Seter irlandzki – wszystko co powinieneś wiedzieć o tej rasie
Spis treści
Historia i pochodzenie setera irlandzkiego
Seter irlandzki należy do grupy wyżłów angielskich. Zaliczają się tam również setery angielskie i szkockie (Gordon seter). Chociaż dokładne pochodzenie seterów nie jest do końca poznane to wiadomo, że Seter irlandzki został wyhodowany w Wielkiej Brytanii, gdzie głównie pełnił funkcję pomocnika myśliwego. Nazwa pochodzi od angielskiego słowa “to set”, które oznacza obniżyć, posadzić, położyć. Odnosi się to do charakterystycznego zachowania tych psów podczas ich pracy, czyli polowania. W momencie zwęszenia zwierzyny pies przykuca, oczekując przybycia myśliwego.
Kynolodzy nie są zgodni co do przodków tych psów, ponieważ nie istnieją żadne dokumenty, które mogłyby rzucić światło na ten temat. Powszechnie uważa się, że przodkami seterów były niewielkie psy myśliwskie, z długimi uszami, które zwane są dzisiaj setting spanielami. Psy te nie posiadały jednak najbardziej pożądanych cech – były dosyć powolne, a ich niewielkie rozmiary nie ułatwiały im pracy. Poddano je więc licznym krzyżówkom, chcąc uzyskać psa o cechach doskonałego psa myśliwskiego. Do krzyżówek wykorzystywano pointery, bloodhoundy, foxhundy czy collie, dzięki czemu uzyskano psa szybszego i większego, którego dzisiaj wyglądem przypomina setera. Wskutek tych zabiegów powstało wiele różnych odmian seterów, które różniły się przeważnie od siebie umaszczeniem.
Za ojca rasy uważa się Artura Frencha, który przez wiele lat prowadził hodowlę setera irlandzkiego. W 1882 roku powstał Klub Setera Irlandzkiego, a wzorzec rasy został zatwierdzony trzy lata później, bo w 1885 roku. Aktualnie znane są dwie odmiany setera irlandzkiego – seter irlandzki (mahoniowy) oraz seter irlandzki czerwono-biały
W Polsce psy tej rasy pojawiły się na przełomie XIX I XX wieku, kiedy w naszym kraju popularnym zajęciem stało się polowanie. Niestety później nastał trudny okres – II Wojna Światowa. Te straszliwe w skutkach czasy nie ominęły i tej rasy, doprowadzając praktycznie do wyginięcia seterów. Do dnia dzisiejszego rasa ta nie jest jeszcze zbyt popularna w kraju, jednak z dnia na dzień zaskarbia sobie coraz więcej miłośników.
Według podziału ras stworzonego przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI) seter irlandzki należy do grupy VII – wyżły, sekcji 2 – wyżły brytyjskie. Seter irlandzki podlega próbom pracy.
Charakter setera irlandzkiego – uczuciowy pies myśliwski
Seter irlandzki to nie tylko doskonały myśliwy, ale i kochający pies rodzinny. Ze względu na swoje przyzwyczajenie do ciągłej pracy z człowiekiem, bardzo źle znosi samotność. Nie powinien zostawać sam na długie godziny. Psy tej rasy wymagają interakcji ze swoim właścicielem, oczekują jego zainteresowania i uczuć. Ten niezwykły pies lubi okazywać uczucia swoim najbliższym i tego samego oczekuje od nich. Nie powinien być izolowany czy trzymany w odosobnieniu, ponieważ może to niekorzystnie odbić się na jego wrażliwej psychice. Oczywiście może spokojnie wytrwać podczas krótkich nieobecności właściciela, ale powinien być do tego stopniowo przyzwyczajany już od szczeniaka. W takim przypadku istnieje duże prawdopodobieństwo, że grzecznie poczeka na powrót swojego pana. Oczywiście przed zostawieniem psa w domu należy zapewnić mu odpowiednią dawkę ruchu, a w domu pozostawić zabawki, które umilą czas naszemu czworonożnemu przyjacielowi. Trzeba jednak pamiętać, że nie jest to typ psa samotnika. Jeśli będzie osamotniony przez zbyt długo, to może stać nieszczęśliwy, a nawet nadpobudliwy i pokusić się o zniszczenia w swoim otoczeniu. A to niekoniecznie może spodobać się właścicielowi.
