Owczarek szetlandzki – czy to rasa dla ciebie? Usposobienie, szkolenie i wymagania
Spis treści
Skąd pochodzi owczarek szetlandzki – historia i pochodzenie
Nie trudno domyślić się skąd pochodzi ta rasa. Jak sama nazwa wskazuje owczarek szetlandzki pochodzi z Wysp Szetlandzkich, które rozciągają się w wzdłuż wybrzeża Szkocji. Klimat tam panujący jest zupełnie inny niż w innych częściach kraju. Powoduje on, że wegetacja roślin jest tam utrudniona. Ma on wpływ także na występujące tam zwierzęta. Na Szetlandach żyją kuce szetlandzkie i owce, które są o wiele mniejsze niż osobniki żyjące w innych rejonach świata. Nie ma też tam dużych, zagrażających stadom drapieżników, dlatego pasterze nie potrzebowali dużych i masywnych psów. Sheltie – bo właśnie tak brzmi inna nazwa qwczarka szetlandzkiego jest psem pasterskim i zaganiającym. Pasterzom potrzebny był lekki i szybki pies, który bez trudu poruszałby się po trudnym, skalnym podłożu, a przy tym będą tanie w utrzymaniu. W momencie kiedy Szetlandy przeszły spod panowania norweskiego do rąk Szkotów, ci zastali tam małe psy ze szpiczastymi uszami i o bardzo zróżnicowanym wyglądzie. Z biegiem czasu wygląd rasy zmieniał się. Swój dzisiejszy wygląd owczarek szetlandzki zawdzięcza domieszce krwi owczarka szkockiego collie – nie powstał on jednak w prostej drodze miniaturyzacji collie. Niewykluczone, że sheltie ma w sobie domieszkę takich ras jak king charles spaniel i szpic miniaturowy pomeranian. Pierwszy klub miłośników owczarka szetlandzkiego został utworzony w 1909 roku. Sądzi się, że pierwsze sheltie trafiły do Polski jeszcze przed II Wojną Światową, jednak nie potwierdza tego żadna dokumentacja. Udokumentowane sprowadzenie tych psów do naszego kraju miało miejsce w latach 70. XX wieku i już od samego początku zyskały one grono swoich miłośników.
Według podziału psów ze względu na rasy i ich użytkowość, którą dokonała Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI), owczarek szetlandzki został przypisany do grupy I – psy pasterskie i zaganiające, sekcja 1 – psy pasterskie.
Charakter owczarka szetlandzkiego – pies pasterski
Owczarek szetlandzki jest bardzo żywiołowym i towarzyskim psem. Mocno przywiązuje się do właściciela. Uwielbia pieszczoty i stale się ich domaga. Kocha wszystkich domowników, ale przeważnie wybiera sobie spośród nich jedną osobę, którą darzy szczególnie mocnym uczuciem. Za swoim panem będzie podążał krok w krok, ale słucha i szanuje wszystkie najbliższe mu osoby. Jest to pies bardzo uczuciowy i wrażliwy. Trzeba o tym pamiętać, ponieważ negatywne bodźce łatwo odbijają się na psychice psa. Psy tej rasy nie nadają się do spędzenia długich godzin w samotności. Nie oznacza to jednak, że nie może zostać sam na krótkie nieobecności. Przyzwyczajany do tego od szczeniaka grzecznie będzie czekał na powrót właściciela do domu o ile wszystkie jego potrzeby zostaną wcześniej zaspokojone. Z uwagi na te cechy Sheltie nie ma skłonności do samowolki i samotnych wędrówek. Sheltie ceni sobie panujący w domu spokój. Domy, w których bardzo dużo się dzieje nie są dla niego odpowiednie. Owczarki z reguły są dość nieufne, a Sheltie jako jeden z ich przedstawicieli nie odbiega od normy. Psy tej rasy są bardzo ostrożne w stosunku obcych osób i nie nawiązują szybko nowych kontaktów. Ważne jest, aby nie przyspieszać akceptacji nowo poznanych osób. To pies musi zaakceptować nową osobę. I musi to zrobić w swoim tempie. To pies wybiera swoje grono przyjaciół – nigdy odwrotnie. Zbyt