Maine coon – charakter, pielęgnacja i dieta. Dowiedz się więcej na temat kotów tej rasy
Spis treści
Skąd pochodzi rasa maine coon – zawiła historia
Maine Coon pochodzi ze Stanów Zjednoczonych, a dokładnie ze stanu Maine w Ameryce Północnej – na co wskazuje sama nazwa tych kotów. Słowo coon pochodzi od angielskiego “racoon”, które oznacza szopa pracza. Na temat dokładnego pochodzenia tych kotów istnieje wiele teorii i legend i do dzisiaj ich historia nie jest do końca wyjaśniona.
Jedna z legend mówi, że Maine Coon powstały ze skrzyżowania kotów domowych właśnie z szopem praczem, o czym miałby świadczyć obficie owłosiony, pręgowany i puszysty ogon. Jednak to tylko legenda szybko obalona przez genetyków, którzy udowodnili, że nie jest to możliwe z biologicznego punktu widzenia.
Niektórzy szukają podobieństwa z rysiem, jakoby maine coon miał pochodzić od tych przedstawicieli dzikich kotowatych – co też według badaczy wydaje się być mało prawdopodobne. O ich skrzyżowaniu miało świadczyć podobieństwo i bardzo charakterystyczne frędzle na uszach.
Inna z teorii głosi, że koty ze ściśle powiązane są z Wikingami, którzy podczas wypraw zabierali ze sobą ukochane norweskie koty leśne, do których maine coon są podobne. Według niej to właśnie te koty miały dać początek nowej rasie na nowym kontynencie.
Z kolei następna teoria jest romantyczną opowieścią, która dotyczy okresu Rewolucji Francuskiej i jest ściśle związana z królową Marią Antoniną. Podejmując próbę ucieczki przed niechybną egzekucją poleciła zabrać na statek swoje ulubione koty oraz kosztowności, sama jednak nie zdążyłą się na niegop dostać. Została pojmana i stracona, jednak statek wraz z kotami popłynął do Nowego Świata. Tam miało dojść do krzyżówki kotów Marii Antoniny z miejscowymi osobnikami i tym samym dać początek rasie Maine Coon.
Do dzisiaj historia tych niezwykłych kotów nie jest wyjaśniona. Zapewne rasa ta powstała ze skrzyżowania różnych kotów przywiezionych przez Europejczyków na teren Ameryki. Wraz z upływem czasu żyjące na tych terenach koty musiały przyzwyczaić się do trudnych warunków i ich fenotyp ulegał zmianom. Po raz pierwszy Maine Coon zostały pokazane na nowojorskiej wystawie w 1860 roku. Biorąc pod uwagę ich wielkość oraz dostojny wygląd trudno się dziwić, że zainteresowanie tymi niezwykłymi kotami gwałtownie wzrosło. W 1976 roku uznano oficjalnie Maine Coon za oddzielną rasę w USA. W tym samym roku powstało Stowarzyszenie hodowców i miłośników tych kotów. Międzynarodowa Federacja Felinologiczna FIFe (Federation Internationale Feline) uznała rasę w 1982 roku. Do Polski koty tej rasy trafiły w 1994 roku i podobnie jak w innych krajach ich popularność stale rośnie.
Według podziału ras kotów przez FIFe Maine coon należy do kategorii II – koty półdługowłose.
