Ragdoll – pochodzenie, charakter i wymagania
Spis treści
Historia i pochodzenie ragdolla – niewiarygodne, ale czy prawdziwe?
Ragdoll to dość młoda ras, której historia zaczyna się w 1963 roku. Pomimo tego, że rasa ta powstała stosunkowo niedawno to jej początki owiane są licznymi legendami. Pierwszy kot tej rasy wyhodowany został przez Ann Baker, amerykańską hodowczynie kotów perskich. Stworzyła ona ragdolla krzyżując koty perskie, burmijskie i birmańskie. Nowo powstała rasa nie przyciąga wiele uwagi, dlatego aby zwrócić na nią uwagę hodowczyni poczęła wymyślać liczne historie związane z tymi kotami. Jedna z nich głosi, że sąsiadka Ann Baker była właścicielką pół dzikiej, długowłosej kotki Josephine, która została dotkliwie potrącona przez samochód. Kocięta urodzone po wypadku przez kotkę znacznie różniły się od jej poprzednich miotów. Okazały się całkowicie pozbawione agresji, przyjaźnie nastawione do człowieka, uległe i ufne. Cechowały się też ponadprzeciętną odpornością na ból i posiadały wyższą ogólną odporność organizmu niż inne kotów. Za ojca rasy uważany jest kocur z miotu Josephiny o imieniu Daddi. Pomimo tego, że dzisiaj ta historia wydaje się być nieprawdopodobna wówczas wzbudziła duże zainteresowanie i skupiła uwagę na tych niezwykłych kotach. Niedługo później Ann Baker stworzyła International Ragdoll Cat Association (IRCA), czyli międzynarodowe Stowarzyszenie Kotów rasy Ragdoll. Jednocześnie z założeniem organizacji zaczęła promować rasę na terenie Stanów Zjednoczonych i opatentowała jej nazwę – Ragdoll. Słowo ragdoll w języku angielskim oznacza “szmacianą lalkę” i w przypadku kotów tej rasy nawiązuje do ich sposobu rozluźniania się, kiedy to bezwładnie zwisają na rękach swoich ukochanych właścicieli. Jest to ich cecha charakterystyczna – brane na ręce całkowicie się rozluźniają, tak jakby nie miały w ogóle mięśni. Ann Baker stale pilnowała, aby hodowla, która rosła w siłę nie wymknęła się spod jej kontroli. Utrzymywała stały kontakt ze wszystkimi właścicielami swoich kotów, a dla przykucia większej uwagi do swojej hodowli zaczęła wymyślać kolejne, całkowicie nieprawdopodobne historie. Mówiły one, że w hodowli tych uroczych kotów miała swój udział CIA i kosmici. Twierdziła też, że koty rasy ragdoll mają w sobie ludzkie geny. Zmyślone historie i stała kontrola ze strony Ann Baker przyniosły jednak przeciwny efekt. Spadło zainteresowanie tą rasą i stanęła nad przepaścią – groziło jej wymarcie. W 1975 roku jedni z właścicieli i wielcy miłośnicy tych kotów Denny i Lauda Daytonowie postanowili odciąć się od pomysłodawczyni tych historii i rozpoczęli swoją własną hodowlę, już poza strukturami IRCA. Stworzyli oni osobny wzorzec ragdolla, który został zaakceptowany później przez wszystkie większe federacje felinologiczne na świecie.
Do Europy koty ragdoll trafiły w 1981 roku. W Polsce pierwsze ragdolle pojawiły się dopiero w 2001 roku.
Międzynarodowa Federacja Felinologiczna FIFe (Federation Internationale Féline) uznało rasę w 1992 roku. Według podziału dokonanego przez FIFe Ragdoll należy do kategorii II – koty półdługowłose.