natarczywe próby nawiązania z nim kontaktu mogą zostać źle odebrane. Rasa ta posiada w sobie cechy doskonałego psa pasterskiego. Jest czujna i odważna, dlatego dobrze sprawdza się w roli stróża. Głośno i donośnie poinformuje swoich najbliższych o intruzie. Ważne jednak, aby szczególną uwagę zwracać na jego szczekanie już od szczeniaka, ponieważ w przyszłości może okazać się zbyt hałaśliwy i to bez większego powodu. Owczarek szetlandzki jest przyjaźnie nastawiony do innych zwierząt. Nie będzie miał problemu w zaakceptowaniu również mniejszych od siebie czworonogów mieszkających z nim pod jednym dachem. Jednak, aby kontakty przebiegały tak jak powinny, ważna jest wczesna i prawidłowo prowadzona socjalizacja. Shletie to doskonały towarzysz dzieci. Uwielbia się z nimi bawić o ile te nauczone są delikatnego obchodzenia się z psem. Jest łagodny i otwarty, jednak nie lubi niedelikatnego zachowania. Zabawy z dziećmi powinny odbywać się pod opieką dorosłych. Na ogół Owczarek szetlandzki nie ma skłonności niszczycielskich, jednak jeśli właściciel nie zagwarantuje mu obowiązkowej dawki ruchu i dodatkowych zajęć umysłowych to Sheltie może pokusić się o demolkę. Owczarek szetlandzki to pies pasterski, który w genach zakodowane ma pilnowanie stada i trzymanie go jak najbliżej siebie, przez co może podszczypywać i łapać najbliższych za łydki czy kostki no właśnie w ten sposób psy tej rasy zaganiają stado. Od szczeniaka warto uczyć psa, że nie wolno tak robić. To mądre zwierze i szybko zrozumie co mu wolno, a czego nie wolno.
Wygląd owczarka szetlandzkiego – miniaturka collie
Owczarek szetlandzki często mylony jest z owczarkiem szkockim collie, ponieważ wygląda jak jego miniaturowa wersja. Sheltie jest eleganckim psem o niewielkim wzroście. Wysokość w kłębie wynosi około 37 centymetrów u psa i 35 centymetrów u suk. Dopuszczalne są wahania w granicach 2,5 cm w górę lub dół. Wyższa wartość traktowana jest jako wada i niezgodność ze wzorcem. Waga wynosi przeważnie od 5 do 9 kilogramów. Długość tułowia jest trochę większa od wysokości w kłębie. Grzbiet prosty z lekko wysklepionymi lędźwiami z lekko opadającym ku końcowi zadem. Ogon nisko osadzony, sięgający stawu skokowego. Kończyny o mocnym, lecz nie ciężkim kośćcu. Głowa z wyraźnie zaznaczonym stopem osadzona jest na dobrze umięśnionej szyi. Oczy średniej wielkości są w kształcie migdałka i skośno osadzone. Są koloru ciemnobrązowego, jednak u psów w umaszczeniu marmurkowym mogą być niebieskie (jedno oko lub obydwa). Uszy są małe i osadzone dość blisko siebie. W spoczynku uszy wyrzucone są do tyłu, jednak w stanie pobudzenia zwrócone ku przodowi, półstojące. Trufla nosowa zawsze czarna. Szata Owczarka szetlandzkiego to jedna z najbardziej charakterystycznych cech tej rasy. To ona jako pierwsza przyciąga uwagę. Sheltie ma dwuwarstwową szatę składającą się z długiego włosa okrywowego, o twardej strukturze i miękkiego, gęstego podszerstka. Wokół szyi tworzy się charakterystyczna grzywa i kołnierz. Ogon puszysty. Kończyny przednie pokryte są włosem, z którego tworzą się charakterystyczne frędzle. Tylne łapy obficie owłosione do stawu skokowego. Poniżej stawu skokowego włos krótki. Owczarek szetlandzki występuje w różnym umaszczeniu:
– trójbarwnym (tricolor) – intensywny czarny tułów z podpaleniami jak najbardziej intensywnymi
– śniadym – jednolita lub z nalotem. Występuje w odcieniach od jasnozłotego do ciemnomahoniowego w nasyconych odcieniach. Niepożądana jest barwa wilczasta lub szara.
