Kot tonkijski – charakter, pielęgnacja, cena
Spis treści
Starożytne korzenie czy nowo wyhodowana rasa? – Historia kota tonkijskiego
Kot tonkijski jest krzyżówką kora syjamskiego z kotami burmańskimi. Historia tej rasy w bardzo znacznym stopniu pokrywa się z historią kotów burmańskich, ponieważ obie rasy wywodzą się z jednej kotki. Chociaż już w starożytności występowały koty o wyglądzie zbliżonym do kotów tonkijskich, to jednak współczesna ich historia zaczyna się dopiero w 1930 roku, kiedy to Dr Joseph C. Thompson przywiózł do Stanów Zjednoczonych brązową kotkę burmańską o imieniu Wong Mau. Błędnie wzięto ją za kotkę syjamską i poddano krzyżówce z innym syjamem. Początkowo nie zwrócono uwagi na różniące się wyglądem kocięta i dopiero po jakimś czasie zaczęto się tym interesować i w latach 50-tych XX wieku w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie rozpoczęły się działania mające na celu stworzenia nowej rasy poprzez skrzyżowanie kota syjamskiego i kota burmańskiego. Hodowcy zamierzali utrwalić najlepsze cechy i stworzyć kota zupełnie wyjątkowego. Ich eksperyment przyniósł zamierzone skutki, a nową wyhodowaną rasę nazwano złoty kot syjamski. Nazwa rasy wzięła się od granica między Birmą a Tajlandią, która nazywana jest Tanem Tong Dan co tłumaczy się właśnie jako złota granica. Aktualna nazwa rasy wywodzi się najprawdopodobniej od Zatoki Tonkijskiej, która położona jest na Morzu Południowochińskim w rejonie Birmy. Pierwszy wzorzec opublikowany został w Kanadzie w 1965 roku. Kot tonkisjki został oficjalnie uznany przez Amerykański Związek Hodowców Kotów Rasowych (CFA) w latach 80-tych XX wieku. Większość międzynarodowych organizacji felinologicznych takich jak WCF (World Cat Federation) czy TICA (The International Cat Association) także uznało kota tonkijskiego za oddzielną rasę. Wyjątkiem jest FIFe (Federation Internationale Feline), która do dzisiaj nie uznała jeszcze kota tonkijskiego. W Polsce po raz pierwszy rasa ta pojawiła się dopiero w 1996 roku.
Egzotyczny wygląd kota tonkijskiego
Rasa ta już na pierwszy rzut oka wygląda na egzotyczną. Kot tonkisjki jest czworonogiem średniej wielkości. Ich ciało jest smukłe, muskularne i harmonijnie zbudowane. Waga sięga od 2,5 do 5,5 kilograma, przy czym kocury z reguły są nieco masywniejsze i większe od kotek. Rasa ta występuje w dwóch odmianach – angielskiej i amerykańskiej, które roznią się między sobą kilkoma detalami. Kot tonkijski typu amerykańskiego jest bardziej przysadzisty i sprawia wrażenie bardziej krępego. Natomiast odmiana angielska jest bardziej smukła. W swojej budowie kot tonkijski łączy cechy typowe zarówno dla kota syjamskiego jak i burmańskiego. Jego głowa jest lekko zaokrąglona i z profilu przyjmuje kształt klina (przypomina wyglądem głowę kota syjamskiego starego typu). Kości policzkowe są wyraźnie zaznaczone a nos długi i prosty. Uszy są wysoko osadzone, średniej wielkości i szerokie u nasady. Oczy w kształcie migdałka powinny być proporcjonalne do całego pyszczka. Mogą być aquamarynowe (turkusowe) przypominające kolorem tropikalne wody, niebieskie, jak i złotawe do zielonych. Tylne nogi są nieco dłuższe niż przednie. Ogon jest proporcjonalny do wielkości całego ciała, zwężający się ku końcowi i lekko zaokrąglony na końcu. Sierść kota tonkijskiego jest krótka, miękka, przylegająca do ciała, gęsta i błyszcząca. Czworonogi te nie posiadają podszerstka.
Kot tonkisjki występuje w trzech różnych odmianach umaszczenia:
– colorpoint: charakterystyczne dla kota syjamskiego o niebieskich oczach. Kontrast między umaszczeniem a znaczeniami jest wyraźny. Maska, uszu, nogi i ogon są wyraźnie ciemniejsze
– solid: umaszczenie sobolowe, zbliżone do kota burmańskiego. Oczy są koloru zielono-żółtego do żółtego. Kontrast między znaczeniami a umaszczeniem jest delikatnie zarysowany.
