. Jeśli zachowanie psa w ucieczce jest spowodowane lękiem separacyjnym, nie występuje ono w obecności opiekuna.
- Chodzenie. Niektóre psy chodzą lub biegają po określonej ścieżce w ustalonym schemacie, gdy są pozostawione same. Niektóre chodzące psy poruszają się po okręgach, podczas gdy inne chodzą tam i z powrotem po liniach prostych. Jeśli zachowanie psa jest spowodowane lękiem separacyjnym, zwykle nie występuje, gdy jego opiekun jest obecny.
- Koprofagia. Niektóre psy pozostawione same lub oddzielone od swoich opiekunów oddają kał, a następnie zjadają całość lub część swoich odchodów. Jeśli pies zjada ekskrementy z powodu lęku separacyjnego, prawdopodobnie nie wykonuje tego zachowania w obecności swojego opiekuna.
Dlaczego niektóre psy odczuwają lęk przed separacją?
Nie ma jednoznacznych dowodów wskazujących dokładnie, dlaczego psy rozwijają lęk separacyjny. Ponieważ jednak znacznie więcej psów adoptowanych ze schronisk ma ten problem behawioralny niż tych wychowywanych przez jedną rodzinę od szczenięcia, uważa się, że utrata ważnej osoby lub grupy osób w życiu psa może prowadzić do lęku separacyjnego. Inne, mniej dramatyczne zmiany mogą również wywołać zaburzenie. Poniżej znajduje się lista sytuacji, które są związane z rozwojem lęku separacyjnego.
- Zmiana opiekuna lub rodziny. Porzucenie, oddanie do schroniska lub przekazanie nowemu opiekunowi lub rodzinie może wywołać rozwój lęku separacyjnego.
- Zmiana harmonogramu. Nagła zmiana harmonogramu pod względem tego, kiedy i jak długo pies jest pozostawiony sam, może wywołać rozwój lęku separacyjnego. Na przykład, jeśli opiekun psa pracuje w domu i spędza z nim cały dzień, ale potem dostaje nową pracę, która wymaga od niego pozostawienia psa samego na sześć lub więcej godzin na raz, pies może rozwinąć lęk separacyjny z powodu tej zmiany.
- Zmiana miejsca zamieszkania. Przeprowadzka do nowego miejsca zamieszkania może wywołać rozwój lęku przed separacją.
- Zmiana w przynależności do gospodarstwa domowego. Nagła nieobecność członka rodziny rezydenta, z powodu śmierci lub wyprowadzki, może wywołać rozwój lęku separacyjnego.
- Problemy medyczne do wykluczenia w pierwszej kolejności. Zabrudzenie domu niektórych psów jest spowodowane nietrzymaniem moczu, stanem chorobowym. Psy z problemami z nietrzymaniem moczu często wydają się nieświadome, że się zabrudziły. Czasami oddają mocz podczas snu. Szereg problemów medycznych – w tym infekcja dróg moczowych, słaby zwieracz spowodowany starością, problemy związane z hormonami po operacji, kamienie pęcherza moczowego, cukrzyca, choroba nerek, choroba Cushinga, problemy neurologiczne i nieprawidłowości narządów płciowych – mogą powodować problemy nietrzymaniem moczu u psów. Przed próbą modyfikacji zachowania w przypadku lęku separacyjnego, skontaktuj się z weterynarzem swojego psa, aby wykluczyć problemy medyczne.
- Leki. Istnieje wiele leków, które mogą powodować częste oddawanie moczu i brudzenie domu. Jeśli twój pies przyjmuje jakiekolwiek leki, skontaktuj się z weterynarzem, aby dowiedzieć się, czy mogą one przyczynić się do jego zabrudzenia w domu.
- Uległe lub podniecone oddawanie moczu. Niektóre psy mogą oddawać mocz podczas powitania, zabawy, kontaktu fizycznego lub podczas nagany lub karania. Takie psy mają tendencję do przyjmowania postawy uległej podczas interakcji, takich jak trzymanie nisko ogona, spłaszczanie uszu do głowy, kucanie lub przewracanie się i odsłanianie brzucha.
