Kot syberyjski – czy to rasa dla ciebie? Usposobienie, szkolenie i wymagania
Spis treści
Historia i pochodzenie kota syberyjskiego – rasa pierwotna
Kot syberyjski znany jest od XVII wieku, chociaż niektórzy uważają, że ich historia zaczęła się znacznie wcześniej. Sibirskaja koshka, bo tak te koty nazywane są w Rosji to rasa naturalna, która powstała w wyniku samodzielnej ewolucji, bez ingerencji człowieka. Fenolodzy uważają, że do powstania Sibirskaja koshki przyczyniły się krzyżówki rdzennych syberyjskich kotów z kotami domowymi. Sibirskaja koshka ceniona była za swoje zdolności łowieckie, jednak w Rosji nie cieszyła się przesadnie dużą popularnością, pomimo tego, że na tamtych terenach znane były od wieków. Uznawana jest za rasę narodową, którą można było spotkać praktycznie wszędzie. Koty te chroniły domostwa przed gryzoniami, pełniły również funkcję kota-stróża, ponieważ informowały swoich najbliższych o pojawieniu się obcego. Z czasem popularność tych kotów zaczęła rosnąć, jednak trudna sytuacja panująca w kraju uniemożliwiała powstawanie związków felinologicznych czy organizacji wystaw kotów rasowych. Uwarunkowania polityczne w ojczyźnie tych kotów spowodowały, że przez wiele lat Europa i świat nie posiadały przedstawiciela tej rasy – były one hodowane w czystości rasy, dzięki czemu uważane są za rasę pierwotną. Dopiero po zmianach ustrojowych kot syberyjski stał się znany poza granicami swojej ojczyzny. Po raz pierwszy zaprezentowano go na londyńskiej wystawie kotów w 1871 roku. Wraz z upływem czasu, kiedy zaczęto doceniać koty półdługowłose i długowłose wzrosło także znaczenie i popularność kota syberyjskiego. Pełnoprawna, profesjonalna hodowla tych kotów zaczęła się dopiero w latach 80-tych XX wieku, kiedy podjęto eksperymentalny program hodowlany pod nazwą “Trassenkatzen”. Początkowo rasa określana była jako kot syberyjski leśny, jednak w 1991 roku usunięto słowo “leśny”, zostawiając wyrażenie kot syberyjski.
W Polsce koty syberyjskie zaczęto hodować w 1990 roku. W tym samym roku pierwsze osobniki tych pięknych kotów trafiły również do Stanów Zjednoczonych. TICA (Międzynarodowe Stowarzyszenie Hodowców Kotów) uznało rasę w 1997 roku, a FIFe (Międzynarodowa Organizacja Felinologiczna) w 1998 roku.
Według podziału kotów rasowych dokonanego przez FIFe kot syberyjski należy do kategorii II – koty półdługowłose.
Wygląd kota syberyjskiego
Rasa ta zaliczana jest do dużych kotów. Kot syberyjski jest zwierzęciem dobrze zbudowanym o mocnej i muskularnej budowie. Kocury są zdecydowanie większe od kotek. Ich waga waha się od 7 do 8 kilogramów, natomiast u kotek jest to od 4 do 5 kilogramów. Zdarzają się również osobniki, które osiągają większą wagę. Nieco dłuższe tylne łapy i atletyczna, mocna budowa sprawiają, że koty te są doskonałymi skoczkami. Szeroka klatka piersiowa z mocnym karkiem podkreśla ich mocną budowę. Głowa jest średniej wielkości, nieco trójkątna z mocno uwydatnionymi policzkami. Podróbek lekko zaokrąglony. Oczy są duże, skośno osadzone i lekko owalne. Barwa oczu powinna być jednolita w kolorze zielonym lub bursztynowym. Uszy są dość duże, lekko pochylone do przodu i szeroko rozstawione. Końce uszu są zaokrąglone i zakończone charakterystycznymi pędzelkami z włosów. Nos średniej długości z nieznacznie zaznaczonym przełomem. Kończyny są mocne i dobrze umięśnione. Tylne łapy są nieco dłuższe niż przednie. Ogon jest długi, zwężający się ku końcowi i puszysty. Dojrzałość fizyczną osiągają dopiero w wieku 3-4 lat. Futro kota syberyjskiego jest charakterystyczne dla wszystkich kotów leśnych – włos półdługi, niezwykle gęsty i przylegający do ciała. Włos okrywowy jest podszyty miękkim i gęstym podszerstkiem. Przez wiele lat naturalnej hodowli koty te wytworzyły naturalną barierę, chroniącą je przed zimnym i ostrym klimatem. Półdługa sierść kota syberyjskiego