Kot singapurski – jakie są najbardziej charakterystyczne cechy tej rasy?
Spis treści
Wiele teorii na temat pochodzenia kota singapurskiego
Kot singapurski wywodzi się z położonego w południowo-wschodniej Azji – Singapuru. Jest to stosunkowo młoda ras, której powstanie datuje się na 1975 rok. Co ciekawe, pomimo swojej nazwy rasa rozwinęła się nie w Singapurze a w Stanach Zjednoczonych, do których protoplasta rasy – amerykanin Tommy Meadow zabrał 3 kocięta. To właśnie on, w drugiej połowie lat 70-tych XX wieku zapoczątkował hodowlę tych niedużych kotów. Istnieje jednak grupa wielbicieli tych mruczków, która twierdzi, że jest to naturalna rasa, która zamieszkiwała Singapur już od wielu lat. Jeden z wybitnych genetyków i znany hodowca kotów uważa, że kot singapurski powstał w wyniku skrzyżowania kota burmańskiego i abisyńskiego przy udziale kotów syjamskich tabby. Kwestia korzeni tych ciekawych kotów do dzisiaj nie została definitywnie wyjaśniona i felinolodzy nie są zgodni do tego czy kot singapurski jest naturalną rasą czy wyhodowaną rasą przez człowieka.
Międzynarodowe Stowarzyszenie Kotów (The International Cat Association) uznało rasę w 1987 roku, natomiast Międzynarodowa Federacja Felinologiczna (Federation Internationale Féline) znacznie później, bo dopiero w 2014 roku. Kot singapurski jest rasą mało znaną i niezbyt popularną, ale posiadającą swoje wierne grono wielbicieli. W języku malajskim na kota singapurskiego mówi się Kucinta co w dosłownym tłumaczeniu oznacza kota miłości.
Wygląd kota singapurskiego – anielska uroda
Kot singapurski jest najmniejszą rasą świata kotów domowych, jednak pomimo swoich niepozornych rozmiarów jest dobrze zbudowanym mruczkiem o muskularnej budowie ciała. Osiągają wagę od od 2,5 do 3,5 kilogramów. Głowa jest mała, zaokrąglona z płaskim, ale wydatnym pyszczkiem. Uszy są duże i wypukłe przez co wydają się jeszcze większe niż w rzeczywistości. Oczy kota singapurskiego są wyjątkowo duże, w kształcie migdałków w kolorze zielonym, brązowym, orzechowym lub złocistym. Cechują się wyraźnym, ciekawym i przenikliwym spojrzeniem. Nos jest średniej długości z lekkim zagłębieniem. Ogon proporcjonalny do wielkości ciała. Kończyny są mocne, zakończone małymi łapkami o owalnym kształcie. Sierść kota singapurskiego ma delikatny połysk, jest krótka, delikatna i jedwabna. Czubek włosa jest ciemnobrązowy a podszycie w kolorze kości słoniowej. Ciemne końcówki dają niepowtarzalny efekt srebrzystości. Na czole i wzdłuż kręgosłupa aż do ogona biegnie intensywnie zabarwione pasemko. Podbróbek, pierś i brzuch są w znacznie jaśniejszym odcieniu.
Charakter kota singapurskiego – stuprocentowy azjata
Według wzorca kot singapurski jest spokojny i delikatny, jednak nie brakuje mu również wigoru i chęci do zabaw. Koty tej rasy mocno przywiązują się do rodziny w czym bardzo przypominają psy – zawsze chcą być blisko swoich opiekunów. Są bardzo uczuciowe i emocjonalne, wyczuwają panujące w powietrzu emocje i nastroje właścicieli i dostosowywują się do nich.