– niebieskiej marmurkowej (blue merle) – tło srebrzystoniebieskie w czystym odcieniu, a na nim czarne plamki i łatki. Pożądane są intensywne podpalenia, lecz ich brak nie stanowi wady. Wade stanowią rozległe czarne łaty, szare tło i rdzawe naloty, ponieważ wyróżniać ma się niebieska maść.
Prawidłowe są również maści czarno-białe i czarne z podpaleniami. Kolejną cechą podkreślającą wyjątkową urodę Sheltie jest sposób poruszania się tych psów – sprężysty i wdzięczny.
Wychowanie i szkolenie Sheltie – klucz do sukcesu
Owczarek szetlandzki to bardzo inteligentny i mądry pies. Chociaż dzisiaj przede wszystkim pełnią funkcję kochanego i wiernego psa do towarzystwa to jest to rasa wszechstronna, która z powodzeniem może uczestniczyć w różnych psich sportach. Sheltie sprawdzi się w agility, flayballu, obedience, czy tańcu z psem. Wielu wielbicieli tych psów pasterskich startuje ze swoim podopiecznym w konkursach pasienia. Owczarek szetlandzki podobnie jak i inne psy potrzebuje prawidłowego wychowania i szkolenia. Musi ono być prowadzone w odpowiedni sposób, ponieważ Sheltie jest psem bardzo wrażliwym, dlatego niesprawiedliwe lub zbyt ostre traktowanie może niekorzystnie odbić się na jego psychice. Owczarki uczą się szybko i chętnie, pod warunkiem że właściciel znajdzie odpowiednią formę szkolenia, a także sprawi, że pupil będzie widział w nim sens. Najchętniej rasa ta uczy się podczas zabawy, dlatego właściciel powinien wykazać się sporą kreatywnością. Musi cechować się również cierpliwością, stanowczością, ale przy tym i łagodnością w podejściu do psa. Nie wolno pod żadnym pozorem używać przemocy zarówno fizycznej, jak i nawet słownej. Psy to mądre istoty, które rozumieją czego się od nich oczekuje. Jeśli właściciel dołoży wszelkich starań, poświęci swój czas na wychowanie, a do szkolenia doda elementy zabawy to osiągnie sukces wychowawczy. Podczas szkolenia należy stosować jedynie pozytywne metody szkoleniowe, które opierają się na chwaleniu i nagradzaniu psa za dobrze wykonane polecenie w taki sposób, że budujemy w nim pozytywne wspomnienia, dzięki czemu pupil zapamięta co mu się opłaca, a co nie. Właściciel powinien przede wszystkim zrozumieć swojego czworonoga, ponieważ każdy z nich jest inny. Nie ma dwóch takich samych psów, dlatego do każdego z nich należy podchodzić indywidualnie. Każdy z nich posiada swój charakterek i priorytety. Niektóre z psich przyjaciół będą chętniej pracowali za jedzenie, jak na przykład smaczki. Inne natomiast o wiele bardziej niż smaczka wolą zabawę ze swoim opiekunem lub ulubioną zabawkę. W szkoleniu nie tylko chodzi o nauczenie psa komend i podstawowych zachowań, ale także o zrozumienie pupila i budowania z nim więzi opartej na zaufaniu i wzajemnym szacunku. Dobrym rozwiązaniem podczas szkolenia jest metoda klikerowa. Kliker daje znać psu, że wykonał dane polecenie dobrze, dzięki czemu wie, że wykonał zadanie prawidłowo. Nie wolno zbyt szybko się zniechęcać, ponieważ żadnej z naszych czworonożnych przyjaciół nie będzie wykonywał danego polecenia za pierwszym razem. Najlepiej całą naukę zacząć, kiedy sheltie jest szczeniakiem. Szczeniaki, podobnie do niemowlaków i małych dzieci są bardzo podatne na słuchanie i wykonywanie poleceń. Złe zachowania o wiele łatwiej wyeliminować za szczeniaka, ponieważ gdy pies jest duży ciężko go oduczyć wyuczonych od dawna zachowań. Przed pojawieniem się szczeniaka w domu wszyscy domownicy powinny ustalić zasady w nim panujące i konsekwentnie ich wszystkich przestrzegać. Nie wolno robić odstępstw od normy, ponieważ każda próba odebrania tego, co dało się psu może zostać odebrane za niesprawiedliwe zachowanie.
