Kot burmski (burmijski, burmański) – jak wygląda jego pielęgnacja?
Spis treści
Historia i pochodzenie kota burmskiego
Kot burmski pochodzi z Birmy (Mjanmy), gdzie znany jest od wieków. Pierwsze wzmianki o tej rasie pojawiły się już w XIV wieku. Ta bardzo stara rasa była w swojej ojczyźnie powszechnie czczona, ponieważ wierzono wówczas, że koty burmskie strzegły świątyń a do ich ciała wchodziły dusze zmarłych osób, by później udać się w dalszą podróż w zaświaty. Te sympatyczne koty zamieszkiwały między innymi klasztory – każdy z mnichów dostawał własnego kota, którego miał wychowywać i troszczyć się o niego jak najlepiej potrafił.
Do Europy koty te dotarły na przełomie XIX i XX wieku, jednak krzyżowano je wówczas jedynie z kotami syjamskimi. Współczesna historia kota burmskiego zaczyna się w 1930 roku, kiedy to do Stanów Zjednoczonych z Birmy trafiła kotka o imieniu Wong-Mau. Początkowo nazywano ją czekoladowym syjamem, jednak wyglądem znacząco różniła się od kotów syjamskich – w porównaniu z nimi miała ciemniejsze, gęstsze i bardziej błyszczące futerko, krótszy ogon i szerzej rozstawione oczy. Właściciel kotki był tak zafascynowany jej wyjątkową urodą, że postanowił rozpocząć hodowlę, aby uzyskać mruczki o podobnych cechach co Wong-Mau Skrzyżowano ją wówczas z kotem syjamskim, zbliżonym do niej wyglądem ale o ciemniejszych znaczeniach. Następnie krzyżowano ją z kocurami z pierwszego miotu. Dzięki tym działaniom to właśnie od kotki Wong-Mau wywodzą się wszystkie znane dzisiaj koty burmskie. Rasa ta oficjalnie została uznana w 1936 roku, jednak ze względu na dużą ilość pseudohodowli i nieczystości genów po 11 latach CFA (Stowarzyszenie Miłośników Kotów) cofnął swoją decyzję. Ponowne uznanie rasy nastąpiło w 1957 roku. Kot burmski cieszy się największym uznaniem na Wyspach Brytyjskich, Nowej Zelandii i Australii, a także Stanach Zjednoczonych, jednak tamtejszy standard nieco różni się od europejskiego. Pierwsza kotka pojawiła się w Polsce w 1992 roku i jak dotąd nie zdobyła wielkiej popularności – istnieje kilka hodowli, które hodują te azjatyckie piękności.
Według podziału przez FIFe (Federation Internationale Feline) kot burmski należy do kategorii III – koty krótkowłose i somalijskie.
Azjatycka piękność – jak wygląda kot burmski
Jak bywa w przypadku większości linii hodowanych równocześnie w Stanach Zjednoczonych i Europie obie linie różnią się od siebie. Standard amerykański jest bardziej masywny, większy, o mocniejszym kośćcu i bardziej zaokrąglonej głowie niż swój brytyjski odpowiednik. Kot burmski jest średniej wielkości zwierzęciem, który osiąga wagę od 4 do 6 kilogramów, przy czym kotki są na ogół lżejsze. W kłębie dorastają do 30 centymetrów wysokości. Jest proporcjonalnie zbudowanym kotem. Głowa jest klinowata, jednak bez ostrych konturów. Szczęka szeroka i mocna. Oczy nadają zwierzęciu charakterystyczny wygląd, typowy dla kota burmskiego. Są duże i przyjmują od barwę od złoto-żółtej do bursztynowej. Uszy są średniej wielkości, szeroko rozstawione i lekko zaokrąglone na końcach. Ogon średniej długości, prosty i zaokrąglony na końcu. Tułów jest silny, muskularny z mocną klatką piersiową. Łapy są muskularne zakończone małymi, okrągłymi łapkami. Sierść jest krótka, przylegająca do ciała i delikatna. Nie posiada praktycznie podszerstka. Zgodnie ze wzorcem powinna mieć delikatny połysk. Kot burmski występuje w umaszczeniu ciemnobrązowym, jasnobrązowym, liliowym i niebieskim. Jaśniejszy kolor występuje na brzuchu i klatce piersiowej, ciemniejszy natomiast na grzbiecie. Ostateczne umaszczenie kształtuje się do drugiego roku życia. Co ciekawe, maść kota burmańskiego uzależniona jest od temperatury otoczenia – w wysokiej temperaturze futro jaśnieje natomiast w niskiej ciemnieje.