Elegancja sama w sobie, czyli jak wygląda ragdoll
Ragdoll jest dużym, dobrze zbudowanym i umięśnionym kotem. Pomimo swojej masywnej budowy jest pełny elegancji i wdzięku. Jego waga waha się od 5 do 10 kilogramów, przy czym kotki są lżejsze niż kocury. Głowa jest średniej wielkości i ma kształt szerokiego klina. Nos prosty z lekkim wgłębieniem na jednej trzeciej wysokości stopu. Uszy są średniej wielkości, zaokrąglone na końcach i nisko osadzone. Oczy duże i owalne, o łagodnym spojrzeniu i intensywnym niebieskim odcieniu. Szyja jest krótka, ale mocna. Tułów silny o grubym kośćcu z szeroką klatką piersiową. Kończyny są średniej długości o dość mocnym kośćcu. Tylne łapy są nieco dłuższe od przednich. Ogon długi, lekko zwężający się ku końcowi. Dorosłe samce klatkę piersiową i zad mają równej szerokości.
Sierść ragdolla jest gęsta, półdługa o miękkiej i jedwabistej strukturze. Dłuższe futro wokół szyi tworzy charakterystyczną dla tych kotów kryzę. Krótka sierść na głowie wydłuża się ku końcowi. Ogon jest mocno owłosiony i puszysty. Ragdoll może występować w przeróżnym umaszczeniu, jednak wyróżnia się trzy główne, z których każde może posiadać dziesięć kombinacji kolorystycznych:
– colour point – maska, łapy, uszy i ogon ma ciemniejszy odcień niż umaszczenie pozostałych partii ciała;
– bicolor – odwrócona litera V na masce i biała klatka piersiowa. Umaszczenie białe zajmuje od jednej czwartej do jednej drugiej partii ciała wielkości kota;
– mitted – umaszczenie charakterystyczne tylko dla tej rasy. Cechuje się białym podbródkiem, białymi “skarpetkami” na przednich i tylnych łapkach, białą kreską na pyszczku i białym pasem biegnącym od brody do nasady ogona przez cały brzuch.
Do najbardziej popularnych umaszczeń wyróżnia się: niebieskie, czekoladowe, czarne, kremowe, rude, liliowe, a także szylkretowe czy pręgowane.
Charakter ragdolla – pies zamknięty w kocim ciele
Nie tylko wyjątkowy wygląd sprawia, że ragdoll podbija serca i zaskarbia sobie coraz większe grono miłośników. To cichy i spokojny kot. Duże rozmiary kryją w sobie delikatnego, uczuciowego i niezwykle przyjacielskiego zwierzaka. Mocno przywiązuje się do swojego właściciela, któremu najchętniej towarzyszyłby we wszystkich codziennych czynnościach. Koty tej rasy podążają za swoim opiekunem w krok w krok, zupełnie jak najwierniejsze psy. Ragdoll szuka kontaktu z najbliższymi, jednak nie jest przy tym zbyt natrętny. Przez swoje mocne przywiązanie do opiekuna nie jest to rasa, która dobrze znosi długie godziny w samotności – do szczęścia potrzebuje bliskości swojej rodziny. Ragdoll lubi się bawić, jednak nie ma przy tym zwyczaju demolować całego mieszkania ponieważ nie jest zbyt skoczny. Na zabawę i miejsca do odpoczynku wybiera raczej podłogę. Oczywiście nie należy tego traktować jako reguły, ponieważ zawsze może znaleźć się jakiś wyjątek. Ragdoll dobrze dogaduje się z innymi zwierzętami. Nie jest agresywny, a wręcz przyjaźnie nastawiony. Zarówno z kotami, jak i psami zbuduje silną nić porozumienia. Ważne jednak, aby ich socjalizacja przebiegała tak jak powinna, a wówczas nie powinno być między nimi konfliktów. Podobnie jak w przypadku każdego innego kota, istotne jest aby zapewnić kociakowi miejsca do schronienia i odpoczynku, gdzie będzie mógł odpocząć od swojego psiego towarzysza. Jeśli ragdoll ma mieszkać pod jednym dachem z psem to dobrze jest zwrócić uwagę na charakter jego psiego towarzysza. Zbyt energiczny i wylewny pies może być powodem konfliktów ze spokojną i cichą naturą tego kota. Ragdoll doskonale sprawdza się jako towarzysz dla rodzin z dziećmi, jednak tylko wtedy, gdy te nauczone są prawidłowego obchodzenia się z pupilem. Pomimo swojego łagodnego i cierpliwego charakteru źle potraktowany ragdoll może zareagować w sposób nieprzewidziany. Dlatego nie wolno przekraczać granicy jego cierpliwości i jeśli kot pokazuje, że ma dość zabawy to należy dać mu w spokoju odpocząć. Ragdoll nie jest uważany za głośnego kota. Komunikuje się ze swoim właścicielem za pomocą mowy ciała i cichego, stonowanego miauczenia.