Wygląd maine coona – największego domowego kota
Maine Coon to jeden z największych kotów domowych. Jest muskularny o zdecydowanie imponującym wyglądzie. Pomimo swoich dużych rozmiarów nie sprawia wrażenia ociężałego i zachowuje swój elegancki wygląd. Kocury przeważnie osiągają wagę od 5 do 8 kilogramów, natomiast kotki są nieco lżejsze. Zdarzają się jednak o wiele większe osobniki, które nadal zachowują przy tym nienaganną sylwetkę. Poza sporą wagą Maine Coon imponują także swoją długością. Wraz z charakterystycznym ogonem mogą osiągać długość nawet 1 metra. Ich głowa jest średniej długości z dobrze zaznaczoną żuchwą, o kanciastych rysach twarzy. Uszy są jedną z najbardziej charakterystycznych cech tych kotów – są duże i szerokie u podstawy a na ich końcach znajdują się typowe dla rysi kępki włosów, które powinny wychodzić jeszcze poza krawędź ucha. Oczy są duże, delikatnie owalne i osadzone lekko ukośne. Nie ma związku między kolorem oczu, a kolorem umaszczenia. Wzorzec nie precyzuje kolorów oczu co oznacza, że każdy kolor jest dopuszczalny. Nos jest długi i mocny. Głowa osadzona jest na bardzo umięśnionej szyi. Tułów wpisuje się w prostokąt, jest długi i podkreśla elegancję całego kota. Kończyny są średniej długości i mocne a łapy powinny być duże i mocno owłosione. Ogon jest długi, szeroki u nasady i zwężający się ku końcowi. Kolejną z charakterystycznych cech rasy Maine Coon jest niewątpliwie futro. Bujne owłosienie sprawia, że koty te są jeszcze większe niż w rzeczywistości. Futro zapewnia kotom ochronę przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Krótki włos występuje na głowie, grzbiecie i łapach i stopniowo przechodzi w dłuższy włos na tyle tułowia. W dotyku włos jest gęsty, jedwabisty i swobodnie opadający. Maine Coon wokół głowy ma typową lwią grzywę – tak zwaną kryzę. Włos na ogonie jest długi, a w ruchu falujący – co dodaje kotu dodatkowego uroku. Co ciekawe Maine Coon może występować w licznych i mocno różniących się od siebie umaszczeniach. Jednym z częściej spotykanych umaszczeń jest umaszczenie brązowe pręgowane. Wyjątek w umaszczeniu stanowią kolory płowy, cynamonowy, liliowy i czekoladowy, które nie powinny występować u tej rasy. Pełny rozwój fizyczny koty Maine Coon osiągają dopiero w wieku 3-4 lat.
Charakter maine coona
Maine Coon to prawdziwe połączenia psa i kota zamkniętego w ciele kota. Koty tej rasy mocno przywiązują się do swoich właścicieli – co kłóci się z powszechnie obowiązującą tezą, że psy przywiązują się do ludzi a koty do miejsca. Dla kota rasy Maine Coon najważniejszy jest człowiek i jego właściciel – co jest wspólną cechą z psimi przedstawicielami. Dzięki temu kot ten łatwo adaptuje się do nowych warunków, ponieważ nie liczy się dla niego miejsce, a jedynie jego opiekunowie. To przyjacielski i pozytywnie nastawiony do ludzi mruczek. Chętnie nawiązuje kontakty z nieznanymi osobami, a swojemu ukochanemu właścicielowi chce towarzyszyć we wszystkich codziennych czynnościach. Ta rasa zdecydowanie potrzebuje bliskości i obecności człowieka. Źle znosi samotność i brak kontaktu z ukochanym człowiekiem. Podczas wielogodzinnej samotności traci swój wrodzony optymizm i staje się nieszczęśliwy. Jeśli właściciel prowadzi tryb życia powodujący, że długie godziny spędza poza domem, pozostawiając kota w samotności, to powinien przemyśleć posiadanie tej rasy. Maine coon kocha być w centrum zainteresowania i lubi jak wokół niego dużo się dzieje. Pozbawiony zainteresowania będzie się go domagał.