Seter irlandzki jest psem pełnym energii, który zachowuje swoje wesołe usposobienie i optymistyczne podejście do życia przez długie lata. Można by rzec, że pies ten do życia podchodzi z pełnym uśmiechem na pyszczku. Szczeniaki długo dojrzewają psychicznie, przez co długo zachowują młodzieńcze szaleństwo. Setery uwielbiają wszelkie zabawy i figle i zawsze są do nich chętne. Pomimo tych cech, które sprawiają, że seter jest wspaniałym psem rodzinnym nie wolno zapomnieć, że przede wszystkim jest to pies myśliwski. Był szkolony do polowań, uczono go niezależności i szybkiego podejmowania decyzji. Dlatego też na spacerze nie powinniśmy oczekiwać od niego bezwzględnego posłuszeństwa. Seter irlandzki to doskonały łowca, dlatego w chwili wytropienia przez niego zwierzyny trudno będzie go zatrzymać w miejscu lub przywołać. Dla bezpieczeństwa na spacerze najlepiej nie spuszczać go ze smyczy.
Chociaż setery nie były szkolone jako psy stróżujące, to kiedy wyczują niebezpieczeństwo bez potrafią stanąć w obronie najbliższych. Zazwyczaj jednak witają wszystkich z przyjaznym nastawieniem, widząc w gościach kolejnego towarzysza do pieszczot i zabawy. Seter irlandzki nie zalicza się do psów szczekliwych, jednak w chwili znudzenia lub zagrożenia głośno będzie próbował zwrócić uwagę właściciela. Z reguły przyjaźnie nastawiony w niektórych przypadkach może okazać się nieco nieufny. Jeśli jednak zadbamy o właściwe zapoznanie psa z nieznajomym to ten dystans szybko zniknie. Wesoły i żywiołowy, o przyjaznym usposobieniu seter bardzo dobrze nadaje się na towarzysza rodzin z dziećmi, zwłaszcza tymi starszymi, z którymi będzie mógł się bawić i spożytkować drzemiącą w nim energię.
Setery nie mają problemu z dogadywaniem się z innymi zwierzętami domowymi, pod warunkiem, że od małego są do nich przyzwyczajane. Bez odpowiedniej socjalizacji kontakty z innym kotami, czy psami mogą być trudne.
Jak wygląda seter irlandzki?
Seter irlandzki uważany jest za najbardziej eleganckiego spośród psów myśliwskich. Odznacza się wśród nich przede wszystkim charakterystyczną, długą sierścią, która przykuwa wzrok. Jest to pies dobrze zbudowany, posiadający ciało o silnej a jednocześnie lekkiej budowie. Sylwetka setera wpisana jest w kwadrat a tułów jest proporcjonalny do wielkości ciała. Pies w kłębie przeważnie osiąga od 58 do 63 cm wysokości, natomiast suki od 55 do 62 cm. Waga oscyluje w okolicy 30 kilogramów. Na lekkiej głowie, z wyraźnie zaznaczonym stopem i charakterystycznym guzem potylicznym znajdują się nisko osadzone, daleko ku tyłowi, średniej wielkości i zwisające uszy. Oczy setera są ciemno orzechowe, bądź ciemnobrązowe o niezwykle łagodnym i przyjaznym spojrzeniu. Szyja dobrze umięśniona. Klatka piersiowa głęboka z dobrze wysklepionymi żebrami. Grzbiet prosty, lekko opadający ku ogonowi. Ogon jest umiarkowanej długości, osadzony nisko i zwężający się ku nasady, zazwyczaj noszony na poziomie grzbietu. Kończyny są silnie umięśnione. Szara setera jest obfita, długa i jedwabista o lśniącym włosie. Jego sierść z pewnością dodaje mu elegancji. Na głowie i przedniej stronie nóg włos jest nieco krótszy i delikatniejszy. Seter irlandzki występuje w umaszczeniu soczysto kasztanowym (mahoń), bez śladu czerni. Według wzorca dopuszczalne są jedynie niewielkie białe znaczenia na plecach, piersi oraz mała gwiazdka na czole. Poza sierścią uwagę przykuwa także sposób poruszania się tych pięknych psów – chód jest on swobodny i niezwykle płynny.
Wychowanie i szkolenie – jak szkolić setera irlandzkiego?