tworzy mocno owłosiony ogon, “portki” na tylnych łapach i gęstą kryzę na piersi. Kot syberyjski może występować w umaszczeniu klasycznym lub neva masquerade. Neva masquerade przez FIFe zostało uznane za siostrzaną lecz odmienną rasę kotów syberyjskich. Odmiana klasyczna może występować we wszystkich odcieniach oprócz cynamonowego, liliowego i czekoladowego. Najczęściej spotyka się umaszczenie czarne, rude, kremowe, niebieskie – z białym lub bez niego. Neva Masquerade jest odmianą kotów syberyjskich w umaszczeniu colorpoint co oznacza, że tułów jest jaśniejszy a pyszczek, uszy, łapki i ogon są ciemniejsze. W tym wariancie kolorystycznym występują również niebieskie oczy. Neva masquerade rodzą się białe. Dopiero wraz z upływem czasu pojawiają się charakterystyczne ciemniejsze znaczenia. W przypadku tego wariantu również zabronione są kolory liliowe, czekoladowe i cynamonowe co świadczy o domieszce innej rasy. Kotów syberyjskich nie wolno krzyżować z żadną inną rasą. Dozwolone jest jedynie krzyżowanie w obrębie rasy.
Jaki charakter ma kot syberyjski (Sibirskaja koshka)
Pomimo swoich dużych gabarytów kot syberyjski jest wyjątkowo czułym zwierzakiem. Imponująca wielkość nie przeszkadza mu we wspinaniu się i wskakiwaniu na wysokości co robi z gracją. Nie ma przy tym tendencji do niszczenia przedmiotów znajdujących się w jego otoczeniu. W kocie syberyjskim płynie dużo cech dzikich kotów. Nie tylko przypomina je swoim wyglądem, ale w jego krwi płynie mocno zakorzeniony instynkt łowiecki przez co chętnie będzie oddawał się swoim pasjom w wolnej chwili. Nie stroni również od wody, do której chętnie wchodzi i poddaje się zabawie. To dość niezależny kot, który mimo wszystko ceni sobie obecność swoich właścicieli. Nie wstydzi się okazywania swoich uczuć i nie stroni od pieszczot pod warunkiem, że to on dyktuje zasady. Kot syberyjski wybiera kiedy i na co ma ochotę. Nie będzie się narzucać, ale zawsze będzie blisko swojego opiekuna. Chętnie będzie podążał za właścicielem od pokoju do pokoju bacznie obserwując sytuację. Koty syberyjskie czasem domagają się pieszczot wchodząc na kolana. Uwielbiają spać ze swoimi właścicielami i czuć, że są obok nich. Pomimo tego, że koty na ogół mocno przywiązują się do miejsc i wolą prowadzić ustabilizowane życie to Sibirskaja koshka łatwo przystosowuje się do nowych sytuacji. Z pewnością wybierze podróż z właścicielem niż czekanie na niego w domu. Kot syberyjski lubi rozmawiać ze swoimi opiekunami. Jego głos jest melodyjny i przyjemny dla ucha. To rasa pewna siebie, która przyjacielsko wita nowo poznane osoby, jednak tak jak we wszystkich rasach zdarzają się również wyjątki i są osobniki, które bywają nieufne. Kot syberyjski jest doskonałym towarzyszem dzieci – w stosunku do nich jest cierpliwy, wyrozumiały, a jego aktywność i chęć do zabaw sprawiają, że lubi poddawać się wspólnym zabawom. Ważne jednak, aby dzieci nauczone były obchodzenia się z czworonogiem i czytania sygnałów jakie wysyła nasz mruczek. Duża cierpliwość również ma swoje granice o czym należy pamiętać. To prawdziwie ciekawska rasa, która pokona nawet strach przed nieznanym. Nic nie umknie ich uwadze, a każdy zakamarek zostanie przez nie dokładnie sprawdzony. To wyjątkowo inteligentne stworzenia, które szybko zrozumieją rutynę swoich właścicieli. Rozpoznają pory żywienia i nauczą się identyfikować domowników po sposobie ich chodzenia. Inteligencja sprawia, że rasę tą bez problemu można nauczyć sztuczek i zasad panujących w domu. Wymaga to oczywiście cierpliwości i systematyczności, jednak jeśli właściciel się temu poświęci i znajdzie odpowiednią motywację dla swojego mruczka to osiągnie sukces. Kot syberyjski nie będzie miał również problemu w dogadaniu się z innymi czworonogami. Ważna jest jednak odpowiednio poprowadzona socjalizacja, aby ich kontakty przebiegały bezproblemowo.