Inaczej niż większość kotów rasa ta wybiera przeważnie tereny bliżej podłogi niż te, które znajdują się na wysokościach, dlatego o przedmioty ustawione wysoko właściciel nie powinien się obawiać. Nie jest to typowy koci skoczek, który chętnie wskakuje na wysokie szafki. Pomimo swojego wielkiego przywiązania i chęci bycia w centrum zainteresowania Maine Coon umie zająć się sobą i w spokoju odpoczywać o ile wcześniej jego wszystkie potrzeby zostały zaspokojone. To dobry towarzysz dzieci, który jest w stosunku do nich cierpliwy i chętny do wspólnych zabaw. Należy jednak pamiętać, że wszystkie zwierzęta mają swoją granicę cierpliwości, której nie powinno się przekraczać, dlatego jeśli chcemy, aby Maine Coon żył w towarzystwie dzieci to pociechy powinny być nauczone prawidłowego obchodzenia się z czworonogiem i znać sygnały, które wysyłają koty, jeśli im coś nie pasuje. Ta łagodna i przyjacielska rasa chętnie znajdzie wspólny język z innymi przedstawicielami gatunku. Zarówno w kontaktach z innymi kotami, jak i psami ten dostojny mruczek będzie próbować objąć miejsce na szczycie hierarchii domowej a ze względu na jego silny charakter zazwyczaj mu się to udaje. Nie będzie więc problemu żeby czworonogi znalazły nić porozumienia, jednak warto zadbać o prawidłową ich socjalizację, aby ich kontakty przebiegały tak, jak powinny. Maine Coon nie jest rasą kotów krzykliwych. Używa swojego głosu najczęściej po to, aby zakomunikować coś swojemu właścicielowi. Maine coony wydają charakterystyczne dla nich odgłosy, które przypominają świergolenie ptaków a ich gama dźwięków jest naprawdę zróżnicowana. To prawdziwy łowca, który chętnie poluje na różne napotkane przedmioty.
Ruch i zabawa jako podstawa dobrego samopoczucia
Maine Coon posiada silny charakter i jest znany z tego, że zna swoją wartość, dlatego właściciel powinien uzbroić się w duże pokłady cierpliwości. Kot chętnie będzie testować cierpliwość swojego opiekuna i próbować wyznaczać nowe granice, dlatego potrzebuje konsekwentnego wychowania – już od kociaka. Maine Coon chętnie będzie poznawać otaczające go otoczenie, dlatego właściciel może pomyśleć o regularnych spacerach na zewnątrz. Warto jednak do tego przyzwyczajać kota od małego i zadbać o odpowiednie bezpieczeństwo podczas spaceru. W przeciwieństwie do większości kotów Maine Coon nie boją się wody i chętnie wskoczą do zalanej wanny. To nie koniec niezwykłości tej rasy – koty te chętnie aportują rzucane im przedmioty. Dodatkowo uwielbiają wszelkiego rodzaju sztuczki i wręcz kochają się popisywać, dlatego co chwilę wymyślają nowe, imponujące aktywności, które mogą spodobać się właścicielowi. Maine Coon chętnie się uczy, a dodatkowo idzie im to naprawdę sprawnie, dlatego sztuczki można wykorzystywać jako urozmaicenie codziennego dnia. Jeśli właściciel nie zapewni kotu wystarczającej dawki ruchu, to będzie się on jej domagać sam, co może stać się nieco uciążliwe.
Wychowanie maine coona – inteligentny i pomysłowy
Maine Coon to inteligentna rasa, które chętnie się uczą, dlatego wychowanie warto zacząć jak najwcześniej. Od samego dobrze jest być konsekwentnym, cierpliwym i przestrzegać zasad panujących w domu. Bardzo ważne też, aby przyjęte zasady były przestrzegane przez wszystkich domowników, dzięki czemu jest duża szansa, że kot również będzie się ich trzymał. Niepożądane zachowania warto eliminować poprzez odciągnięcie od nich kota na przykład poprzez zabawę. Rasa ta potrzebuje stymulacji zarówno fizycznej, jak i umysłowej – jest ona kluczowa podczas prawidłowego rozwoju kota i niezbędna do osiągnięcia sukcesu wychowawczego.