– mink (norka): najczęściej spotykane umaszczenie, charakterystyczne dla kotów tonkijskich. Znaczenia płynnie, niepostrzeżenie przechodzą w jaśniejszy kolor umaszczenia.
Znaczenia mogą występować w kolorze brązowym, czekoladowym, szarym, niebieskim, miodowym, liliowym, kremowym.
Charakter kota tonkijskiego
Są to jedne z kotów uznawanych za najlepszego towarzysza człowieka. Kot tonkijski jest niezwykle przyjacielski i rodzinny. Łaknie codziennych przytulasów. Rasa ta potrzebuje bliskości i uwagi ze strony opiekuna. Zdecydowanie najlepiej czuje się w towarzystwie swoich najbliższych.
Kot tonkijski łączy w sobie cechy zarówno kota syjamskiego, jak i burmańskiego, które w doskonały sposób się uzupełniają. Syjamski jest śmiały i żywiołowy a burmański spokojny, oddany i przywiązany do swojego właściciela. Podobnie jak syjamy koty tonkijskie często nazywane są kocimi psami ze względu na zachowanie względem swoich właścicieli. Chętnie będzie towarzyszył opiekunowi we wszystkich jego czynnościach, niezależnie od ich rodzaju. Wracających do domu domowników wita przy drzwiach. Wszystkich bliskich obdarza bardzo dużym uczuciem, nie preferując konkretnej osoby. Są ciekawskie, chętnie obserwują otoczenie z wysokości, gdzie mają widoczność na całe mieszkanie.
Kot tonkijski jest rasą żywiołową, która do zaspokojenia swoich potrzeb potrzebuje sporej dawki ruchu w ciągu dnia. Po wystarczającej aktywności potrafi być spokojny i odpoczywać w bliskości ukochanego człowieka. Kot tonkijski nie będzie mieć problemów z porozumieniem się z nowo poznanymi osobami pod warunkiem, że jako kociak nie będzie miał złych doświadczeń. Rasa ta uznawana jest za mniej gadatliwą niż koty syjamskie, jednak i koty tonkijskie chętnie wdają się w pogawędki ze swoimi właścicielami i są przy tym dość głośne. Co ciekawe koty te reagują na swoje imię. Przyjacielska natura sprawia tych mruczków sprawia, że są dobrymi towarzyszami dla dzieci, o ile tylko te są nauczone obchodzenia się z pupilem. Dzięki otwartości rasa ta może stworzyć także silną więź z innymi czworonogami i jeśli tylko właściciel zadba o odpowiednią socjalizację to nie będzie musiał się martwić o przyjaźń wśród swoich pupili. Dobrze jednak wybierać zwierzęta, które posiadają zbliżone charaktery, ponieważ w innym wypadku może dochodzić między nimi do pewnych zgrzytów. Kot tonkijski nie wykazuje żadnych oznak agresji.
Ponieważ kot tonkijski przywiązuje się do człowieka a nie do miejsca, to dobrze radzi sobie ze stresem podczas nowych sytuacji. Bez problemu można brać go ze sobą w podróż i nie obawiać się, że mruczek będzie odczuwał duży dyskomfort. Ważne jednak, aby wyjazdy kojarzyły mu się pozytywnie a nie jedynie z nieprzyjemnymi wizytami u weterynarza.
Aktywności – ile ruchu potrzebuje kot tonkijski
Z połączenia kota syjamskiego i kota burmańskiego musiał powstać zwierzaka żywiołowego. Kot tonkijski potrzebuje naprawdę sporej dawki ruchu, która zaspokoi jego potrzeby, dlatego właściciel powinien stanąć na wysokości zadania i zagwarantować pupilowi dużo zróżnicowanych zabaw. Żywa natura i ciekawość otaczającego świata sprawia, że kot tonkijski może mieć zapędy do ucieczek. Chętnie odwiedzi każdy zakamarek, nawet ten gdzie właściciel nie spodziewa się swojego czworonoga.