Seter irlandzki jest psem bardzo inteligentnym i bystrym, jednak bywa czasem upartym, dlatego ważne jest jego odpowiednie szkolenie. Przede wszystkim jest to pies myśliwski, który przyzwyczajony jest do samodzielnego i szybkiego podejmowania decyzji, dlatego potrafi być niezależny. Właściciel powinien wykazać się konsekwencją, bo to jest jedyny klucz do sukcesu w szkoleniu. Trzeba liczyć się z tym, że proces uczenia psa nie jest łatwym ani szybkim. Trzeba mieć dużo cierpliwości, determinacji, a także poświęcić na szkolenie dużo czasu. Seter irlandzki dojrzewa dość późno co powoduje że nawet w dużym psie drzemie dziecięca radość i energia. Szkolenie powinno opierać się na pozytywnych metodach i wzmacnianiu więzi z psem – absolutnie nie wolno stosować przemocy fizycznej i słownej. W taki sposób nie osiągnie się zamierzonego celu. Zbyt ostre potraktowanie psa może spowodować utratę jego zaufania do nas i wręcz odmowę dalszej współpracy. Najlepszą i jedyną metodą jest system nagród i pochwał dzięki którym możemy budować pozytywne skojarzenia u psa. Nauka powinna być rozpoczęta jak najwcześniej i trzeba podczas niej pamiętać o drzemiących w psie, myśliwskich cechach – doskonałym węchu, wytrzymałości i sprycie. Chociaż dzisiaj psy te głównie pełnią funkcję psów do towarzystwa, to hodowane były do polowania na różne ptactwo. I ta przeszłość daje się o sobie znać do dzisiaj – kiedy seter wywęszy zwierzynę nie zawaha ruszyć się za nią w pogoń, dlatego tak ważne jest szkolenie.
Seter od dawna przyzwyczajony jest do pracy z człowiekiem, dzięki czemu dobrze prowadzony chętnie będzie wykonywał dane mu polecenia. Szkolenie najlepiej zacząć od podstawowych zasad posłuszeństwa i najprostszych komend. Przy tej rasie jedną z kluczowych komend jest wracanie na zawołanie. Lekcje powinny odbywać się w terenie, gdzie nie będzie bodźców, które mogłyby działać na zmysły tego psa myśliwskiego. Początkowe lekcje powinny odbywać się w krótkich sesjach, powtarzanych regularnie. Nie powinny trwać zbyt długo, ani być monotonne, ponieważ może to sprawić, że pies będzie rozkojarzony i znudzony. Może wówczas odmówić współpracy, a w rezultacie nie osiągniemy zamierzonego skutku. Polecenia powinny być przekazywane w sposób spokojny.
Tak jak w przypadku innych psów, tak i przy seterach bardzo ważna jest socjalizacja. Socjalizacja powinna być wprowadzana od szczeniaka. Pupil powinien zapoznawać się z nowymi czworonogami, ludźmi czy nieznanymi dotychczas miejscami i bodźcami. Ważne w wychowaniu psa jest budowanie z nim więzi, która powinna być oparta na wzajemnym zaufaniu. Wspólne aktywności to dobre rozwiązanie na aktywność fizyczną, jak i wzmacnianie relacji. Seter irlandzki potrzebuje dużo ruchu i nie wystarczą mu jedynie krótkie, codzienne spacery. Przedstawiciele tej rasy dobrze odnajdą się w różnych dyscyplinach sportowych takich jak agility, czy canicross. Warto też pamiętać, że większość seterów uwielbia pływać. Oprócz aktywności fizycznej dobrze jest zapewnić psu również stymulację umysłową.
Zdrowie – na co chorują setery irlandzkie?
Setery irlandzkie zaliczają się do psów długowiecznych i cieszących się dobrym zdrowiem. Ze względu na ich przystosowanie do tropienia, dobrze radzą sobie z różnymi warunkami atmosferycznymi. Ważnym jest, aby zadbać o odpoczynek pupila podczas upalnych dni – seter zalicza się do psów niezmordowanych co oznacza, że nie zna umiaru. Dlatego dla ich bezpieczeństwa warto ograniczyć aktywność podczas upalnych dni, a na spacery wybierać się wczesnym rankiem lub późnym wieczorem. Oczywiście czworonóg musi mieć wówczas zapewniony stały dostęp do świeżej wody pitnej. Seterom nie przeszkadza wilgoć i chłód, jednak podczas zimy warto odpowiednio zabezpieczyć opuszki łap psa. Pomimo tego, że rasa ta ogólnie cieszy się dobrym zdrowiem są pewne typowe dla nich choroby, które mogą dotknąć niektóre osobniki. Setery ze względu na swoją wielkość są niestety narażone na dysplazję stawu biodrowego. W Polsce istnieje obowiązek przeprowadzenia badań pod jej kątem. Dopuszczalne są wyniki A, B lub C. Jednak w przypadku, kiedy pies ma wynik C można go kojarzyć tylko i wyłącznie z psem z wynikiem A. Ważne aby ich nie forsować ani zmuszać do częstego chodzenia po schodach. Kłopotliwe mogą okazać się długie uszy setera. Opadające i przylegające uszy lubią być środowiskiem dla różnych bakterii i grzybów, a ich obecność może powodować różnego rodzaju infekcje. Systematycznie i dokładnie należy sprawdzać ich stan, a także wycinać wrastające w nie włoski. Zdarzają się również problemy z oczami jak ektropium (wywinięcie powieki) i entropium (podwinięcie powieki), oraz RPA czyli postępujący zanik siatkówki. Rzecz jasna nie jest powiedziane, że seter irlandzki zachoruje na typową dla tej rasy chorobę. W dużej mierze zdrowie naszego czworonoga leży w rękach właściciela, w odpowiedniej i systematycznej profilaktyce czy dobrej jakości żywieniu. Zadbany seter irlandzki przeciętnie żyją około 13 lat.