Wczesna socjalizacja
Dzięki odpowiednio prowadzonej i wczesnej socjalizacji Sheltie wyrośnie na zrównoważonego psiaka. Jest ona kluczowa w procesie wychowania psa, ponieważ rzutuje na zachowanie psa w przyszłości. Socjalizacja ma na celu oswajanie pupila z nieznanym, co mogłoby wywołać u niego lęki. Nieznane mu osoby, zwierzęta różnego gatunku i różnej wielkości, miejsca i odgłosy, np. odkurzacza czy suszarki. Dobrym rozwiązaniem są zajęcia w psim przedszkolu, które nie tylko nauczą psa podstawowych komend, ale także oswoją go z nowymi sytuacjami.
Potrzeba ruchu
Owczarki szetlandzkie potrzebują ruchu do prawidłowego rozwoju. Aktywności fizyczne należy jednak dawkować stopniowo, aby zbytnio nie forsować rozwijających się i kształtujących mięśni i kości. Sheltie potrzebuje codziennych spacerów, ale oprócz dawki ruchu potrzebne są aktywności, które będą stymulować i ćwiczyć jego zmysły.
Zdrowie – jakie choroby mogą trapić owczarka szetlandzkiego?
Owczarek szetlandzki cieszy się dobrym zdrowiem i może pochwalić się długowiecznością. Ze względu na warunki, w jakich przyszło im niegdyś żyć, rasa ta jest dość odporna i wytrzymała. Gruba dwuwarstwowa szata chronią Sheltie przed niekorzystnymi warunkami jakimi jest mróz i chłód. Pies dobrze radzi sobie podczas zimowych dni, jednak nie powinien przebywać stale na zewnątrz. Podczas upałów należy zapewnić mu zacienione miejsce do odpoczynku i stały dostęp do świeżej wody pitnej, gdzie będzie mógł ugasić pragnienie. Gruba szata pozwala także regulować ciepłotę ciała latem. Na spacery lepiej wybierać się wczesnym rankiem lub wieczorem, kiedy temperatura asfaltu i powietrza nie jest niebezpieczna dla czworonoga. Pomimo ogólnego zdrowia mogą przydarzyć się charakterystyczne dla tej rasy choroby. Owczarek szetlandzki jest spokrewniony z owczarkiem szkockim z którym dzieli typowe schorzenie jakim jest anomalia oka (CEA). Choroba ta powoduje między innymi niedorozwój siatkówki i kataraktę. Mogą również wystąpić problemy związane z układem kostno-stawowym jak dysplazja stawów biodrowych i łokciowych. Sheltie narażony jest na problemy skórne spowodowane słońcem, a także uczuleniem na niektóre składniki chemiczne zawarte w różnych preparatach przeciwpasożytniczych i lekach, dlatego należy zachować szczególną ostrożność podczas ich stosowania. Nie powinno się rozmnażać dwóch osobników o umaszczeniu blue merle, ponieważ grozi to pojawieniem się w miocie głuchoty i ślepoty.