Ruch i zabawa, a może spacer – rozrywka ragdolla
Ten cichy kociak nie potrzebuje dużej dawki ruchu w ciągu dnia, jednak do zachowania odpowiedniej kondycji i zdrowia ważna jest zarówno aktywność fizyczna, jak i rozwój umysłowy. Ragdoll wybiera raczej przyziemne miejsca do aktywności. Pomimo tego koniecznie należy odpowiednio zabezpieczyć okna, balkon czy taras – najlepiej za pomocą siatki czy specjalnych nakładek na okna. Pozwoli to kotu obserwować otoczenie w bezpieczny dla siebie sposób i uniemożliwi jego nieautoryzowane wędrówki. Koty chętnie bawią się wszystkim co znajdą na swojej drodze, jednak charakter ragdolla powoduje, że będzie on najszczęśliwszy kiedy jego opiekun dołączy się do wspólnej zabawy. Wielu właścicieli decyduje się na spacery ze swoim kotem. Nie każdy kot będzie reflektował na taką formę aktywności i jeśli tak jest to nie należy go do niej zmuszać.
Jeśli jednak kociak polubi spacery to konieczne jest zadbanie o jego bezpieczeństwo i zaopatrzenie się w dobrze dopasowane szelki oraz smycz. Zanim zacznie się wychodzić na spacery kot musi mieć wykonane wszystkie niezbędne szczepienia. Dobrze jest również zadbać o ochronę przed kleszczami i innymi insektami. Ważne, aby obserwować swojego ragdolla i jego zachowania, ponieważ spacer ma być formą rozrywki, a nie źródłem stresu. Trzeba zwracać uwagę, aby kot nie jadł niczego z ziemi, ani nie podchodził do odchodów innych zwierząt, które mogą być siedliskiem bakterii i pasożytów i tym samym stanowić dla niego duże zagrożenie. Bardzo dobrym rozwiązaniem jest przyzwyczajenie kota do szelek i smyczy jeszcze zanim zacznie się w nim wychodzić na zewnątrz. W tym celu należy je założyć na kota i pozwolić aby spacerował w nich po domu przez kilka dni przed pierwszym spacerem.