Zdrowie Maine coona – wytrzymała rasa, ale dokładnie przebadana
To dość zdrowa rasa, jednak ma predyspozycje do niektórych chorób dziedzicznych. Nie oznacza to oczywiście, że kot musi na te choroby zachorować. Jest to bardziej wskazówka dla wszystkich właścicieli na co zwracać szczególną uwagę. Koty rasowe powinny być brane jedynie od sprawdzonych hodowców, którzy dokładają wszelkich starań, aby ich podopieczni byli zdrowi i gruntownie przebadani. Odpowiedzialne hodowle najczęściej decydują się na przeprowadzenie badań genetycznych pod kątem wystąpienia poszczególnych chorób dziedzicznych po to, aby ograniczyć ryzyko wystąpienia w miocie. Kontrolowane są choroby, na które narażona jest ta rasa czyli HCM, rdzeniowy zanik czy choroby serca. Niektóre hodowle decydują się na badania stawów. Sam właściciel powinien raz do roku zrobić szczegółowe badania krwi i moczu w celu kontroli stanu zdrowia. U kotów rasy Maine Coon zdarzają się przypadki kardiomiopatii przerostowej (HCM). U niektórych kotów występuje również policystowość nerek, która doprowadza do tworzenia się torbieli w nerkach, a w rezultacie do niewydolności tego narządu. Ze względu na duże rozmiary Maine Coon narażony jest na problemy ze stawami, jak dysplacja stawów biodrowych czy zwichnięcie rzepek. Zdarzają się również zapalenia dziąseł. Kolejną chorobą, na która może zapaść kot tej rasy to rdzeniowy zanik mięśni.
Ogólnie Maine Coon to zdrowa rasa. Zadbane osobniki dożywają od 11 do 13 lat. Zdarzają się jednak przypadki, kiedy długość życia wynosi znacznie więcej. Co ciekawe, w miocie przeważnie rodzą się jedynie trzy kocięta.
Jak odpowiednio zadbać o sierść maine coona
Długa i puszysta sierść niewątpliwe jest jedną z bardziej charakterystycznych cech tej rasy. Do utrzymania dostojnego wyglądu a także, aby zadbać o kondycję włosa należy kota regularnie czesać. Warto robić to przynajmniej dwa razy w tygodniu. W okresie intensywnego linienia czesanie powinno odbywać się nawet codziennie, aby zapobiec wypadaniu martwego włosa i powstawaniu ciężkich do usunięcia kołtunów. Do pielęgnacji tego kociego olbrzyma przydatny będzie furminator dla kotów długowłosych, szczególnie w okresie zmiany okrywy. Przydadzą się ponadto dwa grzebienie – jeden gęsty do pielęgnacji pyszczka i rozczesywania trudno dostępnych miejsc jak okolice uszu i pachwiny, a także drugi, o rzadszym rozstawie igieł do rozczesywania pozostałych partii ciała oraz ogona, którego nie należy zbyt mocno wyczesywać. Jako uzupełnienie przydatna będzie szczotka z naturalnego włosia, która bardzo ładnie zbiera włos. Można zaopatrzyć się też w gumowe lub silikonowe zgrzebło, które pomoże usuwac martwy włos jednocześnie masując skórę mruczka. Pamiętać trzeba, że kota nie należy czesać na sucho, dlatego warto zaopatrzyć się w preparaty ułatwiające rozczesywanie włosa. Mają one właściwości antystatyczne i ochronne.
Maine Coon mają tendencje do chorób zębów i dziąseł, dlatego zaraz obok pielęgnacji futra jest to najważniejszy zabieg jakiego wymaga ta rasa. Czyszczenie zębów powinno odbywać się regularnie za pomocą past, czyścików, dodatków do jedzenia czy picia. Nie wolno tego bagatelizować, ponieważ może to skutkować chorobami i koniecznością leczenia weterynaryjnego. Oprócz standardowego dbania o sierść właściciel powinien zadbać o pazury, higienie uszu czy okolic oczu. Pazurki należy przycinać regularnie. Warto również zainwestować w drapak, na którym kot będzie ostrzył pazurki, co pozwoli uchronić meble i inne przedmioty znajdujące się na jego drodze. Jeśli kot jest wystawowy to należy również raz na czas go wykąpać. Do tego celu używamy szamponów dla kotów długowłosych – trzeba na to zwrócić uwagę, bo nie wszystkie szampony można stosować zarówno na psach jak i kotach. Zdecydowanie najlepiej wybrać produkt przeznaczony konkretnie do pielęgnacji kotów. Bardzo istotne jest, aby naszego kociego przyjaciela przyzwyczajać do zabiegów pielęgnacyjnych od małego, dzięki czemu podczas ich wykonywania nie będzie odczuwać niepotrzebnego dyskomfortu, a jest duża szansa, że nawet je polubi.