Ruch – jak zapewnić kotu syberyjskiemu dodatkową rozrywkę
Kot syberyjski to rasa dość ruchliwa, która potrzebuje uwagi właściciela i aktywności fizycznej. Koty łączą w sobie zamiłowanie do spania, jednak każdy z nich potrzebuje również ruchu do zaspokojenia swoich potrzeb i stabilizacji psychicznej. Mruczki z reguły są łowcami, a w kocie syberyjskim płynie mocno zakorzeniony instynkt myśliwski, dlatego chętnie będzie podejmować się zabaw w łapanie ofiary. Dobrze w ich przypadku sprawdzą się wędki, piórka i piłeczki na sznurku. Nie wolno zapomnieć, że rasa ta bardzo lubi wspinanie się co jednym z jej ulubionych czynności – im wyżej tym lepiej. Z wysokości mogą bacznie obserwować swoje domowe królestwo. Miłość do wspinania się i mocny instynkt łowiecki powoduje, że okna czy balkony powinny być odpowiednio zabezpieczone. Warto również pomyśleć o stabilnym drapaku, który przykuje uwagę pupila. Kot syberyjski uwielbia wodę i chętnie będzie się w niej pluskać o ile będzie mieć taką możliwość. Warto również pomyśleć o zabawkach edukacyjnych, które nie tylko będą dodatkową formą rozrywki, ale również korzystnie wpłyną na zmysły pupila.
Klimat w jakim żyły niegdyś te koty i brak ingerencji człowieka w ich hodowlę spowodował, że koty te są odporne a ich futro wytworzyło naturalną barierę ochronną przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Nie przeszkadza mu wiatr, deszcze a nawet minusowe temperatury a chęć upolowania ptaszka czy innych gryzoni może okazać się dla niego niebezpieczne przy niezabezpieczonym terenie. Specjalna woliera czy siatki chronią pupila przed wypadkami. Nie powinno się puszczać luzem swoich czworonogów. Jeśli chcesz, aby Twój koci przyjaciel chodził na spacery i eksplorował otoczenie to zaopatrz się w dobrze dopasowane szelki i smycz lub dokładnie zabezpiecz ogród specjalnym ogrodzeniem, przez które kot syberyjski nie przedostanie się na druga stronę. Na wychodzącego samopas kota czyha mnóstwo zagrażających jego zdrowiu i życiu niebezpieczeństw – otrucie, jeżdżące samochody, wolno biegające psy, dzikie zwierzęta, rośliny, które dla pupili są trujące czy zaklinowanie się w miejscach trudno dostępnych.
Zdrowie kota syberyjskiego – naturalnie hodowana rasa mruczków
Wyhodowane w środkowej i północnej Rosji koty naturalnie narażone były na wiele czyhających tam niebezpieczeństw w tym na trudny klimat, niekorzystne i surowe warunki atmosferyczne. Jednakże brak ingerencji człowieka w ich hodowlę spowodował, że kot syberyjski jest mruczkiem odpornym, krzepkim i ogólnie zdrowym. Ze schorzeń genetycznych wymienia się głównie przerost mięśnia sercowego czyli kardiomiopatię przerostową. Ta choroba dotyka również wiele innych ras kotów i prowadzi do niewydolności serca w postaci arytmii, dlatego bardzo ważne jest systematyczne okresowe badanie pupila, aby monitorować jego stan zdrowia i jeśli zajdzie taka potrzeba natychmiast reagować. U kota syberyjskiego może również występować wielotorbielowatość nerek. Rasa ta narażona jest także na problemy z dziąsłami i zębami. U kota syberyjskiego może również wystąpić FUS czyli syndrom urologiczny kotów. Związane jest to z zapaleniem pęcherza i cewki moczowej. Ze względu na półdługą sierść rasa ta może mieć problemy z odkładającymi się kłaczkami gromadzącymi się w przewodzie pokarmowym – na szczęście na rynku dostępne są pasty odkłaczające. Kot syberyjski jest ogólnie zdrowy i dożywa średnio od 15 do 20 lat. Bardzo ważne są systematyczne badania okresowe, dzięki czemu właściciel będzie monitorować stan zdrowia, jak i zakup kociaka z odpowiedzialnej hodowli. Znający się na swoim fachu hodowca dołoży wszelkich starań i wykona niezbędne badania genetyczne a osobniki chore lub obciążone wykluczy z hodowli. Gęsty włos okrywowy i podszerstek zapewniają tej rasie dobrą ochronę przed zimnem i deszczem. Z tego też względu gorzej radzi sobie podczas upałów, kiedy jest gorąco. Futro kota syberyjskiego naturalnie przystosowuje się do zmian pór roku. Zimą włos jest dłuższy i gęstszy a zimą nieco krótszy. Latem należy zapewnić pupilowi zacienione miejsce do odpoczynku.