Zdrowie ragdolla – priorytetem każdego właściciela
Ragdoll to na ogół odporna i zdrowa rasa, jednak pod warunkiem, że kot pochodzi z odpowiedzialnej hodowli i będziemy o niego odpowiednio dbać zapewniając mu wszystkie niezbędne warunki. Z uwagi na to, że ragdoll jest bardzo młodą rasą jego pula genetyczna jest jeszcze dość mała, a pokrewieństwo między osobnikami może być duże. Ragdolla może trapić kardiomiopatia przerostowa, które polega na pogrubieniu się ściany komory serca. Nieleczona może prowadzić nawet do nagłej śmierci pupila, jednak na szczęście jest to choroba, którą da się wykryć w badaniach genetycznych. Koty, które mają stwierdzoną tą chorobę lub mają predyspozycję do jej dziedziczenia powinny zostać usunięte z linii hodowlanej, aby nie przenosiły obciążenia na swoje potomstwo. Rasa ta ma również predyspozycję do chorób układu moczowego – są to problemy głównie z nerkami i moczowodami. Czasem występuje również wielotorbielowatość nerek. Ragdolle posiadające w swoim genotypie geny australijskie są narażona na mukopolisacharydozę. Schorzenie to powoduje zmętnienie rogówki i problemu z poruszaniem się. W Polsce rasa ta spotykana jest dość rzadko, jednak dla pewności warto spojrzeć w rodowód i sprawdzić czy w linii hodowlanej nie ma australijskiego przodka. Uważa się też, że koty rasy ragdoll są bardziej podatne na FIP, czyli zakaźne zapalenie otrzewnej. Zdarzają się u nich również problemy związane z dziąsłami i przyzębiem. Biorąc wszystko powyższe pod uwagę warto raz na czas zrobić gruntowne badania swojemu czworonożnemu przyjacielowi i sprawdzić stan jego zdrowia. Poza ogólną profilaktyką pomoże to wykryć ewentualne choroby w bardzo wczesnym stadium ich rozwoju co ma kolosalne znaczenie w procesie ich leczenia. Podobnie jak niektóre inne rasy kotów ragdolle rodzą się całkowicie białe i dopiero wraz z upływem czasu nabierają charakterystycznych dla nich umaszczeń.
Zdrowy, odpowiednio zadbany ragdoll średnio dożywa od 13 do 18 lat. Co ciekawe ragdoll jest jednym z największych kotów, przez co jego rozwój trwa dłużej. Pełny rozwój fizyczny rasa ta osiąga dopiero około 3 roku życia.
Żywienie ragdolla – wysokomięsne i dobrze zbilansowane posiłki
Te niezwykłe koty nie mają specjalnych wymagań żywieniowych. Odpowiednia dieta pozwoli utrzymać pupila w dobrym zdrowiu i zapewnić mu jak najlepsze samopoczucie przez długie lata. Każde zwierzę jest inne, dlatego też ragdoll powinien mieć dietę dopasowaną indywidualnie pod swoje potrzeby. Trzeba przy tym uwzględnić wiek kota, jego aktywność fizyczną, ewentualne schorzenia lub specyficzne potrzeby. Dieta powinna być dostosowana do wieku i zmieniać się w zależności od potrzeb pupila. Nie wolno kotom podawać jedzenia psiego, jak i resztek z obiadu. Ze względu na swoje rozmiary ragdoll będzie potrzebować nieco większą porcję pożywienia niż koty mniejszych ras.
Dieta powinna być bogata w wysokiej jakości mięso i pełna wartościowych dodatków jak owoce, warzywa i inne cenne składniki. Najwygodniejszą formą żywienia są wysokiej jakości gotowe mokre i suche karmy pochodzące od znanych producentów. Są one pełnowartościowe, co oznacza że zawierają w swoim składzie wszelkie niezbędne dla naszego kota składniki. Producenci podają na opakowaniu karm sposób dawkowania, co czyni ją niezwykle wygodną w stosowaniu. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie aby zamiast gotowych karm stosować dietę BARF (ang. Biologically Appropriate Raw Food) czyli dietę zbliżoną do pokarmu, jakim posilali się dzicy przodkowie kotów. Można również podawać kotu samodzielnie gotowane, domowe posiłki. Obie te opcje są bardziej czasochłonne i wymagają od właściciela wiedzy na ich temat, która pozwoli skomponować wysokiej jakości posiłek bogaty w niezbędne dla kota i jego rozwoju składniki. Takie diety warto skonsultować z lekarzem weterynarii lub kocim dietetykiem, aby nie doprowadzić do groźnych niedoborów. Mięso nie dostarcza wszystkich wartościowych składników, dlatego powinno być wzbogacane owocami i warzywami. Domowe posiłki powinny być odpowiednio suplementowane, przykładowo w diecie ragdolla ważna jest tauryna, która wpływa na prawidłową pracę serca czy prawidłowy wzrok. Ważne jest aby suplement bezwarunkowo skonsultować z dietetykiem lub weterynarzem.