Żywienie maine coona – pełnowartościowe i wysokomięsne posiłki
Wygląd to nie tylko genetyka i odpowiednia pielęgnacja, ale również dobrze zbilansowana i dobrana dieta. Maine coon wymaga większych porcji żywienia niż inne koty, co wynika z faktu, że są znacznie większe niż pozostałe mruczki. Żywienie powinno być odpowiednio zbilansowane i dobrane indywidualnie, dlatego dobrym rozwiązaniem jest konsultacja z weterynarzem lub zoodietetykiem. Aspektami, które należy wziąć pod uwagę przy wyborze diety i jej składników jest wiek, waga, aktywność fizyczna, czy schorzenia, które mogą trapić te eleganckie koty. Na rynku istnieją specjalne karmy dla kotów dedykowane tej konkretnie rasie. Chrupki są tam nieco większe niż w karmach przeznaczonych dla pozostałych ras kotów. Takie karmy posiadają również odpowiednie dodatki chroniące stawy, czy wpływające na trawienie, a także takie poprawiające wygląd i stan sierści. Maine Coon mogą być karmione dietą pół na pół, a także jedynie dietą opierającą się na mokrej karmie. Dieta powinna być bogata w wysoką zawartość, dobrej jakości mięsa. Dobrze wybierać karmy pozbawione sztucznych konserwantów, barwników czy zapychaczy, które mogą być silnym alergenem. Na każdej karmie – zarówno suchej jak i mokrej znajdują się informacje na temat dawkowania pożywienia (uwzględniające wagę, wiek i aktywność kota). Producent karmy podaje tam ilość pożywienia, jaką powinien dostawać kot, aby zapewnić mu wszelkie niezbędne składników, a przy tym zadbać o jego formę i sylwetkę. Można również zdecydować się na żywienie w postaci diety BARF (Biologically Appropriate Raw Food). Niezależnie od sposobu żywienia dieta powinna dostarczać kotu niezbędnych składników do prawidłowego rozwoju i dobrego samopoczucia. Pożywienie warto wzbogacać dodatkowymi suplementami, ale najpierw należy to skonsultować z lekarzem weterynarii. Maine Coon nie są wybrednymi kotami, dlatego nie powinno być problemu z trafieniem w ich podniebienie. Oczywiście zdarzają się wyjątki, gdzie właściciel będzie musiał pokombinować z różnymi rodzajami, smakami, jak i producentami karm. Dobrze zbilansowana dieta to podstawa do zapewnienia kotu zarówno dobrego samopoczucia, zdrowia i długiego życia. Poza jak najlepszą dietą kot obowiązkowo powinien mieć stały dostęp do świeżej wody pitnej.
Akcesoria – niezbędne zaopatrzenie właściciela maine coona
Koty tak jak i inne zwierzęta domowe potrzebują niezbędnych akcesoriów codziennego użytku. Maine coon w domu potrzebują miejsca do spania, załatwiania się i spożywania posiłków. Miski na karmę i wodę powinny być dopasowane do wielkości czworonoga. Na rynku dostępne są różne modele – plastikowe, ceramiczne czy metalowe, dzięki czemu każdy właściciel znajdzie coś dla swojego mruczka. Kuweta może być zamknięta, jak i otwarta. Korzystania z toalety, jak i czystości w domu warto kota uczyć od samego początku, dzięki czemu te inteligentne kociaki szybko zrozumieją, gdzie należy udawać się “na stronę”. Właściciel będzie mógł również wybierać spośród szerokiego wyboru żwirku. Dobrze zaopatrzyć się w drapak, jednak powinien on być solidny ze względu na rozmiary kota. Niektórzy właściciele decydują się na regularne spacery ze swoim czworonogiem. W takim wypadku do zagwarantowania mu bezpieczeństwa niezbędne będą dobrze dopasowane, solidne szelki i smycz. Do transportu kota sprawdzą się szelki lub specjalne transportery. Właściciele kotów nie wychodzących mogą pomyśleć o wypuszczeniu kota na balkon, ale tylko wtedy jeśli jest on odpowiednio zabezpieczony specjalną wolierą. Okna powinny być zabezpieczone siatką, aby uniknąć niebezpiecznych dla życia kota wypadków. Do zachowania nienagannego i przyciągającego uwagę wyglądu niezbędne będą akcesoria groomerskie. W ciągu dnia maine coon lubi ruch, dlatego zapewnienie mu odpowiedniej dawki jest obowiązkiem właściciela. Warto więc zaopatrzyć się w różnego typu zabawki, które pozwolą urozmaicić dzień Twojemu czworonogowi.