Psi charakter kota burmskiego – temperament i usposobienie
Te wyjątkowo uczuciowe koty mocno przywiązują się do swojego właściciela. Kot burmski przeważnie wybiera sobie jedną ukochaną mu osobę, jednak wylewny jest w stosunku do wszystkich domowników. To prawdziwy przytulak, który uwielbia mizianie, noszenie na rękach i bycie w centrum zainteresowania. Dotyczy to głównie kotek, ponieważ kocury są nieco bardziej zdystansowane do otoczenia, które wolą podziwiać z pewnej odległości. Pozbawiony uwagi kot burmski potrafi być natrętny i mocno się o nią upominać. Przez swoje silne przywiązanie do człowieka kot burmski źle znosi samotność. Oczywiście może spędzać samotnie pewien czas o ile jest do tego od małego przyzwyczajany a sama nieobecność właściciela nie trwa zbyt długo. Trzeba jednak pamiętać, że do pełni szczęścia i spokoju psychicznego rasa ta potrzebuje bliskości i towarzystwa człowieka. Kot burmski jest ufną rasą, która szybko zaprzyjaźnia się z nowo poznanymi osobami. Rasa ta bez problemu porozumie się zarówno z innymi kotami, jak i psami, ważna jest jednak odpowiednia socjalizacja i stopniowe ich zapoznawanie – jeśli któraś strona potrzebuje więcej czasu i przestrzeni właściciel powinien mu ją zapewnić, dzięki czemu zwiększy szanse na silną więź między swoimi czworonogami. Kot burmski nadaje się na towarzysza nieco starszych dzieci o ile te nauczone są prawidłowego obchodzenia się z kotem i szanowania jego potrzeb. To kot ruchliwy, który chętnie podejmie się każdej zabawy – z radością poluje na poruszające się przedmioty. Kot burmski jest ciekawy otaczającego go świata, dlatego znudzony potrafi wejść tam, gdzie akurat będzie miał ochotę, nie zważając na to czy miejsce jest łatwo czy bardzo trudno dostępne. Oprócz ciekawości tą rasę cechuje również kreatywność i pomysłowość co może czasem przyprawić właściciela o prawdziwy ból głowy. To dość głośna rasa, która chętnie wydaje dźwięki aby porozumieć się ze swoim właścicielem.
Ruch – jak zorganizować czas kotu burmańskiemu
Rasa ta ceni sobie aktywność. Pozbawiony jej kot burmski stanie się nieszczęśliwy, może też zacząć sam wymyślać sobie interesujące go zabawy. Aby uszczęśliwić swojego podopiecznego i zaspokoić jego potrzeby właściciel musi zapewnić mu wystarczającą ilość aktywności. Kot burmański chętnie ugania się za przemieszczającymi się przedmiotami, dlatego doskonałym pomysłem będzie zaopatrzenie się w zabawkę typu wędka co nie tylko zaspokoi potrzeby ruchowe mruczka, ale także przez zabawę będzie wzmacniać więź właściciela ze swoim przyjacielem. Doskonałym wyborem będą też myszki czy piłeczki. Warto zadbać też o ćwiczenie zmysłów kota – w tym przypadku doskonałym wyborem będą zabawki interaktywne i edukacyjne. Ciekawość tej rasy niekiedy stanowi dla niej realne zagrożenie, dlatego okna, balkony i tarasy powinny być odpowiednio zabezpieczone – za pomocą siatek czy wolier, aby uchronić czworonoga przed samodzielnymi wędrówkami czy upadkiem z wysokości. Są to koty dość ufne, co powoduje że podczas samodzielnych wędrówki czyha na nich wiele niebezpieczeństw jak obcy ludzie, dzikie zwierzęta, psy czy samochody – zdecydowanie nie powinny biegać samopas. To bardzo inteligenta rasa, dlatego szybko nauczy się chodzić w szelkach i na smyczy, jeśli tylko właściciel zapragnie wychodzić z nim na spacery. Spacery są doskonałą formą zaspokojenia ciekawości mruczka do otaczającego świata przy jednoczesnym zapewnieniu mu bezpieczeństwa. Rozpatrując spacery warto zaopatrzyć kota w ubranka, które zapewnią mu ochronę przed warunkami atmosferycznymi.