Ze względu na tryb życia ragdoll narażony jest na tycie, dlatego ważne, aby dokładnie sprawdzać podawaną mu ilość pokarmu. Woda jest ważnym składnikiem zarówno w diecie ludzi, jak i w diecie naszych mruczków. Jest niezbędna do życia, dlatego ragdoll powinien mieć zapewniony stały dostęp do świeżej wody pitnej, wymienianej najlepiej kilka razy dziennie, tak aby była zawsze czysta. Trzeba też pamiętać, aby sprawdzić posiadane w domu rośliny – duża część z nich jest dla kotów trująca i stanowi śmiertelne zagrożenie.
Długa i skomplikowana, czy prosta, ale systematyczna, czyli pielęgnacja ragdolla
Bujny włos to cecha charakterystyczna dla ragdolli. Rasa ta posiada długą sierść, która z pozoru mogłaby przysparzać wielu godzin pracowitej pielęgnacji, jednak miękki podszerstek i jedwabista sierść nie ma tendencji do filcowania się ani kołtunienia. Tak naprawdę – sierść ragdolli nie jest wymagająca. Niemniej jednak wymaga systematycznego ona czesania za pomocą szczotki z metalowymi, zaokrąglonymi na końcach igłami oraz metalowego grzebienia dwa razy w tygodniu. Można również wspomóc się silikonowym lub gumowym zgrzebłem. Podczas linienia szczotkowanie należy wykonywać częściej. Szczególną uwagę należy zwrócić na okolice za uszami, pachwin i pod uszami. Nie można zbytnio czesać ogona, ponieważ za bardzo wyszczotkowany ogon odrasta bardzo długo. Pamiętajmy, żeby nigdy nie czesać sierści na sucho, lecz korzystać z pomocy specjalnych preparatów ułatwiających szczotkowanie.
Koty na ogół bardzo dbają o swoją higienę i kąpie się je bardzo rzadko lub wcale. Jednak w przypadku kotów o długim włosie i w niektórych szczególnych przypadkach kąpiel jest niezbędna. Przed tym zabiegiem należy bardzo dokładnie ragdolla wyczesać (uważając na wspomniany wcześniej ogon). Do mycia używamy jedynie szamponów przeznaczonych dla kotów, które posiadają odpowiednio skomponowany skład i są delikatne – w żadnym wypadku nie wolno używać kosmetyków przeznaczonych dla ludzi. Po zastosowaniu szamponu można ewentualnie użyć odżywki, która podkreśli efekt działania pielęgnacyjnego. Pamiętajmy aby po kąpieli dokładnie wysuszyć futro kota – najpierw za pomocą ręczników a później przy użyciu suszarki (uważając na głowę pupila – w szczególności jego uszy).
Oprócz sierści należy zadbać o higienę zębów i dziąseł, okolic oczu, uszu i o stan pazurków. Pazury skracamy za pomocą specjalnych obcinaczek lub cążek. Najważniejszym aspektem podczas wykonywania tego zabiegu jest uważanie, aby nie naruszyć macierzy pazura – czyli tej różowej części widocznej w pazurku. Przy kotach o czarnych lub ciemnych pazurkach należy przycinać same końcówki. W okolicach oczu mogą powstawać zacieki, których należy pozbyć się za pomocą wacika zwilżonego preparatem pielęgnacyjnym do oczu. Pielęgnacja uszu polega na ich regularnym sprawdzaniu i delikatnym czyszczeniu.
Jeśli chcemy aby pielęgnacja kota przebiegała komfortowo i bezstresowo to należy go do tego od małego przyzwyczajać. Wówczas z dużym prawdopodobieństwem ich wykonywanie będzie traktować jako dodatkową formę rozrywki.