Ufność tej rasy powoduje, że pod żadnym pozorem kot tonkijski nie powinien być wypuszczany na samodzielnie wędrówki. Radośnie podejdzie do nieznajomych osób licząc na wspólne zabawy czy przytulasy. Ciekawość i śmiałość sprawia, że nawet ruch uliczny nie wydaje mu się groźny, co może mieć tragiczne skutki. Kot tonkijski bardzo szybko uczy się chodzenia na smyczy, dlatego jeśli chcemy, aby nasz pupil miał dostęp do świeżego powietrza bez problemu można go nauczyć wspólnych spacerów. Taka forma aktywności to dobry sposób na wspólne spędzanie czasu, jak i zaspokojenie ciekawości czworonoga. Sam spacer jednak nie wystarczy, potrzebne będą jeszcze inne formy aktywności. Zabawki zapewnią rozrywkę pupilowi w domu a także zaspokoją jego instynkt łowiecki. Zabawki mogą być różne, jednak wszystkie powinny być bezpieczne i dopasowane do wielkości kota tonkijskiego. Warto od czasu do czasu zmieniać zabawki na inne, chowając je na jakiś czas. Dzięki temu pupil nie znudzi się konkretną zabawką, która wyciągnięta za jakiś czas będzie równie atrakcyjna jak na początku.
Choroby typowe dla kotów – zdrowie kota tonkijskiego
Do tej pory nie odnotowano żadnych chorób dziedzicznych typowych dla rasy kotów tonkijskich. To zdrowe i odporne mruczki, które dożywają średnio około piętnastu lat. W kwestii zdrowia ważne jest zakupienie kota tonkijskiego jedynie ze sprawdzonych hodowli. Zdarzają się przypadki wystąpienia nieswoistego zapalenia jelit (IBD), a także amyloidozy, która polega na nieprawidłowym gromadzeniu się w tkankach i narządach białek nierozpuszczalnych. Młode kocięta narażone są na infekcje dróg oddechowych, na szczęście jednak z wiekiem z tego wyrastają. Większość kotów zmaga się z odkładającym się kamieniem nazębnym, ważne jest więc regularne sprawdzanie stanu uzębienia. Pozbawione praktycznie podszerstka koty tonkijskie źle znoszą zimne i wilgotne dni i narażone są na wahania temperatur. W chłodniejsze dni warto odpuścić spacer, aby nie narażać pupila na przeziębienie.
Jak dbać o sierść kota tonkijskiego?
Krótka i pozbawiona podszerstka sierść kota tonkijskiego jest łatwa w pielęgnacji. Okresowe linienie jest niewielkie. Do utrzymania włosa w idealnej kondycji wystarczy regularne szczotkowanie za pomocą szczotki z naturalnego włosia i gumowego lub silikonowego zgrzebła. Powierzchowne zabrudzenia można usunąć przecierając sierść wilgotnymi chusteczkami pielęgnacyjnymi. Nie ma potrzeby kąpieli, chyba, że pupil wybrudzi się czymś groźnym dla jego zdrowi lub nie będzie w stanie samodzielnie się wyczyścić. Systematycznie należy sprawdzać stan uszu i okolic oczu i w razie konieczności czyścić je za pomocą specjalnego płynu i wacika. Zadbać także trzeba o pazury i regularnie je przycinać, kiedy staną się zbyt długie.
Żywienie – właściwy pokarm dla kota tonkijskiego
Jakość pożywienia wpływa na kondycję pupila. Z tego względu kot tonkijski powinien mieć zapewnione karmę jak najwyższej jakości. Wielu właścicieli zadaje sobie pytanie – wybrać karmę suchą czy mokrą? A może dietę BARF? Jakich składników potrzebuje mój kot? Przede wszystkim pożywienie powinno być dobrane indywidualnie do potrzeb konkretnego osobnika. Kot tonkijski to rasa aktywna, dlatego jego zapotrzebowanie energetyczne będzie nieco większe niż w przypadku mniej ruchliwych kotów. Najważniejsze jest, aby wybrana dieta zaspokajała zapotrzebowanie na wszystkie składniki odżywcze. Wybierając ją należy wziąć pod uwagę wiek, wagę, aktywność bądź schorzenia, które aktualnie wpływają na samopoczucie czworonoga. Oprócz białka zwierzęcego, które jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu pupila ważne są również owoce i warzywa, które dostarczają niezbędnych witamin. Warto skonsultować się ze zwierzęcym dietetykiem, który pomoże nam dobrać odpowiednią dietę dla naszego kota tonkijskiego. Zboża, które często dodawane są do karm jako zapychacze nie służą zbytnio naszym pupilom, ponieważ koty mają trudność z ich trawieniem. Nie powinno w niej być także konserwantów czy sztucznych ulepszaczy. Na pierwszym miejscu powinno za to być wysokiej jakości mięso.