Skore do wspólnych pieszczot, głaskania czy noszenia na rękach nie będą się jednak natarczywie upominać się o zainteresowanie. To otwarte i przyjazne koty, które chętnie będą witać się z nowo poznanymi osobami, choć oczywiście zdarzają się również wyjątki, które są nieco bardziej nieufne. Kot singapurski nie jest rasą głośną, sam również nie przepada za hałasem. Mruczki te uwielbiają się wspinać. Ich wrodzona ciekawość w połączeniu z zamiłowaniem do wspinaczki sprawia, że wdrapią się wszędzie tam, gdzie akurat mają ochotę. Rasa ta nie ma trudności z porozumieniem się z innymi kotami czy psami, jednak pod warunkiem, że ich zapoznanie przebiegnie spokojnie. Najlepiej przez jakiś czas stosować zasadę socjalizacji z izolacją. Trzeba też pamiętać, że każdy z czworonogów powinien mieć zapewnione własne miejsce do odpoczynku.
Aktywność – jak zagwarantować ruch i rozrywkę kotu singapurskiego
Podobnie jak wszystkie inne mruczki kot singapurski potrzebuje codziennej dawki ruchu. Z uwagi na potrzebę bliskości z człowiekiem bardzo ważne są wspólne zabawy, które poza umileniem czasu pozwalają budować silną, wzajemną więź. Oprócz wspólnych zabaw bardzo ważne są również aktywności stymulujące zmysły czworonoga. W naturalnym środowisku koty polują, dlatego w domu kot singapurski również musi mieć możliwość łapania zdobyczy. Dobrym rozwiązaniem będzie wędka z piórkiem lub myszką. Pogoń za taką zabawką pozwoli rozładować energię i zaspokoi instynkt łowiecki. Polowanie na zdobycz jest ważną częścią życia każdego kota, dlatego nie wolno zapomnieć o tej aktywności. Udomowione koty mają znacznie mniej ruchu niż ich dzicy przodkowie, a odpowiednio zaplanowana aktywność pozwala im zachować prawidłową kondycję fizyczną i psychiczną. Zabawa zapobiega również stresowi pomagając rozładować emocje. Koty nie są zbyt wymagające jeśli chodzi o zabawki, dlatego możemy je zrobić samodzielnie lub zakupić je w sklepie zoologicznym. Wędki, piłeczki, myszki czy nawet zmięta kartka papieru uformowana w kulkę będzie dla mruczka atrakcyjna. Warto też zaopatrzyć się w zabawki interaktywne, które nie tylko są formą rozrywki, ale ćwiczą także zmysły pupila.
Zdrowy i odporny kot singapurski
Jak dotąd u kotów singapurskich nie odnotowano żadnych specyficznych dla tej rasy przypadłości genetycznych, dzięki czemu jest ona uznawana za wyjątkowo zdrową. Jednak pomimo braku charakterystycznych dla siebie chorób kot singapurski może zmagać się z problemami dotyczącymi wszystkich mruczków, jak problemy z odkładającym się kamieniem nazębnym czy choroby nerek. U kotów singapurskich zdarzają się problemy z niedoborem kinazy pirogronianowej. Jest to schorzenie prowadzące do anemii, dlatego zaleca się wykonanie badań przesiewowych. Kinaza piroionanowa jest enzymem, który uczestniczy w rozkładzie cukrów w erytrocytach. Typowymi objawami są senność, biegunka, utrata masy, brak apetytu.
Aby zapewnić pupilowi jak najlepszą kondycję ważne są regularne kontrole u weterynarza, które pozwolą monitorować stan zdrowia czworonoga. Zdrowy i zadbany kot singapurski dożywa średnio od 15 do 18 lat co jest naprawdę dobrym wynikiem. Trzeba pamiętać, że krótkie futerko i praktycznie brak podszerstka powoduje, że kot singapurski nie jest zbyt odporny na niskie temperatury i wilgoć, dlatego nie powinien być kotem wychodzącym.
Pielęgnacja kota singapurskiego
Pozbawiony podszerstka kot singapurski gubi naprawdę mało sierści, jednak nie oznacza to, że wcale nie pozbywa się martwego włosa. Jego delikatna sierść nie jest trudna w pielęgnacji. Głównym zabiegiem jest szczotkowanie, które pozwala pozbyć się martwych włosów dając szansę wyrośnięcia nowym. Do tego najlepiej sprawdzi się miękkie gumowe lub silikonowe zgrzebło. Kotów, zwłaszcza krótkowłosych właściwie się nie kąpie, chyba, że w wyjątkowej sytuacji, kiedy pupil pobrudzi się czymś bardzo trudnym do usunięcia lub niebezpiecznym dla jego zdrowia. Mruczki w wystarczający sposób dbają o swoje futerko. Aby od czas do czasu je wspomóc można zaopatrzyć się w nawilżane chusteczki pielęgnacyjne, za pomocą których szybko usuniemy wszelkie zabrudzenia.