ABC nowego właściciela ragdolla – koci niezbędnik
Nowy właściciel ragdolla musi przygotować się na pojawienie się tego niezwykłego domownika. Podobnie jak ludzie czy psy także koty potrzebują niezbędnych akcesoriów, których będą używać na co dzień. Przede wszystkim są to miski na karmę i wodę. Miska na karmę powinny być dostosowana do wielkości czworonoga tak, aby mógł się wygodnie posilać. Wyjątkiem jest miska na wodę, która powinna być szeroka i zawsze wypełniona świeżą wodą. Niektóre koty unikają picia wody, która jest odstana, a wymienianie jej co chwilę może być niemożliwe. W takim wypadku najlepiej sprawdzi się fontanna na wodę dla kotów, która nie tylko zachęca do picia, ale powoduje, że woda cały czas jest napowietrzana i zachowuje świeżość. Bardzo ważnym elementem kociego niezbędnika jest toaleta naszego pupila. Na szczęście rynek obfituje w mnogość wersji i modeli kuwet, dzięki czemu wybór tej, która bedzie odpowiadać zarówno kotu jak i spodoba się właścicielowi nie będzie zbyt trudne. Podobnie rzecz ma się w przypadku żwirków, bez których kocia toaleta nie byłaby pełna. Żwirek może być silikonowy, drewniany, bentonitowy a nawet roślinny. Dostępne są żwirki o różnej granulacji a także o różnych zapachach. Jeśli myślisz o wychodzeniu ze swoim kocim przyjacielem na spacery to koniecznie musisz zaopatrzyć się w dobrze dopasowane szelki i smycz, która nie powinna być zbyt długa. Do podróżowania czy wizyt u weterynarza sprawdzi się większa torba transportowa lub transporter. Balkon i okna powinny być dokładnie zabezpieczone za pomocą siatki lub nakładki na uchylone okna co pozwoli uniknąć ucieczce pupila i zabezpieczy go przed wypadkiem a nawet śmiercią. Do utrzymania wyjątkowego wyglądu ragdolla niezbędne będą akcesoria groomerskie jak szczotka, grzebień, obcinaczki oraz zestaw kosmetyków i preparatów higienicznych. Warto zaopatrzyć się w szereg zabawek dla kota, które umilą czas naszego podopiecznego. Piłeczki, myszki z kocimiętką czy wskaźniki laserowe zapewnią kotu długie godziny frajdy. Ważne aby zabawki umilające czas pupilowi były dobrane pod jego wielkość tak, aby nie stanowiły dla niego zagrożenia w postaci połknięcia. Każdy kot posiada zakodowaną w genach potrzebę drapania, podczas której ostrzy swoje pazury i znaczy teren. Jeśli nie chcemy narażać swoich ubrań i mebli na zniszczenie to warto zaopatrzyć się w drapak. Oczywiście powinien on być dostosowany pod wielkość i wagę ragdolla. Oferta drapaków jest bardzo szeroka – od najprostszych do bardzo rozbudowane, wyposażone w półeczki, tunele, budki i hamaki, dzięki czemu każdy właściciel znajdzie coś dopasowanego do swojego mieszkania i budżetu.