Zdrowy kot burmski z odpowiednich źródeł
Koty burmskie są kotami długowiecznymi i na ogół cieszą się dobrym zdrowiem, choć zdarzają się pewne choroby wrodzone. W linii hodowlanej pochodzącej ze Stanów Zjednoczonych trafiały się przypadki deformacji szczęki czy mózgu, jednak w Wielkiej Brytanii nie odnotowano zbyt dużo takich przypadków. Zdarzają się wady wrodzone takie jak załamany ogon czy syndrom płaskiej klatki piersiowej. Kot burmski może cierpieć na deficyt gangliozydozy GM2, czyli enzymu, który wpływa na pracę układu nerwowego. U rasy zdarza się również miopatia hipokaliemiczna – czyli osłabienie i ogólny ból mięśni. Koty burmskie mogą mieć również problem z jaskrą, cukrzycą czy przeczulicą skóry. Rasa ta bardziej niż inne rasy kotów narażona jest na struwity w moczu. Mruczki te przejawiają skłonność do jedzenia niejadalnych przedmiotów, dlatego właściciel powinien zwrócić na to szczególną uwagę. Schorzenie to nazywa się pica, czyli inaczej spaczenie łaknienia. Zdarzają się również problemy z wyrzynaniem się stałych zębów co dla kota może być bardzo bolesne. Wielu z tych chorób da się uniknąć dzięki testom genetycznym przeprowadzonych w hodowli, jak również systematycznej profilaktyce i okresowych badaniach. Kot burmski zakupiony z odpowiedzialnej hodowli, po przebadanych rodzicach, a następnie odpowiednio zadbany przez nowego właściciela może osiągnąć wiek od 14 do 18 lat, co jest naprawdę bardzo dobrym wynikiem.
Żywienie kota świątynnego – dieta BARF czy gotowe karmy
Każdy kot jest inny i każdy może z nich mieć odmienne preferencje żywieniowe. Nasi czworonożni przyjaciele potrzebują diet dopasowanych do swoich indywidualnych potrzeb i trzeba przy tym uwzględnić aspekty takie jak wiek, waga, aktywność fizyczna czy ewentualne choroby które je trapią. Kot burmijski jest rasą aktywną, dlatego w jego przypadku zapotrzebowanie na energię jest nieco większe niż u pozostałych mruczków. Należy jednak uważać, aby nie przesadzić z karmieniem i nie doprowadzić swojego pupila do nadwagi. Aktywne koty powinny dostawać pożywienie bogate w białko zwierzęce i tłuszcze. Ze względu na podwyższone ryzyko wystąpienia cukrzycy u kota burmańskiego należy unikać dużej zawartości węglowodanów. Zbyt duża ich ilość zwiększa bowiem ryzyko wystąpienia tego schorzenia. Koty są mięsożercami, a więc ich podstawowym składnikiem żywieniowym jest mięso. Właściciel może wybierać spośród gotowych karm lub zdecydować się na samodzielnie przygotowywanie posiłków w domu. Gotowe karmy powinny cechować się dużą zawartością dobrej jakości mięsa i najlepiej aby nie posiadały w swoim składzie zbóż czy składników niepotrzebnych – jak zapychacze, sztuczne konserwanty, substancje zapachowe czy smakowe. Sucha karma nie powinna stanowić podstawy żywienia kota burmskiego, ponieważ zwiększa to ryzyko problemów z nerkami. Przy wyborze gotowej karmy należy zwrócić uwagę na fakt, czy karma jest bytowa czy uzupełniająca. Karma filetowa (uzupełniająca) nie może stanowić podstawy żywienia kota burmskiego, ponieważ nie dostarcza mu wszystkich niezbędnych składników. Można stosować dietę BARF polegającą na podawaniu odpowiednio suplementowanego surowego mięsa. Należy jednak przed przejściem na taką dietę zdobyć odpowiednią wiedzę na jej temat, ponieważ źle dobrane składniki i złe proporcje mogą doprowadzić do pogorszenia stanu zdrowia pupila. Przed zastosowaniem diety BARF zdecydowanie warto wykonać pełną morfologię krwi i na podstawie wyników dobrać niezbędne składniki.