Co zrobić, jeśli Twój pies ma lęk przed separacją
Leczenie łagodnego lęku przed separacją. Jeśli twój pies ma łagodny przypadek lęku separacyjnego, kontrwarunkowanie może zmniejszyć lub rozwiązać problem. Kontrwarunkowanie to proces leczenia, który zmienia przestraszoną, niespokojną lub agresywną reakcję zwierzęcia na przyjemną, zrelaksowaną. Odbywa się to poprzez skojarzenie widoku lub obecności budzącej lęk lub nielubianej osoby, zwierzęcia, miejsca, obiektu lub sytuacji z czymś naprawdę dobrym, czymś, co pies kocha. Z biegiem czasu pies uczy się, że czegokolwiek się boi, w rzeczywistości daje mu to dobre rzeczy. W przypadku psów z lękiem separacyjnym kontrwarunkowanie koncentruje się na rozwijaniu związku między samotnością a dobrymi rzeczami, takimi jak pyszne jedzenie. Aby rozwinąć tego rodzaju skojarzenie, za każdym razem, gdy wychodzisz z domu, możesz zaoferować swojemu psu zabawkę nadziewaną jedzeniem, której ukończenie wylizywania zajmie mu co najmniej 20 do 30 minut. Na przykład, spróbuj dać swojemu psu Kong nadziewany czymś naprawdę smacznym, takim jak niskotłuszczowy serek śmietankowy, ser w sprayu lub niskotłuszczowe masło orzechowe, mrożony banan i twarożek lub karma dla psów w puszkach i krokiet. Kong można nawet zamrozić, dzięki czemu wyjęcie całej karmy zajmuje twojemu psu jeszcze więcej czasu. Pamiętaj, aby usunąć te specjalne zabawki, gdy tylko wrócisz do domu, aby twój pies miał do nich dostęp i wartościową żywność w środku tylko wtedy, gdy jest sam. Możesz karmić swojego psa wszystkimi jego codziennymi posiłkami w specjalnych zabawkach. Na przykład, każdego ranka przed pójściem do pracy możesz dać swojemu psu Kong lub dwa nadziewane jego śniadaniem i pysznymi smakołykami. Pamiętaj jednak, że to podejście działa tylko w łagodnych przypadkach lęku separacyjnego, ponieważ bardzo niespokojne psy zwykle nie jedzą, gdy ich opiekunów nie ma w domu.
Leczenie umiarkowanego do ciężkiego lęku separacyjnego. Umiarkowane lub ciężkie przypadki lęku separacyjnego wymagają bardziej złożonego programu odczulania i przeciwdziałania. W takich przypadkach ważne jest, aby stopniowo przyzwyczajać psa do samotności, zaczynając od wielu krótkich rozłąk, które nie wywołują niepokoju, a następnie stopniowo wydłużając czas trwania rozłąki w ciągu wielu tygodni codziennych sesji.
Niezbędny element leczenia lęku przed separacją. Podczas odczulania na jakikolwiek rodzaj strachu ważne jest, aby upewnić się, że twój pies nigdy nie doświadczy pełnej wersji tego, co wywołuje u niego lęk lub strach. Musi doświadczyć tylko wersji o niskiej intensywności, która go nie przeraża. W przeciwnym razie nie nauczy się czuć spokoju i komfortu w sytuacjach, które go denerwują. Oznacza to, że podczas leczenia lęku separacyjnego pies nie może być pozostawiony sam, z wyjątkiem sesji odczulania. Na szczęście istnieje wiele alternatywnych rozwiązań:
- Jeśli to możliwe, zabierz psa do pracy
- Zostaw psa z kimś
- Poproś członka rodziny, przyjaciela lub opiekuna psa, aby przyszedł do twojego domu i został z psem, gdy cię tam nie będzie. (Większość psów cierpiących na lęk separacyjny zachowuje się spokojnie, o ile ktoś jest z nimi. Ten ktoś niekoniecznie musi być tobą.)
- Wiele psów cierpiących na lęk separacyjny czuje się dobrze, gdy zostaje w samochodzie. Możesz spróbować zostawić psa w samochodzie, ale tylko przy umiarkowanej pogodzie. Uważaj: psy mogą cierpieć na udar cieplny i umrzeć, jeśli zostaną pozostawione w samochodzie przy ciepłej pogodzie– nawet na kilka minut. Nie zostawiaj psa w samochodzie, chyba że masz pewność, że wnętrze twojego samochodu się nie nagrzeje.
- Oprócz ćwiczeń absencji stopniowanych, wszystkie powitania i pożegnania powinny być przeprowadzane w bardzo spokojny sposób. Żegnając się, wystarczy poklepać psa po głowie, pożegnać się i wyjść. Podobnie po powrocie do domu przywitaj się ze swoim psem, a następnie nie zwracaj na niego uwagi, dopóki nie będzie spokojny i zrelaksowany. Czas potrzebny psu na relaks po powrocie do domu będzie zależeć od jego poziomu niepokoju i indywidualnego temperamentu. Aby zmniejszyć poziom podekscytowania psa po powrocie do domu, warto odwrócić jego uwagę, prosząc go o wykonanie kilku prostych poleceń, których już się nauczył, takich jak siadanie lub warowanie.