Kupujemy ragdolla – na co zwrócić uwagę przy wyborze hodowli
Ragdoll to rasa, która podbija serca i zaskarbia sobie coraz więcej wielbicieli marzących o posiadaniu tych niezwykłych kotów. Musimy jednak pamiętać, że posiadanie kota wiąże się z dużą odpowiedzialnością, dlatego przez zakupem warto upewnić się, że jesteśmy odpowiednim właścicielem dla tej rasy i zapewnimy mu warunków jakich potrzebuje. Posiadanie zwierzęcia to nie tylko odpowiedzialność ale również koszty jego utrzymania – pamiętajmy, że zabiegi weterynaryjne nie są refundowane i potrafią stanowić spore obciążenie domowego budżetu. Przed ostateczną decyzją potwierdźmy, czy wszyscy domownicy zgadzają się na posiadanie ragdolla i odpowiedzmy sobie na kilka istotnych pytań. Czy będziemy mieli z kim zostawić kota, jeśli wyjedziemy na wakacje? Czy jesteśmy w stanie znieść fruwające po domu futro? Czy nasz styl pozwala na posiadanie kota? Jeśli jesteśmy pewni swojej decyzji to pora zacząć szukać godnej zaufania hodowli ragdolla. Wybierając hodowlę sprawdźmy czy jest ona zrzeszona w Felis Polonia (Polska Federacja Kynologiczna), która podlega FIFe (Federation Internationale Féline). Pamiętajmy, że ragdoll posiada liczne predyspozycje do chorób dziedzicznych, dlatego hodowca powinien dołożyć wszelkich starań, aby gruntownie przebadać swoje koty hodowlane co pozwoli wykluczyć prawdopodobieństwo wystąpienia schorzeń w miocie. Hodowla musi wystawić metrykę rodowodową, na podstawie której możemy wyrobić rodowód będący jedynym prawnym dokumentem potwierdzającym przynależność kota do wybranej rasy.
Teraz czas na sięgnięcie do kieszeni – chcąc posiadać ragdolla musimy liczyć się z wydatkiem co najmniej trzech tysięcy złotych. Oczywiście ostateczna cena może być znacznie wyższa w zależności od wybranej hodowli, jej renomy, osiągnięć rodziców kociaka, popytu na rasę, wieku, płci malucha, jego umaszczenia oraz tego, czy kot będzie jedynie domowy, wystawowy, czy hodowlany. Pomimo dość wysokiej ceny nie dajmy się skusić na super atrakcyjne oferty, pochodzące z pseudohodowli, które nie mają pozwolenia hodowlanego wydawanego przez FIFe. Musimy pamiętać, że kot może opuścić hodowlę dopiero między 12 a 15 tygodniem życia – pod żadnym pozorem nie powinien jej opuszczać wcześniej, ponieważ do tego czasu kocięta potrzebują obecności matki i rodzeństwa. Przed podpisaniem umowy przedwstępnej udajmy się do hodowli osobiście. Pozwoli to nam ocenić warunki w niej panujące, zapoznać się z hodowcą czy nawet poznać rodziców naszego malucha. Pamiętajmy, że odpowiedzialnemu hodowcy zależy na dobru swoich kociaków i na tym, aby miały zapewnione najlepsze warunki, dlatego nie obawiajmy się pytać o interesujące nas aspekty. Odpowiadajmy także szczerze na pytania hodowcy, który będzie lepiej poznać nas i nasz dotychczasowy tryb życia. Wielu hodowców utrzymuje długoletni kontakt z właścicielami swoich kociąt służąc im radą i wsparciem. Przede wszystkim nie spiesz się z decyzją o zakupie swojego wymarzonego kota. To powinien być przemyślany wybór.
Czy ragdoll jest kotem dla mnie?
Ragdoll to kot przyjazny i zrównoważony. Lubi towarzystwo zarówno ludzi, których potrzebuje do pełni szczęścia, jak i innych zwierząt. Odnajdzie się przy boku rodzin z dziećmi, osób samotnych i osób starszych o ile te poświęcą mu swój czas. To dobry towarzysz dla osób dopiero zaczynających swoją przygodę z mruczkami. To prawdziwy domator i kot rodzinny. Nie jest natomiast dobrym wyborem dla osób, które większość dnia spędzają poza domem zostawiając swojego czworonożnego samego a także dla tych, którzy oczekują od kota niezależnego charakteru. Ragdoll potrzebuje bliskości swoich najbliższych i jest najszczęśliwszy kiedy może przebywać tuż obok nich. Jeśli tylko odwzajemnisz szczere uczucie ragdolla i pokochasz go równie mocno jak on Ciebie będziesz cieszyć się jego towarzystwem przez najbliższe kilkanaście lat.