Zdrowy pies średnio dożywa około 14 lat co jest świetnym wynikiem. Ważna jest jednak systematyczna profilaktyka, dzięki czemu wiele z tych schorzeń uda się uniknąć lub zwalczyć we wczesnym stadium.
Żywienie owczarka szetlandzkiego – podstawa dobrego samopoczucia
W zachowaniu prawidłowego zdrowia nie liczy się tylko systematyczna profilaktyka, ale także codziennie działania. Dieta stanowi bazę wszystkich składników odżywczych potrzebnych do prawidłowego rozwoju psa, a także do ogólnego samopoczucia. Owczarek szetlandzki jest niewielkim psem, a bardzo energicznym. Żywienie powinno być uzależnione od rasy, wieku, wielkości, aktywności fizycznej psa, bądź również problemami zdrowotnymi z jakimi się zmaga. Najwygodniejszą formą pożywienia są gotowe karmy od sprawdzonych producentów. Można podawać zarówno karmy suche, jak i mokre. Przygotowywanie posiłku nie zajmuje dużo czasu, a w chrupkach zamknięte są wszystkie niezbędne składniki. Aby karma była dobra jakościowo, należy szczególną uwagę zwrócić na jej skład i zawarte w niej składniki. Najważniejszym źródłem białka w diecie pupila jest białko zwierzęce, które jest podstawowym budulcem wszystkich tkanek w organizmie. Mięso powinno więc zajmować czołowe miejsce w składzie. Oprócz niego karma powinna być bogata w źródło witamin, czyli owoce i warzywa. Zbędne są wszystkie substancje, które dodawane są do składu jako zapychacze. Ponadto konserwanty, sztuczne barwniki i zboża bywają mocno alergiczne. Najlepiej podawać karmy przeznaczone dla ras małych, ponieważ wielkość chrupek w takich karmach dostosowana jest do wielkości pyszczków czworonoga, dzięki czemu nie utrudnia im to gryzienia. Wielu z właścicieli decyduje się na samodzielne przygotowywanie posiłków w domu. Takie posiłki powinny być wzbogacane o dodatkową suplemetnację, ponieważ łatwo w nich o niedobory. Najlepiej dodawać do nich preparaty wapniowo-witaminowe. Taką dietę warto jednak przed jej wprowadzeniem uzgodnić z weterynarzem lub psim dietetykiem. Źle dobrana i nieodpowiednio zbilansowana dieta może prowadzić do wielu poważniejszych konsekwencji. Obok miski z jedzeniem powinna stać woda ze świeżą wodą pitną. Dorosłemu psu należy podawać dwa lub jeden posiłek dziennie. Szczeniaki powinny dostawać mniejsze porcje, ale częściej. Owczarkowi szetlandzkiemu można podawać suplementy wspierające piękny i lśniący wygląd włosa, które w składzie posiadają biotynę i nienasycone kwasy tłuszczowe omega -3 i -6.
Jakich zabiegów pielęgnacyjnych potrzebuje owczarek szetlandzki?