Równie ważna (o ile nie ważniejsza) jak pożywienie jest woda. Koty z reguły mają problem z przyjmowaniem odpowiedniej jej ilości, dlatego miski powinny być porozstawiane w kilku miejscach w mieszkaniu tak, aby nasz mruczek przypominał sobie o pojeniu. Koty są dość wybredne w kwestii wody, więc powinna ona być wymieniana minimum raz dziennie, aby zachowała swoją czystość. Systematycznie należy także robić badania krwi, które będą pokazywać ogólny stan zdrowia czworonoga, i pozwolą szybko uzupełniać ewentualnie brakujące składniki odżywcze.
Pielęgnacja – jak zadbać o futerko kota burmskiego
Krótki włos kota burmskiego sprawia, że jego pielęgnacja nie należy do skomplikowanych. Ze względu na brak podszerstka rasa ta nie przechodzi intensywnego linienia, jednak systematyczne czesanie pozwoli pozbyć się martwego włosa, jak i korzystnie wpłynie na krążenie. Raz w tygodniu powinno się dokładnie wyczesać swojego kociego przyjaciela za pomocą szczotki włosianej oraz silikonowej lub gumowej rękawicy. Oprócz regularnego czesania należy zadbać również o okolice oczu, uszu, długość pazurków czy higienę pyszczka. Długość pazurków należy kontrolować i w razie konieczności przycinać je za pomocą obcinaczek. Jeśli nie czujemy się pewnie z wykonywaniem takiego zabiegu to zawsze możemy skorzystać z pomocy lekarza weterynarii lub usług salonu pielęgnacji zwierząt, gdzie wykwalifikowani groomerzy zrobią to za nas. Zdarza się, że wokół oczu powstają zabrudzenia, czy ropne nacieki. Należy je wówczas delikatnie przemyć gazą lub wacikiem nasączonym wodą lub specjalnym delikatnym preparatem. W uszach zbiera się naturalnie wytwarzana wydzielina ochronna, jednak kiedy jest jej zbyt dużo dużo to konieczne będzie pozbycie się jej nadmiaru przy pomocy wacików lub specjalnych patyczków oraz preparatów do higieny kocich uszu. Trzeba przy tym uważać aby nie uszkodzić delikatnego narządu słuchu. Równie ważna jest higiena zębów i dziąseł. Zaniedbania w tym temacie mogą powodować złe samopoczucie kota i prowadzić do poważnych problemów ze zdrowiem, a usuwanie kamienia nazębnego wykonuje się pod pełną narkozą czego lepiej unikać. Do czyszczenia zębów można użyć pasty i szczoteczki dla zwierząt, płynów dodawanych do jedzenia czy picia, czy specjalnych czyścików nakładanych na palec. Pamiętajmy, że do pielęgnacji zwierząt należy używać tylko i wyłącznie preparatów przeznaczonych dla pupili, nie wolno stosować środków przeznaczonych do higieny dla ludzi.
Podobnie jak wszystkie koty tak i kot burmijski jest prawdziwym czyściochem, który długie godziny spędza na doprowadzeniu swojego futerko do idealnego stanu. Koty krótkowłose nie potrzebują kąpieli chyba, że nastąpią wyjątkowe okoliczności jak zabrudzenie się niebezpieczną dla zdrowia substancją lub pupil będzie w wieku albo stanie zdrowia nie pozwalającym mu na samodzielną pielęgnację. W takim przypadku należy zastosować szampon przeznaczony do pielęgnacji kotów krótkowłosych, a po kąpieli pupila trzeba dobrze wysuszyć. Kot burmski nie posiada podszerstka i jego futerko nie stanowi dla niego dobrej ochrony przed zimnem, dlatego podczas zimniejszych dni należy zapewnić mu dodatkową izolację.