Oprócz pożywienia ważna jest również ilość spożywanej wody, w końcu jest ona niezbędna do życia. Niestety koty mają trudności w odpowiednim nawadnianiu organizmu, dlatego niekiedy należy przypominać pupilom o potrzebie picia rozstawiając miski z wodą w kilku miejscach mieszkania. Ważne aby woda była świeża, wymieniania minimum raz dziennie. Przed nalaniem świeżej wody miska powinna być dokładnie umyta.
O czym należy pamiętać chcąc zakupić kota tonkijskiego?
Te wyjątkowe mruczki nie są zbyt popularne. W Polsce znajduje się jedynie kilka hodowli, które oferują koty tonkijskie. Ponieważ FIFe do dzisiaj nie uznało kota tonkijskiego za oddzielną rasę, dlatego szukając hodowli zwróć uwagę czy jest ona zrzeszona w innych uznanych, międzynarodowych organizacjach felinologicznych jak TICA, CFA czy WCF. Ograniczona liczba hodowli powoduje, że niekiedy na swojego wymarzonego malucha trzeba będzie trochę poczekać. Oczywiście można zdecydować się na sprowadzenie kota tonkijskiego z zagranicy, najlepiej z Kanady, gdzie rasa ta cieszy się dużą popularnością. Pomimo wysokich kosztów sprowadzenia malucha z zagranicy i długiego czasu oczekiwania absolutnie nie warto decydować się na oferty pseudohodowców. Zwierzaki pochodzące z takich miejsc mogą być słabe, chore lub niezgodne ze wzorcem. Standardowo koty wydaje się po ukończeniu 12 tygodnia życia, jednak niektórzy hodowcy decydują się na pozostawienie maluchów przy matce do 15 tygodnia. W przypadku kota z zagranicznej hodowli należy liczyć się z tym, że kociak będzie musiał odbyć niezbędną kwarantannę po szczepieniu. Trzeba też pamiętać o konieczności uzyskania dokumentów wywozowych jak i wwozowych, wraz z przysięgłymi tłumaczeniami. Kociak odbierany z hodowli powinien być odrobaczony, zaszczepiony, posiadać chip a także metryczkę rodowodową. Jest ona dowodem przynależności czworonoga do danej rasy. Jeśli jest taka możliwość to najlepiej przed ostateczną decyzją udać się do wybranej przez siebie hodowli, aby sprawdzić panujące w niej warunki.
Ile kosztuje kot tonkijski?
Za kociaka tej rasy trzeba zapłacić od 2500 do 3000 złotych, choć ostateczna cena może być wyższa w zależności od hodowli, płci, wieku, umaszczenia czy przeznaczenia czworonoga. W cenę również wliczają się takie aspekty starania, jakie hodowca musiał włożyć zarówno przed ciążą, w trakcie ciąży, jak i po niej, aby zagwarantować czworonogom jak najlepsze warunki. Jeśli zdecydujemy się na mruczka z zagranicznej hodowli to poza wyższą ceną zakupu (płatną w walucie obcej) musimy przygotować się na pokrycie kosztów transportu oraz konieczność uzyskania i przetłumaczenia wszystkich niezbędnych dokumentów.
Czego potrzebuje kot tonkijski – niezbędne akcesoria dla kota
Decydując się na kota trzeba zaopatrzyć się w niezbędne rzeczy, które ułatwią nasze wspólne życie. Biorąc malucha od hodowcy najprawdopodobniej otrzymamy podstawową wyprawkę wystarczającą na pierwsze kilka dni kociaka w nowym domu. Znajdzie się tam karma, którą dostawał hodowli, żwirek do którego jest już przyzwyczajony i kocyk, który pozwoli czuć mu się bezpiecznie w nowym otoczeniu. Jeśli nie ma ku temu wyraźnej potrzeby to najlepiej nie zmieniać przez jakiś czas żwirku, ani karmy, ponieważ każda taka zmiana niesie ze sobą ryzyko niekorzystnego wpływu na pupila. Jeśli taka konieczność nastąpi to zmiany powinny zachodzić powoli, aby nasz kot tonkijski miał okazję przyzwyczaić się do nowości i je zaakceptować.