Podobnie jak inne koty kot singapurski potrzebuje również regularnej kontroli uszu, okolic oczu i skracania pazurów. Do higieny oczu i uszu przydatne będą specjalne preparaty, które dostaniemy praktycznie w każdym sklepie zoologicznym. Okolice oczu delikatnie przemywamy usuwając zacieki ropne i inne zabrudzenia. O uszy dbamy usuwając nadmiar zebranej tam wydzieliny, uważając aby nie włożyć wacika lub patyczka zbyt głęboko do kanału usznego. Zbyt długie pazury mogą powodować dyskomfort dla zwierzęcia a poza tym stanowią zagrożenie dla naszych mebli, dywanów czy odzieży. Posiadający długie i ostre pazury kot może niechcący zranić w ferworze wspólnej zabawy, a rany po kocich zadrapaniach długo się goją. Dlatego długość pazurów trzeba kontrolować i w razie potrzeby przyciąć je za pomocą specjalnych obcinaczek. Trzeba wykazać się podczas tego zabiegu ostrożnością, ponieważ w pazurze znajduje się mocno ukrwiony i unerwiony rdzeń. Jeśli nie czujemy się na siłach, aby obciąć je samemu, lub nasz kot zbyt rzuca się podczas tego zabiegu to zawsze możemy skorzystać z pomocy weterynarza lub groomera z salonu pielęgnacji zwierząt. Nie można też zapomnieć o higienie pyszczka naszego pupila. Odkładający się kamień nazębny nie tylko powoduje dyskomfort u zwierzęcia i jest przyczyną nieprzyjemnego zapachy z pyska, ale nie usuwany może doprowadzić do wielu poważniejszych schorzeń. Zaniedbania w tej kwestii mogą doprowadzić nawet do utraty zębów, co dla kotów jest bardzo dużym problemem. Na szczęście na rynku jest wiele preparatów w postaci past, żeli, płynów czy dodatków do wody i karmy, dzięki którym higiena pyszczka nie będzie zadaniem zbyt kłopotliwym.
Jakich składników w diecie potrzebuje kot singapurski?
Niewielki, ale duży duchem kot singapurski nie ma specjalnych wymagań żywieniowych, poza tym, że jego pożywienie powinno być jak najwyższej jakości. Ważne, aby dieta dla naszego pupila była dobierana indywidualnie pod niego, ponieważ ważnymi aspektami w jej wyborze jest wiek, styl życia, aktywność czy stan zdrowia czworonoga. Energiczny, rozwijający się kociak będzie potrzebował zupełnie innych składników niż mało aktywny senior.
Podobnie jak w przypadku innych kotów najlepszym rozwiązaniem będzie wysokomięsna karma mokra lub dieta BARF. Karma sucha nie jest wskazana dla kotów, chyba że jesteśmy w stanie dopilnować aby nasz mruczek nawadniał się w wystarczający sposób. Karma mokra jest o tyle lepsza, że sama w sobie zawiera dużo wody, dzięki czemu nie powoduje problemów z nerkami. Wybierając karmę pamiętajmy, aby była ona karmą bytową a nie uzupełniającą. Ta druga bowiem nie zawiera wszelkich niezbędnych składników do prawidłowego funkcjonowania organizmu kota i nie może stanowić podstawy żywienia. Przed zakupem zawsze zapoznajmy się ze składem karmy zwracając na zawartość czystego mięsa. Im jest go więcej, tym lepiej. Dieta BARF wymaga od nas pewnego zasobu wiedzy na jej temat, ale dla chcącego nic trudnego. Jeśli zdecydujemy się na tą dietę to dobrze będzie wykonać badania krwi pupila aby dowiedzieć się które mikro- i makroelementy oraz inne istotne składniki należy mu dostarczyć. Warto skorzystać z pomocy lekarza weterynarii lub kociego dietetyka, którzy pomogą ułożyć kompletny jadłospis.