Klatka kennelowa. Trening w klatce może być pomocny dla niektórych psów, jeśli dowiedzą się, że klatka jest ich bezpiecznym miejscem do przebywania w spokoju. Jednak w przypadku innych psów skrzynia może powodować dodatkowy stres i niepokój. Aby ustalić, czy powinieneś spróbować użyć klatki, monitoruj zachowanie psa podczas treningu w klatce i kiedy jest pozostawiony w klatce, gdy jesteś w domu. Jeśli wykazuje oznaki niepokoju (silne dyszenie, nadmierne ślinienie, szalone próby ucieczki, uporczywe wycie lub szczekanie), zamknięcie w klatce nie jest dla niego najlepszą opcją. Zamiast używać klatki, możesz spróbować zamknąć psa w jednym pokoju za bramką dla dzieci.
Zapewnij zajęcie. Zapewnienie dużej ilości fizycznej i psychicznej stymulacji jest istotną częścią leczenia wielu problemów z zachowaniem, zwłaszcza tych, które wiążą się z lękiem. Ćwiczenie umysłu i ciała psa może znacznie wzbogacić jego życie, zmniejszyć stres i zapewnić odpowiednie ujście dla normalnych zachowań. Dodatkowo, pies zmęczony fizycznie i psychicznie nie ma zbyt wiele nadmiaru energii, gdy jest pozostawiony sam. Aby twój pies był zajęty i szczęśliwy, wypróbuj następujące rzeczy:
- Daj swojemu psu co najmniej 30 minut ćwiczeń aerobowych (np. biegania i pływania) każdego dnia. Postaraj się ćwiczyć psa tuż przed pozostawieniem go samego. To może pomóc mu się zrelaksować i odpocząć, gdy cię nie będzie.
- Graj ze swoim psem w zabawne, interaktywne gry, takie jak aportowanie i przeciąganie liny.
Zabierz psa na codzienne spacery i wyjścia. Wybieraj różne trasy i odwiedzaj nowe miejsca tak często, jak to możliwe, aby mógł doświadczyć nowych zapachów i widoków. - Jeśli twój pies lubi inne psy, pozwól mu bawić się bez smyczy ze swoimi psimi kumplami.
Często dostarczaj zabawki puzzle z jedzeniem. W tych zabawkach możesz karmić swojego psa jego posiłkami lub nadziewać je odrobiną masła orzechowego, sera lub jogurtu. Daj również swojemu psu różnorodne atrakcyjne jadalne i niejadalne rzeczy do żucia. Zabawki-puzzle i przedmioty do żucia zachęcają do żucia i lizania, które, jak wykazano, działają uspokajająco na psy. Pamiętaj, aby zapewnić je za każdym razem, gdy zostawiasz psa samego. - Spraw, aby twój pies „polował” na jego posiłki, chowając małe stosy jego krokietów w domu, kiedy wychodzisz. Większość psów uwielbia tę zabawę.
Zapisz się na zajęcia szkoleniowe oparte na nagrodach, aby zwiększyć aktywność umysłową psa i wzmocnić więź między tobą a twoim psem. Wybierz się na zajęcia grupowe lub prywatne, które zapewnią tobie i twojemu psu wiele wspaniałych możliwości do nauki i gier – wspólnej zabawy. Po tym, jak ty i twój pies nauczycie się kilku nowych komend, możesz zmęczyć go psychicznie, ćwicząc je tuż przed pozostawieniem psa samego w domu. - Zaangażuj się w psie sporty, takie jak agility, freestyle (taniec z psem) czy flyball.
Leki mogą pomóc. Zawsze skonsultuj się z weterynarzem lub behawiorystą weterynaryjnym przed podaniem psu jakiegokolwiek leku na problemy z zachowaniem.
Stosowanie leków może być bardzo pomocne, szczególnie w ciężkich przypadkach lęku separacyjnego. Niektóre psy są tak zrozpaczone rozłąką ze swoimi opiekunami, że leczenie nie może być wdrożone bez pomocy leków. Leki przeciwlękowe mogą pomóc psu tolerować pewien poziom izolacji bez odczuwania lęku. Mogą również przyspieszyć postęp leczenia.
W rzadkich przypadkach pies z łagodnym lękiem separacyjnym może odnieść korzyść z samej terapii lekowej, bez towarzyszącej zmiany zachowania. Pies przyzwyczaja się do zostania sam na sam z pomocą leku i zachowuje tę nową kondycję po stopniowym odstawieniu leku. Jednak większość psów potrzebuje kombinacji leków i modyfikacji zachowania.
Jeśli chcesz zbadać tę możliwość, porozmawiaj ze swoim weterynarzem, behawiorystą weterynaryjnym lub behawiorystą zwierząt domowych, który może ściśle współpracować z twoim weterynarzem.
Nie karć ani nie karz swojego psa. Zachowania lękowe nie są wynikiem nieposłuszeństwa ani złośliwości. To są reakcje na rozłąkę. Twój pies przejawia lękowe zachowania, gdy zostaje sam, ponieważ jest zdenerwowany i próbuje radzić sobie ze stresem. Jeśli go ukarzesz, może stać się jeszcze bardziej zdenerwowany, a problem może się znacznie pogłębić.