Hodowla – gdzie znaleźć zaufanego hodowcę
Chcąc posiadać czworonoga warto wcześniej przemyśleć czy jesteśmy dla niego odpowiednimi właścicielami. Każda rasa ma swoje specyficzne wymagania, które muszą odpowiadać naszemu stylowi życia tak, aby zagwarantować czworonożnemu przyjacielowi warunki jakich potrzebuje.
Hodowla z której decydujemy się wziąć kota powinna być zarejestrowana w Polskiej Federacji Felinologicznej (Felis Polonia). Jest to jedyna w Polsce organizacja podlegająca pod Międzynarodową Federację Felinologiczną (FIFe), będącą odpowiednikiem Związku Kynologicznego w Polsce i Międzynarodowej Federacji Kynologicznej w przypadku psów. Godna zaufania hodowla to taka, gdzie hodowca zadba o zdrowie swoich podopiecznych. Maine Coon są na ogół zdrową rasą, dlatego ważne, aby kociak pochodził od przebadanych rodziców. Przed zakupem udaj się do wybranej przez siebie hodowli, aby sprawdzić panujące w niej warunki. Będzie to również doskonała okazja do poznania hodowcy i wypytania go o wszelkie interesujące nas aspekty. Nie bójmy się odpowiadać szczerze na pytania kierowane w naszą stronę – pamiętajmy, że dla hodowcy jego koty są niczym dzieci i zależy mu, aby trafiły do odpowiednich ludzi i znalazły kochający dom.
Maine Coon jest popularną rasą. Te wielkie koty budzą podziw i bardzo wielu ludzi pragnie je posiadać. Ma to bezpośrednie przełożenie na cenę kociąt i powoduje, że Maine Coon nie należy do najtańszych ras. Chcąc stać się właścicielem tego pięknego kota trzeba przygotować od 2 do 3 tysięcy złotych. Oczywiście zdarzają się dużo droższe osobniki, ponieważ cena uzależniona jest od wielu czynników takich jak płeć kota, jego wiek, renoma hodowli, aktualny popyt na rasę czy utytułowanie rodziców. Pomimo dość wysokiej ceny absolutnie nie należy dać się skusić na super atrakcyjne oferty, ponieważ zazwyczaj pochodzą one z pseudohodowli, którym zależy jedynie na zysku ze sprzedaży.
Dla kogo Maine Coon będzie dobrym wyborem?
Maine Coon jest niezwykłą rasą, będącą połączeniem natury psa i kota. Ten tygiel tak różnych charakterów zamknięty został w okazałym ciele. Maine Coon to kot o wielkim sercu, który przywiązuje się do właściciela, potrzebuje jego obecności i miłości. Nie jest to odpowiedni wybór dla osób zapracowanych, spędzających długie godziny poza domem. Sprawdzi się za to u boku rodzin z dziećmi i osób starszych, które zapewnią mu dawkę miłości i wystarczająca porcję aktywności fizycznej i umysłowej. Maine Coon będzie idealnym towarzyszem dla osoby, która zrozumie jego niecodzienne usposobienie, obdarzy je miłością oraz poświęci mu swój czas i uwagę. Obdarzony uczuciem odpłaci się nim z nawiązką tworząc ze swoim opiekunem dopasowany duet na najbliższe kilkanaście lat.