Żywienie setera irlandzkiego – co powinien jeść pies myśliwski?
Dieta ma kluczowy wpływ na samopoczucie naszego czworonoga i jego zdrowie. Ważne jest więc żeby właściciel stanął na wysokości zadania i zagwarantował pupilowi najlepszej jakości jedzenie. Seter irlandzki nie jest wymagający w kwestii żywienia, jednak należy mieć na uwadze, że jest to pies z dużym zapotrzebowaniem na ruch. Jak w każdej rasie tak i tu mogą trafić się wyjątki, które potwierdzają regułę, czyli setery niejadki. Jak każdy bardzo aktywny pies seter powinien dostawać wysokoenergetyczne posiłki, bogate we wszystkie niezbędne dla niego składniki potrzebne do prawidłowego rozwoju. Można zdecydować się na gotowe, suche lub mokre karmy, bądź też samodzielnie przygotowywać psu posiłki w domu. Jest to jednak metoda znacznie bardziej wymagająca i czasochłonna. Pożywienie i jego ilość powinna być dobrana przede wszystkim indywidualnie pod każdego czworonoga. Gotowe karmy powinny pochodzić od sprawdzonych producentów i co ważne posiadać możliwie najlepszy skład. Na pierwszym miejscu powinno znajdować się mięso dobrej jakości, ponieważ to właśnie ono w głównej mierze stanowi źródło białka dla psa. Niektóre setery mogą być alergikami, dlatego lepiej unikać w karmie dużej zawartości zbóż, które mogą doprowadzić do nietolerancji lub problemów ze strawnością. Samodzielnie przygotowywane posiłki trzeba uzupełniać specjalnymi preparatami wapniowo-witaminowymi. Najlepiej każdą dietę skonsultować z weterynarzem lub psim dietetykiem, aby podawane psu jedzenie było bogate w witaminy i substancje odżywcze. W okresie linienia można dodawać do karm suplementy które korzystnie wpłyną na wygląd psa, jak i odbudują jego włos. Dorosłemu seterowi wystarczą dwa posiłki dziennie. Po posiłku obowiązkowo pies powinien mieć zapewniony odpoczynek, ponieważ w innym wypadku może dojść do niebezpiecznego dla nich skrętu żołądka. Jeśli zamierzamy zmienić karmę, to nowe jedzenie należy wprowadzać stopniowo, mieszając je z tym, które nasz czworonóg już zna. Pozwoli to uniknąć nagłych reakcji organizmu. I koniecznie zadbajmy o to, aby koło miski z jedzeniem znajdowała się miska ze świeżą wodą.
Pielęgnacja – jak dbać o setera irlandzkiego?
Niewątpliwe szata setera to jedna z największych jego zalet. Sama pielęgnacja nie jest skomplikowana, ale wymaga systematyczności. Seter irlandzki linieje najmocniej na wiosnę. Sama wymiana włosa okrywowego i jej częstotliwość zależna jest od płci psiaka. Do utrzymania pięknej i błyszczącej sierści niezbędne jest regularne szczotkowanie, które należy przeprowadzać raz, dwa razy w tygodniu. Przydadzą się do tego włosiana szczotka z nylonowym rozczesywaczem, której należy używać jak najwcześniej, dzięki czemu poza czesaniem przyzwyczaimy psa do zabiegów pielęgnacyjnych. Od momentu wymiany włosa niezbędna będzie jeszcze szczotka igłowa, z gładko zakończonymi końcówkami. Nie należy używać szczotki typu pudlówka. Przydatny będzie także dobrej jakości metalowy grzebień oraz trymer hakowy, za pomocą którego pozbędziemy się nadmiaru podszerstka. Podczas szczotkowania koniecznie należy stosować odżywkę ułatwiającą czesanie – nie należy czesać psa na sucho. Przed użyciem szczotki czy grzebienia dobrze jest sprawdzić stan szaty palcami, usunąć wszelkie wczepione w nią ciała stałe. Przeczesując włos pacami łatwiej będzie zlokalizować ewentualne kołtuny, dzięki czemu można je będzie łatwo rozplątać i nie narażać psa na szarpnięcia podczas szczotkowania.