Owczarek szetlandzki przede wszystkim przyciąga uwagę swoją wyjątkową szatą. Wiele osób sądzi, że jego pielęgnacja zabiera dużo czasu. O ile właściciel systematycznie będzie o nią dbał to zabiegi pielęgnacyjne Shletie nie będą skomplikowane i nie zabiorą dużo czasu. Jednak zaniedbana szata owczarka szetlandzkiego może przysporzyć wielu kłopotów a włosa do dobrej kondycji może być trudne. Zabiegi pielęgnacyjne owczarka szetlandzkiego sprowadzają się głównie do systematycznego czesania. Psy tej rasy linieją intensywnie dwa razy do roku – na wiosnę i jesienią, kiedy zachodzi wymiana włosa okrywowego. Niewielkie ilości sierści Sheltie może gubić przez cały rok, jednak jego włos jest miękki i nie wbija się w tapicerkę czy dywany i nie jest uciążliwy w usunięciu. Włos szczeniaka jest miękki i nie sprawia większych kłopotów, dlatego to doskonały okres na przyzwyczajanie psa do zabiegów i szczotkowania. Dorosłego psa należy czesać mniej więcej raz na dwa tygodnie używając do tego włosiano-nylonowej szczotki oraz drugiej, o metalowych, gładko zakończonych igłach. Trzeba dobrać szczotki z pinami na tyle długimi, aby dosięgły do nasady włosa. Przydatny będzie także grzebień, którym rozczeszemy ewentualne filce, oraz miejsca trudno dostępne, np. za uszami, czy w pachwinach. Do usuwania kołtunów przyda się obrotowe zgrzebło, jednak najlepiej nie dopuszczać do ich powstania. Co ciekawe, owczarka szetlandzkiego nie powinno się szczotkować zbyt często, ponieważ może to doprowadzić do usunięcia zbyt dużej ilości podszerstka, który jest odpowiedzialny za wspaniały wygląd psów tej rasy. Na spacerach lubią przyczepiać się do sierści wszelkie listki i gałązki, które powodują kołtunienie włosa, dlatego zawsze należy dokładnie sprawdzić szatę i pozbyć się wszelkich zanieczyszczeń.
Poza szczotkowaniem do prawidłowego wyglądu włosa niezbędne będą kąpiele. Owczarka szetlandzkiego kąpie się przeważnie co 4 miesiące. W tym celu używamy szamponów przeznaczonych dla psów długowłosych lub dostosowanych do aktualnych potrzeb włosa. Nie wolno używać szamponów przeznaczonych dla ludzi, ponieważ ludzie i psy posiadają inne pH skóry. Przed kąpielą należy dokładnie rozczesać ewentualne kołtuny. Po kąpieli można zastosować odżywkę, która korzystnie wpłynie na wygląd włosa i podkreśli działanie szamponu. Po kąpieli należy dokładnie psa wysuszyć, uważając przy tym żeby temperatura nie była za ciepła. Na co dzień można stosować tak zwane suche szampony w postaci płynów lub pudru. Szczególną uwagę pomiędzy kąpielami trzeba zwrócić na łapy i brzuch psa, które to partie ciała trzeba co jakiś czas przemyć. Poza dbaniem o wygląd włosa należy zadbać również o higienę uszu, oczu, pazurków i jamy ustnej. Oczy i uszy należy sprawdzać systematycznie i w razie powstania zabrudzeń należy delikatnie przemyć je służącymi do tego preparatami lub nasączonym wacikiem kosmetycznym. Pazurki należy przycinać za pomocą służących do tego obcinaczek uważając na nerwy w pazurku. Nie każdy pies będzie potrzebować obcinania pazurków, U niektórych proces ten będzie zachodzić naturalnie. Bardzo istotna jest także higiena jamy ustnej u czworonoga. Odpowiednio zadbane zęby przyczyniają się do dobrego samopoczucia. Zaniedbanie higieny i doprowadzenie do kamienia nazębnego może odbić się niekorzystnie na zdrowiu pupila. Do mycia zębów posłużą nam pasty i szczoteczki do zębów, spraye, gumy czy preparaty dodawane do wody lub jedzenia. Jeśli nie jesteśmy na siłach sprostać zabiegom pielęgnacyjnym w domu to z pomocą przychodzą nam salonu pielęgnacji zwierząt, gdzie groomerzy zagwarantują owczarkowi szetlandzkiemu zabiegi na najwyższym poziomie.