Kot syberyjski wydziela niewielką ilość białka fel d1, które obecne jest w ślinie przez co często polecany jest alergikom. Jednak nie jest powiedziane, że rasa ta nie będzie uczulać, ponieważ jest to kwestia bardzo mocno indywidualna.
Pielęgnacja Sibirskaja koshka – jak wygląda?
Półdługa sierść kota syberyjskiego nie jest kłopotliwa w pielęgnacji nawet zważając na jej długość. Mruczki same na co dzień poświęcają dużo czasu na pielęgnację swojego futerka, aby utrzymać je w jak najlepszej kondycji. Wylizywanie futra, zwłaszcza u kotów z dłuższą sierścią powoduje problemy z odkładającymi się i zbijającymi w przewodzie pokarmowym włosami, dlatego raz na czas należy podać im pastę odkłaczającą, która pomoże zniwelować ten problem. Sibirskaja koshka linieje dwa razy do roku, przy czym linienie wiosenne jest najbardziej obfite. Kot syberyjski pozbywa się wówczas grubego i gęstego zimowego futra, które latem nie będzie mu potrzebne. Pielęgnacja sprowadza się głównie do systematycznego, cotygodniowego szczotkowania (w okresie linienia, zwłaszcza wiosennego należy to robić codziennie). Do tego celu najlepiej sprawdzi się szczotka z naturalnego, twardego włosia, szczotka z metalowymi igłami, szczotka typu pudlówka oraz furminator dla kotów długowłosych. Można zaopatrzyć się również w gumowe lub silikonowe zgrzebło (bądź rękawicę), które szybko usunie martwy włos.
Bardzo ważne jest aby do czesania przyzwyczajać pupila od małego, dzięki czemu czynność ta będzie przyjemna zarówno dla mruczka, jak i właściciela. Koty wychodzące na spacer z właścicielem lub hasające po dobrze ogrodzonym ogródku należy regularnie sprawdzać czy do sierści nie przyczepiły się listki czy gałązki, których należy się pozbyć, ponieważ mogą one spowodować kołtuny, których nie będzie się dało rozczesać i jedynym sposobem na ich pozbycie się będzie ich wycięcie.
Koty – zwłaszcza krótkowłose – nie potrzebują kąpieli chyba, że ubrudzą się w czymś trudnym do usunięcia lub niebezpiecznym dla zdrowia kota. Na ich skórze wytwarza się naturalna ochrona przed warunkami atmosferycznymi a częsta kąpiel niszczy ją sprawiając, że sierść pupila traci swoje przeznaczenie. W przypadku kotów o półdługim lub długim włosie kąpiel jest dopuszczalna ale niezbyt często – zazwyczaj dwa-trzy razy w roku.
Do pielęgnacji zalicza się również systematyczne sprawdzanie pazurków i ich obcinanie w razie potrzeby. Do tego celu sprawdzą się specjalne obcinaczki lub nożyczki. Należy uważać na rdzeń nerwowy, który jest mocno ukrwiony. Mruczki mają tendencję do odkładania się kamienia nazębnego, dlatego aby nie dopuścić do sytuacji, gdzie potrzebna będzie interwencja weterynarza i usuwanie kamienia pod narkozą niezbędne jest regularne dbanie o zęby i dziąsła czworonożnego przyjaciela. Pasty i szczoteczki bądź specjalne nakładki, dodatki do jedzenia czy picia pomogą zadbać o higienę jamy ustnej pupila. Bardzo ważne jest również dbanie o okolice oczu i uszu, które mogą się brudzić. W tym celu sprawdzą się specjalne preparaty lub sól fizjologiczna.