Każdy kot musi to mieć – niezbędne akcesoria
O czym musi pamiętać właściciel kota singapurskiego zaopatrując się w niezbędną wyprawkę? Miski na wodę i karmę, kuweta, żwirek, drapak, legowisko, zabawki i transporter to rzeczy, bez których się nie obejdzie.
Miski na jedzenie i picie stanowią podstawę każdej kociej wyprawki. Mogą być wykonane z różnych materiałów, jednak najgorsze są miski plastikowe, ponieważ często zmieniają smak jedzenia przez co mruczki nie chcą z nich jeść. Łatwe w czyszczeniu są miski metalowe, ceramiczne lub szklane. Zamiast tradycyjnej miski z wodą można użyć poidełka fontanny, które bywa dla kotów bardziej atrakcyjne niż zwykła miska. Warto zaopatrzyć się w parę misek – zwłaszcza tych na wodę i rozstawić je w kilku miejscach po mieszkaniu.
Kolejnym bardzo ważnym produktem jest kocia toaleta, czyli kuweta. Koty są bardzo czystymi zwierzętami i korzystają z niej kilka razy dziennie. Kuweta powinna być przede wszystkim dostosowana do wielkości kota, który musi się w niej swobodnie obracać. Może być zamknięta, otwarta, okrągła lub kwadratowa. Kształt i kolor możemy dostosować do wystroju czy koloru pomieszczenia. Nieodzownym elementem bez którego kuweta nie jest kompletna jest żwirek. Każdy rodzaj żwirku posiada inne właściwości zbrylające, różnią się między sobą właściwościami zbrylającymi, zapachem czy granulacją. Żwirek może być silikonowy, bentonitowy, drewniany bądź kukurydziany. Ten wybór jednak zależy od naszego czworonożnego przyjaciela, ponieważ jeśli dany żwirek mu nie podpasuje to nie będzie chciał z niego korzystać. Do zbierania nieczystości przydatna będzie łopatka a jeśli chcemy zapobiec roznoszeniu resztek żwirku na kocich łapkach to warto położyć przed kuwetą specjalną matę.
Jeśli chcemy uchronić meble, odzież czy naszego ręce od zadrapania to powinniśmy zaopatrzyć się w drapak. Drapak pełni wiele funkcji, zwłaszcza jeśli wybierzemy duży, rozbudowany model. Taki drapak wyposażony w różne półki, tunele, hamaki stanowi dla kota nie lada atrakcję. Nasz podopieczny może się na nim bawić a także odpoczywać, kiedy zmęczy się po intensywnych figlach. Jedynym ograniczeniem w kwestii wyboru modelu drapaka jest powierzchnia pomieszczenia oraz zasobność naszego portfela.
Koty generalnie same decydują gdzie chcą spać. Czasem są to nasze kolana, czasem kocyk na parapecie a jeszcze kiedy indziej budka w drapaku. Pomimo tego warto zakupić dla naszego podopiecznego legowisko, które będzie jego oazą, w której będzie mógł się zrelaksować. Najlepszym wyborem będą zabudowane budki czy zamknięte domki, ponieważ koty lubią ciasne miejsca – czują się w nich komfortowo i bezpiecznie.
Kot singapurski podobnie jak i koty innych ras lubi się bawić. Aby pomóc rozładować zasoby energii naszego pupila, zbudować z nim więź podczas wspólnych zabaw i pomóc mu zaspokoić jego naturalny instynkt łowiecki konieczne będą zabawki, zarówno te zwykłe jak i interaktywne. Piłeczki, myszki (zwykłe i nakręcane) czy wędki z piórkami lub sznurkiem doskonale się tutaj sprawdzą.