Wyprawka – niezbędne akcesoria dla owczarka szetlandzkiego
Owczarek szetlandzki przede wszystkim potrzebuje porządnych akcesoriów spacerowych. Sheltie wyprowadzamy na solidnej obroży lub dobrze dopasowanych szelkach typu guard i trwałej smyczy. Kolejnym niezbędnym wyposażeniem jest legowisko. Powinno ono być dobrane wielkościowo pod psa tak, aby podczas odpoczywania czuł się komfortowo. Ważne, aby posłanie znajdowało się tam, gdzie w większości przebywają domownicy, aby pupil nie czuł się odizolowany. Ważnym elementem psiej wyprawki są miski na karmę i wodę. Dobrze, aby były zrobione z dobrych materiałów, dzięki czemu minimalizuje się ryzyko wystąpienia alergii kontaktowej. Poza wyżej wymienionymi akcesoriami powinniśmy zadbać też o produkty do ćwiczenia zmysłów psa oraz umilania mu czasu podczas spacerów i pobytu w domu. Zabawki takie jak sznurki, gumowe piłki, czy naturalne gryzaki z pewnością przypadną do gustu Twojemu pupilowi. Jeśli nasz podopieczny będzie z nami podróżował, to trzeba zaopatrzyć się w specjalny transporter lub klatkę kennelową, która zapewnia psu bezpieczeństwo podczas podróży. Na koniec nie można zapomnieć o niezbędnych narzędziach i preparatach pielęgnacyjnych.
Hodowla i zakup – gdzie szukać zaufanej hodowli owczarka szetlandzkiego?
Kupno psa nie może być decyzją podjętą w emocjach. Musi to być decyzja przemyślana. Popularność owczarka szetlandzkiego z dnia na dzień rośnie, dlatego nie będzie problemu, aby znaleźć hodowlę tej rasy. Niestety rosnąca popularność rasy oznacza także pojawianie się na rynku pseudohodowców, których należy omijać szerokim łukiem. Dlatego ważne jest wybranie tej właściwej hodowli. Powinna ona należeć do ZKwP (Związek Kynologiczny w Polsce), który jako jedyna organizacja w naszym kraju podlega FCI czyli Międzynarodowej Federacji Kynologicznej. Przed podjęciem ostatecznej decyzji dobrze jest osobiście udać się do wybranego przez nas hodowcy. Pozwoli to poznać warunki panujące w hodowli, a także będziemy mieli okazję zobaczyć malucha i poznać jego rodziców. Wielu hodowców zastrzega sobie prawo do wyboru nowego właściciela, jak i odmowy sprzedania szczeniaka. Zależy im na tym, aby szczeniak danej rasy dostał warunki możliwie jak najlepsze spełniające wymagania rasy. Chcąc zakupić owczarka szetlandzkiego musimy liczyć się z wydatkiem co najmniej 4 tysięcy złotych. Oczywiście cena może być znacznie wyższa a wynikać to będzie z wielu czynników, takich jak płeć, wiek, predyspozycje wystawowe, osiągnięcia rodziców, a także renoma hodowli. Szczeniak może opuścić hodowlę najwcześniej po ukończeniu 8 tygodnia życia. Powinien być zaszczepiony, odrobaczony i zachipowany. Aby upewnić się, że dany hodowca jest godny zaufania poczytaj w opinie w internecie lub zgłoś się bezpośrednio do wcześniejszych kupujących. Hodowca powinien pokazać Ci niezbędną dokumentację wraz z książeczką zdrowia.
Dla kogo owczarek szetlandzki jest dobrym wyborem?
Owczarek szetlandzki jest niezwykle uczuciowym i wesołym psem, który nie przysporzy nowemu właścicielowi wielu kłopotów, dlatego nadaje się dla osób dopiero zaczynające przygodę z czworonożnym przyjacielem. Odnajdzie się przy boku rodzin z dziećmi, gdzie sprawdzi się w roli opiekuna najmłodszym, jak i przy boku osób starszych. Sheltie potrzebuje codziennej dawki ruchu, dlatego właściciel powinien wpisać długie spacery w swój dzienny grafik. Owczarek szetlandzki nie ma większych wymagań co do miejsca zamieszkania. Może mieszkać zarówno w bloku, jak i dużym domem z ogrodem. Jeśli szukasz oddanego Ci przyjaciela, który wniesie do twojego życia radość to właśnie owczarek szetlandzki jest dla ciebie!