W nowym domu kociakowi przede wszystkim trzeba zapewnić kuwetę, czyli jego własną toaletę. Kuweta może być zamknięta lub otwarta, o klasycznym lub nieregularnym kształcie. Do dyspozycji są modele w wielu kolorach, dzięki czemu każdy znajdzie produkt pasujący do wystroju mieszkania. Do kuwety niezbędny będzie żwirek (może być bentonitowy, silikonowy, drewniany lub roślinny). Każdy z nich posiada inne właściwości zbrylające, różnią się strukturą i granulacją. To, który żwirek wybierzemy zależy od kota – musi on zostać zaakceptowany przez pupila. Są koty, które nie tolerują żwirku drewnianego lub silikonowego, inne z kolei nie załatwią się na bentonitowy. Do czyszczenia przyda się przesiewowa łopatka pomagająca pozbyć się nieczystości.
Miski na jedzenie i wodę to kolejna bardzo ważna rzecz na liście wyprawkowej. Najlepiej zaopatrzyć się w kilka misek – osobną na karmę suchą, jeśli ją również podajemy, karmę mokrą i na wodę. Warto zakupić miski wykonane z ceramiki, metalu lub szkła. W odróżnieniu od misek plastikowych nie zmieniają smaku wody czy pożywienia i łatwiej jest je czyścić.
Koty mają naturalną potrzebę drapania różnych przedmiotów. Ostrzą w ten sposób swoje pazurki i znaczą teren. Jeśli chcemy uchronić nasze meble, odzież czy skórę to koniecznie powinniśmy zakupić drapak. Może być w formie słupka, lub rozbudowany z półkami do leżenia i akcesoriami do zabawy. Ograniczeniem jest jedynie zasobność portfela oraz przestronność pomieszczenia.
Choć koty zazwyczaj same wybierają sobie miejsce do spania to nie należy rezygnować z zakupu legowiska dla naszego pupila. Powinien on mieć w domu własne miejsce do spania – taki cichy kącik, w którym będzie czuł się bezpiecznie i komfortowo. Sprawdzą się tutaj zabudowane domki lub budki.
Zabawki są ważnym elementem kociej wyprawki. Nie tylko zapewniają ruch, ale także wzmacniają więź właściciela z kotem. Pozwalają również zaspokajać naturalny koci instynkt łowiecki. Warto zakupić wędki z piórkami, myszki czy piłeczki.
Transporter jest miejscem w którym nasz mruczek będzie przebywał podczas podróży wakacyjnych czy też w trakcie jazdy do weterynarza. Transport powinien być solidnie wykonany i bezpieczny dla naszych pupila. Będzie przydatny przez całe życie kota, dlatego kupując zdecydujmy się na model dobrej jakości, o wielkości uwzględniającej rozmiar dorosłego czworonoga.
W trosce o zdrowie i życie pupila niezbędne będzie odpowiednie zabezpieczenie domu w taki sposób, aby pupil nie oddalił się samodzielnie i nie wypadł z okna, co może zakończyć się tragicznie. Okna można zabezpieczyć za pomocą specjalnych siatek, natomiast na balkon czy taras montuje się wolierę. Zabezpieczenia takie umożliwiają pupilowi kontakt ze świeżym powietrzem i zaspokajają jego ciekawość otaczającego świata.
Do pielęgnacji futerka przydadzą się niezbędne narzędzia (szczotki, obcinaczki do pazurów) jak i preparaty groomerskie.
Jakiego właściciela potrzebuje uczuciowy mruczek?
Kot tonkijski swoim niecodziennym wyglądem z pewnością zwraca na siebie uwagę. Czworonóg ten ma także specyficzne wymagania, którym nowy opiekun musi sprostać. To bardzo aktywna rasa, która odnajdzie się przy boku osób samotnych, jak i rodzin z dziećmi o ile tylko zapewnią kotu możliwość rozładowania energii w nim drzemiącej. Nie jest przez to polecana dla osób starszych, ponieważ spokój i cisza nie idą w parze z jej charakterem. Rasa ta potrzebuje dużo uwagi ze strony właściciela, dlatego nie nadaje się dla bardzo zapracowanych osób.