Niezbędne akcesoria czyli wyprawka dla kota burmskiego
Przed pojawieniem się kota w domu należy odpowiednio przygotować się na jego przybycie. Kot burmski podobnie jak wszystkie inne mruczki potrzebuje niezbędnej wyprawki, która ułatwi mu jego codzienne życie. Przede wszystkim trzeba zaopatrzyć się w kuwetę i nieodłączny jej element, czyli żwirek. Na szczęście na rynku dostępny jest bardzo szeroki wybór różnych modeli kuwet, dzięki czemu każdy opiekun znajdzie produkt, który będzie pasował zarówno jemu jak i kotu. Kuweta może być zamknięta, otwarta, samoczyszcząca, okrągła czy prostokątna. Dostępne są różne wielkości i kolory. Koty bywają wybredne, również w kwestii żwirku. Niekiedy znalezienie odpowiedniej posypki, którą zaakceptuje koci przyjaciel będzie wiązało się z wieloma próbami. Na szczęście podobnie jak w przypadku kuwet także w kwestii żwirku jest szerokie pole wyboru. Żwirek może być bentonitowy, drewniany, silikonowe czy roślinny. Żwirki mogą być dodatkowo wzbogacane o zapachy i zawierać składniki antybakteryjne. Do żwirku przyda się również łopatka, dzięki czemu łatwiej będzie pozbyć się nieczystości. Przed kuwetę warto postawić matę, która zbiera osadzony żwirek na łapkach mruczka, dzięki czemu nie będzie roznoszony po mieszkaniu.
Równie ważnym jak kuweta elementem wyprawki są miski na jedzenie i wodę. Miska na karmę powinna być dostosowana do wielkości kota burmskiego. Miska na wodę powinna być niska ale za to szeroka. Warto wybrać miski ze stali nierdzewnej, ceramiczne lub z melaminy. Niskiej jakości miski plastikowe potrafią wydzielać nieprzyjemne zapachy, które mogą zniechęcać kota do korzystania z nich.
Drapanie i ostrzenie swoich pazurków jest naturalnym zachowaniem mruczków, dlatego warto zadbać o drapak. Koty, zwłaszcza niewychodzące nie ścierają pazurów jak psy, dlatego dlatego systematyczne obcinanie pazurków jest niezbędne. Drapaki mogą być wykonane z różnych materiałów, wolno stojące lub takie mocowane do ściany. Drapak może być również łączony z leżankami, domkami, matami. Podczas wyboru drapaka właściciela ogranicza tak naprawde wielkość pomieszczenia i zasobność swojego portfela.
Opiekun decydujący się na wychodzenie na spacer ze swoim kotem burmskim musi zaopatrzyć go w dobrze dopasowane szelki i smycz, a także ubranko, które zapewni kotu dobrą ochronę przed warunkami atmosferycznymi, ponieważ rasa ta nie posiada podszerstka stanowiącego naturalną ochronę.
Nieodzownym elementem kociej wyprawki są zabawki. W sklepach zoologicznych znaleźć można olbrzymi wybór zabawek ruchowych, interaktywnych i behawioralnych. Wędki z piórkiem, myszki z kocimiętką, piłeczki czy wskaźniki laserowe powinny znaleźć się w każdym domu, w którym mieszka kot burmski.
Warto także zadbać o bezpieczny środek transportu do wspólnego podróżowania czy okresowych wizyt u weterynarza. Transporter stanowi nie tylko ochronę kota ale również zapewnia mu jego komfortową przestrzeń. Można wybierać spośród transporterów plastikowych, wiklinowych czy materiałowych toreb transportowych.
Pomimo tego, że kot burmski nie jest szczególnie wymagający w kwestii pielęgnacji konieczne będzie zaopatrzenie się w niezbędne akcesoria groomerskie oraz preparaty i środki do higieny oczu, uszu, zębów i dziąseł.