Strefy kociego komfortu i niezbędne akcesoria
Każdy członek rodziny potrzebuje różnych akcesoriów, które ułatwiają jego codzienne funkcjonowanie. Podobnie rzecz wygląda w przypadku czworonożnego przyjaciela – opiekun musi zaopatrzyć się w niezbędne akcesoria, które ułatwią ich wspólne życie. Koty mają cztery strefy, które powinny być od siebie oddzielone, aby mruczek czuł się komfortowo. Pierwszą strefą jest strefa karmienia. W strefie tej powinny znaleźć się miski na karmę i wodę. Miska na karmę powinna być dopasowane do wielkości mruczka, natomiast miska na wodę musi być znacznie większa. Warto wybierać miski ceramiczne, które nie tylko nie powodują zmian alergicznych ale również nie zmieniają smaku wody czy pożywienia. Zamiast ceramicznych można wybrać stalowe (ze stali nierdzewnej), posiadające najczęściej antypoślizgową matę, która stabilnie trzyma miskę podczas jedzenia. Miski z wodą warto ustawiać w kilku miejscach w domu, ponieważ mruczki często nie piją wystarczającej ilości wody i zapominają o tym, że powinny to robić. Strefa jedzenia powinna znajdować się z dala od kuwety, czyli strefy toalety.
Strefa toalety to kolejna bardzo ważna dla naszych mruczków strefa. Musi być to czyste miejsce, wypełnione żwirkiem, który może być silikonowy, drewniany, bentonitowy czy roślinny. O ile wybór kuwety zależy od właściciela – jej kolor, typ, kształt, czy wielkość to wybór żwirku zależy od Twojego kota syberyjskiego. To właśnie od zdecyduje jaki żwirek najbardziej mu odpowiada. Czasem będzie to długa droga zanim znajdzie się ten odpowiedni. Do czyszczenia kuwety przyda się również łopatka, która pomoże pozbyć się nieczystości i mata przed kuwetę, która będzie zbierać osadzony na kocich łapkach żwirek tak, aby nie roznosił się po całym mieszkaniu.
Kolejną strefą jest strefa zabaw. Kot syberyjski lubi się bawić a w szczególności zaspokajać swój intynkt łowiecki. Piłki, sznureczki, wędki, tunele są dobrym pomysłem dla tego wyjątkowego mruczka. Umilą mu wolny czas ale również zaspokoją jego potrzeby ruchowe i łowieckie. Pamiętaj, że zabawki powinny być dopasowane do wielkości pupila tak, aby były atrakcyjne. Warto unikać zabawek, które posiadają łatwe do połknięcia elementy.
Strefa odpoczynku jest kolejną ważną strefą. Koty z reguły przesypiają dużą część dnia, a miejsce do spania powinno być wygodne i komfortowe. Budki czy legowiska powinny stać daleko od kuwety. Dobrze również zaopatrzyć się w stabilny i dobrze wykonany drapak. Drapaki mogą być różne i posiadać dodatkowe opcje jak właśnie miejsce odpoczynku czy dodatkowy sznurek do zabawy.
Poza głównymi czterema strefami kot syberyjski potrzebował będzie także bezpiecznego transportera niezbędnego podczas wizyt u weterynarza czy wspólnych wakacyjnych podróży. Może to być transporter materiałowy, wiklinowy czy najbardziej popularny – plastikowy.
Jeśli chcesz ze swoim kotem syberyjskim wychodzić na spacery to niezbędne będą dobrej jakości akcesoria spacerowe jak smycz i dobrze dopasowane szelki. Pozwolą one kotu w bezpieczny sposób eksplorować otaczający go świat. Bardzo ważne jest również zabezpieczenie domu w celu uniemożliwienia kotu ucieczki bądź upadku z wysokości, jeśli mieszka on w bloku. Okna i balkony zabezpiecza się specjalnymi siatkami, natomiast na tarasie montuje się wolierę.
Wyposażając się przed przybyciem swojego wymarzonego kota syberyjskiego nie możesz zapomnieć o akcesoriach groomerskich i preparatach pielęgnacyjnych, które pomogą ci utrzymać jego wygląd w nienagannym stanie.