Podczas rutynowych, kontrolnych badań u weterynarza, jak i podczas wspólnej podróży niezbędny będzie transporter. Może on być plastikowy, wiklinowy a także w formie torby. Transporter nie tylko zapewnia bezpieczeństwo kotu podczas podróży ale stanowi też dla niego jest schronienie. Warto zakupić transporter dużo wcześniej, zanim odbędzie się pierwsza podróż. Stawiając transporter w zasięgu kota pozwolimy mu się z nim oswoić. Dzięki temu nasz pupil nie będzie miał skojarzenia, że transporter oznacza jedynie weterynarza czy stresującą podróż.
W celu utrzymania lśniącej sierści naszego kota singapurskiego oraz do zadbania o higienę oczu, uszu, zębów i pazurów niezbędne będą preparaty, kosmetyki i akcesoria groomerskie.
Wybór właściwej hodowli – gdzie szukać wymarzonego kota singapurskiego
Ten niewielki kot o hipnotyzującym spojrzeniu nadal jest mało spotykaną rasą. Na terenie naszego kraju znajduje się zaledwie kilka hodowli, które oferują te ciekawe mruczki.
Chociaż zazwyczaj większe prawdopodobieństwo napotkania pseudohodowli istnieje w w przypadku ras znanych i takich na które jest duży popyt, nie oznacza to niestety, że w przypadku tych mało popularnych zagrożenie nie występuje. Dlatego warto zawsze wiedzieć na co zwracać uwagę i co sprawdzać. Każdy rasowy kot musi posiadać metrykę i rodowód, które powinny być wystawione bezpośrednio przez uznane międzynarodowe organizacje felinologiczne lub przez organizacje krajowe podlegające pod te międzynarodowe. W naszym kraju taką organizacją jest Felis Polonia: Polska Federacja Felinologiczna, który podlega pod FIFe (Fédération Internationale Féline) czyli Międzynarodową Organizację Felinologiczną. Może to być także WCF (World Cat Federation) lub TICA (The International Cat Association). Kot nie posiadający rodowodu wydanego przez którąś z tych organizacji jest zwierzęciem nie rasowym. Różnego rodzaju certyfikaty czy rodowody wydane przez samozwańcze zrzeszenia, stowarzyszenia miłośników kotów rasowych nie mają absolutnie żadnej mocy prawnej. Poza metryką, rodowodem powinniśmy otrzymać także książeczkę zdrowia z datami odbytych szczepień i odrobaczeń i wynikami badań chorób zakaźnych jak FIV i FELV, jak i kierunku kinazy poironowiowej. Pamiętajmy, że kot może opuścić hodowlę najwcześniej po ukończeniu 12 tygodnia życia, jednak wielu hodowców wydaje nieco później, bo dopiero około 15 tygodnia, kiedy nabiorą już wystarczającej odporności.
Ile kosztuje kot singapurski?
Ostateczna cena zależy od paru kluczowych aspektów takich jak wiek, przeznaczenie kota (na kolanka, wystawowy czy hodowlany), utytułowanie rodziców, renoma hodowli, czy popyt na rasę w danym czasie. Oczywiście cena będzie też różnić się ze względu na to, czy hodowla jest krajowa, czy zagraniczna. Kot singapurski nie należy do tanich ras – kocięta kosztują od 5000 złotych wzwyż.
Dla kogo kot singapurski będzie dobrym wyborem?
Chcąc posiadać kota singapurskiego przede wszystkim musimy mieć na uwadze jego zamiłowanie do ciszy i spokoju. Nie jest to rasa, która dobrze będzie czuła się w obecności małych dzieci, dużej ilości gości, czy szczekliwych psów. Ten niezwykły mruczek sprawdzi się u boku osób starszych czy rodzin ze starszymi latoroślami. Może mieszkać z innymi zwierzętami pod jednym dachem, pod warunkiem, że będą one podobnego usposobienia.
Niewielkie rozmiary kota singapurskiego powodują, że rasa ta nie ma specjalnych wymagań dotyczących przestrzeni życiowej. mieszkania – bez problemu odnajdzie się nawet w małych mieszkaniach. Jeśli tylko obdarzymy pupila uczuciem, którego potrzebuje i zapewnimy mu odpowiednie warunki to zyskamy wiernego przyjaciela na wiele lat.