Skąd wziąć kota burmskiego? Hodowla lub adopcja
Jeśli marzysz o kocie burmskim i chcesz cieszyć się towarzystwem tego niezwykłego mruczka przez wiele lat, ważne jest, aby dokonać odpowiedniego wyboru hodowli. Powinna ona być należeć do jednej z największych organizacji felinologicznych na świecie Federation Internationale Feline (FIFe), World Cat Federation (WCF) lub do zrzeszonych w niej krajowych federacjach felinologicznych. W Polsce organizacją felinologiczną, która podlega pod FIFe jest Polska Federacja Felinologiczna (Felis Polonia). Wybór odpowiedzialnego hodowcy ma olbrzymi wpływ na późniejsze zdrowie pupila. Kot burmski posiada pewne predyspozycje do schorzeń i jest obciążony wadami genetycznymi, dlatego godny zaufania hodowca przeprowadzi wszystkie niezbędne badania, by wykluczyć ze swojej hodowli koty chore lub obciążone. Dobry hodowca powinien posiadać szczegółową wiedzę na temat hodowanej rasy i zapewnić im indywidualne warunki. Przed podpisaniem umowy lub umowy przedwstępnej udaj się osobiście do wybranej przez siebie hodowli, aby zapoznać się z panującymi w niej warunkami. Jest to bardzo ważne spotkanie, podczas którego można zapoznać się z rodzicami malucha, sprawdzić czy koty są zgodne ze wzorcem, czy nie są bojaźliwe lub zaniedbane. Decyzja o posiadaniu kota powinna być dokładnie przemyślana i nie może być zachcianką. Jest to duża odpowiedzialność, a Ty jako właściciel jesteś zobowiązany zapewnić kotu odpowiednie warunki i dobrze zadbać o jego zdrowie. Koniecznie przemyśl wszystkie za i przeciw i odpowiedz sobie na ważne pytania – czy jesteś gotowy na opiekę (wiążącą się nierzadko z bardzo dużymi kosztami) podczas poważnej choroby swojego podopiecznego? Co zrobisz podczas swoich wakacyjnych wyjazdów? Czy ktoś z Twojej rodziny ma alergię, która może stanowić przeszkodę?
Niewielka popularność tej rasy powoduje, że może się zdarzyć, iż na wymarzonego kota burmskiego będziesz musiał poczekać. W Polsce działa tylko kilka hodowli tych wyjątkowych kotów, które oferują kocięta w cenie od 2500 do 3500 złotych. Oczywiście może się okazać, że ostateczna cena będzie znacznie wyższa w zależności od hodowli, linii – amerykańskiej czy brytyjskiej, umaszczenia, wieku, płci czy przeznaczenia kota (domowy, wystawowy czy hodowlany). W przypadku zakupu kota z zagranicznej hodowli trzeba liczyć się z dodatkowymi kosztami wynikającymi z opłacenia transportu oraz konieczności uzyskania i tłumaczenia dodatkowych dokumentów. Pamiętaj, że kociak może opuścić hodowle dopiero po ukończeniu 12 tygodnia życia. Powinien posiadać książeczkę zdrowia, być odrobaczony, zaszczepiony i zaczipowany.
Nie daj się zwieść super atrakcyjnym ofertom pochodzącym z pseudohodowli. Oferują one koty bez dokumentów – tylko koty pochodzące z hodowli zrzeszonej w Polskiej Federacji Felinologicznej (Felis Polonia) podlegającej FIFe posiadają legalny rodowód. Dokumenty w tym rodowody wystawione przez jakąkolwiek inną organizację czy stowarzyszenie kotów rasowych działająca w Polsce nie mają mocy prawnej. Biorąc kota z takiej pseudohodowli otrzymujemy zwykłego bezrasowca, nawet jeśli “hodowca” dołącza do niego certyfikaty czy swój rodowód.
Dla kogo kot burmski będzie dobrym wyborem?
Można rzec, że kot burmski to pies zamknięty w kociej skórze, dlatego jeśli pragniesz, aby Twój pupil towarzyszył Ci we wszystkich czynnościach i jednocześnie był bardzo uczuciowy to kot burmski będzie dobrym towarzyszem. Ale Ty też musisz coś z siebie dać – kot burmski potrzebuje bliskości i miłości swojego opiekuna. Jest to doskonały towarzysz dla rodzin z dziećmi czy osób starszych o ile te zapewnią mu odpowiednią dawkę aktywności fizycznej i umysłowej. Kot burmski odnajdzie się w domu z innymi kotami czy psami – jeśli tylko zadbamy o właściwą socjalizację, to bez problemu zwierzaki stworzą ze sobą silną więź.
Nie jest to zdecydowanie rasa dla osób ceniących sobie niezależność i pragnących zachować swoją przestrzeń osobistą. Osoby spędzające długie godziny poza domem, bardzo często wyjeżdżające nie powinny decydować się na posiadanie kota tej rasy.
Jeśli odwzajemnisz uczucia tego przytulaka i na co dzień poświęcisz mu tyle uwagi ile potrzebuje to przez wiele lat będziesz się cieszyć wspólnymi chwilami z kotem burmskim!