Gdzie znaleźć wymarzonego kota syberyjskiego?
Decydując się na posiadanie kota syberyjskiego zastanów się czy jest to odpowiednia rasa dla Ciebie. Odpowiedz sobie na pytania, czy jesteś w stanie zagwarantować mu warunki jakich rasa ta potrzebuje? Co zrobisz jeśli dopadnie Cię choroba utrudniająca opiekę nad kocim towarzyszem? Co będzie jeśli poważnie zachoruje Twój mruczek? Kto zostanie z nim podczas Twojego wyjazdu? A może jesteś w stanie go zabrać ze sobą? Są to bardzo ważne kwestie, których nie można bagatelizować. Kupno czworonoga musi być dokładnie przemyślaną decyzją. Wybierając hodowlę zwróć uwagę czy jest ona zarejestrowana w międzynarodowej organizacji felinologicznej. Takie hodowle działają według ściśle określonych zasad. Hodowla powinna należeć do jednej z organizacji – FIFe, WCF czy TICA. W Polsce pod FIFe (Międzynarodową Federację Felinologiczną) podlega podla Federacja Felinologiczna Felis Polonia. Tylko te organizacje są upoważnione do wydawania prawdziwych rodowody, które potwierdzają przynależność kota do danej rasy. Niestety oprócz godnych zaufania hodowli działają również pseudohodowle, na które należy uważać i nigdy, w żadnym wypadku nie brać z takich miejsc kota.
Decydując się na wybór hodowli zwróć uwagę na przedstawione zdjęcia, opisy i informacje. Przed podpisaniem umowy upewnij się jakie warunki panują w hodowli i w jakim stanie są koty. Sprawdź, czy przedstawione zdjęcia są zdjęciami danej rasy (pseudohodowcy często wstawiają nie swoje zdjęcia, pokazujące rasowe koty). Umów się na wizytę u wybranego przez siebie hodowcy i raczej unikaj hodowców, którzy na spotkanie proponują miejsca neutralne. Odwiedzając hodowlę zyskasz pewność co do wyglądu, warunków i zdrowia pupili. Poproś hodowcę o przedstawienie Ci wykonanych pod kątem chorób zakaźnych czy genetycznych badań. Pamiętaj, że kociak może opuścić hodowlę dopiero po ukończeniu 12 tygodnia życia, jednak zdarza się również, że hodowcy wydają swoje koty po ukończeniu 15 tygodnia życia. Zawsze spisuj umowę, która zawiera wszystkie informacje dotyczące sprzedającego i kupującego, będącego przedmiotem umowy kota oraz zawiera cenę i datę sprzedaży. Pamiętaj, że kot rasowy musi posiadać rodowód. Hodowca w dniu wydania pupila powinien przekazać Ci książeczkę zdrowia. Upewnij się, że znajdują się tam wpisy potwierdzające wykonanie szczepień i odrobaczeń. Wielu z nich również podaruje Ci podstawową wyprawkę, która uwzględnia najpotrzebniejsze rzeczy na pierwsze dni w nowym domu. Nie bój się także pytać hodowcy o nurtujące Cię pytania dotyczące rasy czy samego wychowywania mruczka.
Kot syberyjski kosztuje średnio od 2000 do 3000 złotych, jednak ostateczna cena uwarunkowana jest wieloma czynnikami i często może być znacznie wyższa. Koty pochodzące z renomowanych hodowli, po bardzo utytułowanych rodzicach będą o wiele droższe.
Czy Sibirskaja koshka będzie dla mnie odpowiednim towarzyszem?
Kot syberyjski to doskonały towarzysz dla rodzin z dziećmi, z którymi chętnie będzie poddawać się wspólnym zabawom. Odnajdzie się również przy boku osób starszych o ile te zagwarantują mu odpowiednia ilość ruchu w ciągu dnia. Jest to kot towarzyski, wymagający poświęcenia mu uwagi i czasu. Lubi przebywać blisko swojego opiekuna i często domaga się pieszczot. Z tego względu nie jest to dobry wybór dla osób zapracowanych, spędzających większość dnia poza domem. Sibirskaja koshka obdziela domowników czułością i miłością i tego samego oczekuje od swoich najbliższych. Jeśli jesteś gotów spełnić wymagania tego niezwykłego, pięknego kota to zyskasz wiernego towarzysza, który zapewni Ci kilkanaście lat cudownych wspomnień.