Częstotliwość kąpieli setera irlandzkiego uzależniona jest od jego trybu życia. Psy pracujące będą potrzebowały kąpieli zdecydowanie częściej niż psy domowe, nie biorące udziału w polowaniach. Używamy kosmetyków do kąpieli dla psów długowłosych. Sprawdzą się szampony wzbogacone olejkami wzmacniającymi kondycję włosa. Oczywiście można również używać szamponów przeznaczonych do aktualnych potrzeb włosa czworonoga. Pod żadnym pozorem nie wolno kąpać psa w szamponach przeznaczonych dla ludzi, ponieważ posiadają one zbyt duże pH dla naszych pupili, co w rezultacie przyczyni się do całkowitego zniszczenia włosa. Po kąpieli warto sięgnąć po odżywkę, która dodatkowo zabezpieczy sierść. Na dużą uwagę zasługują uszy setera, w których lubią występować różne infekcje. Należy je regularnie sprawdzać i przemywać służącymi do tego preparatami. Oprócz sierści i uszu systematycznie należy kontrolować stan oczu i łap. Pazury należy skracać w momencie, kiedy pies nie ściera ich sobie w sposób naturalny. Długa sierść ma skłonności do plątania się i filcowania, a systematyczność pielęgnacji pozwoli zachować ją w jak najlepszym stanie. Bardzo ważne jest, aby pies od małego był przyzwyczajany do zabiegów pielęgnacyjnych. Nie tylko uczyni to te zabiegi łatwiejszymi, ale także wzmocni więź właściciela z pupilem. Pies wystawowy potrzebuje specjalnego przygotowania przed wejściem na ring. Jeśli nie czujemy się na siłach możemy skorzystać z usług salonu pielęgnacji zwierząt, gdzie wykwalifikowani groomerzy zajmą się naszym pupilem zapewniając mu niezbędne zabiegi.
Hodowla i zakup – gdzie znaleźć setera irlandzkiego?
Zakup psa to odpowiedzialna decyzja, która nie powinna być pochopnie podejmowana. Zanim nowy właściciel zdecyduje się na kupno czworonoga powinien przemyśleć kilka kluczowych aspektów. Z tą decyzją nie warto się spieszyć i lepiej poczekać aż znajdziemy odpowiednią i zaufaną hodowlę. Przede wszystkim pies rasowy powinien pochodzić ze zrzeszonej hodowli, która podlega pod ZKwP (Związek Kynologiczny w Polsce), bądź bezpośrednio pod naczelną organizację jaką jest FCI (Międzynarodowa Organizacja Kynologiczna). Takie hodowle przechodzą systematyczne kontrole, a przy tym muszą przestrzegać zasad związkowych. Kolejną bardzo ważną kwestią jest rodowód psa – pupil bez rodowodu jest jedynie psem w typie danej rasy, jednak do niej nie należy. Upraszczając, jest po prostu kundelkiem.
Przeglądając ogłoszenia zwróć uwagę nie tylko na zdjęcia, ale również i opisy, które im towarzyszą. Nie kieruj się ceną, ponieważ to nie ona jest kluczowym aspektem. Udaj się osobiście do wybranej przez siebie hodowli, aby sprawdzić panujące w niej warunki, poznać osobiście hodowcę, a także zapoznać się z rodzicami szczeniaków, jak i maluchami. Poproś o przedstawienie Ci niezbędnej dokumentacji – książeczki zdrowia, niezbędnych badań. Pamiętaj, że w Polsce obowiązek jest przeprowadzenia badań pod kątem dysplazji stawowych. Sprawdź wyniki badań rodziców. Hodowca chętnie odpowie Ci na wszelkie interesujące Cię aspekty. Dobremu hodowcy zależy na tym, aby jego szczeniak znalazł jak najlepszy kochający go dom. Działa to również w drugą stronę. Hodowca może zapytać Ciebie o Twoje dotychczasowe życie, przyzwyczajenia, a także to jakie warunki możesz zagwarantować nowemu podopiecznemu. Nie bój się na nie odpowiadać i bądź w nich szczery, ponieważ pomoże to dobrać odpowiedniego psa, z którym stworzysz zgrany duet na długie lata. Szczeniak powinien opuścić hodowlę najwcześniej po ukończeniu 8 tygodnia życia. Cena setera irlandzkiego uzależniona jest od wielu czynników, które na nią wpływają – pochodzenie, płeć, wiek, renoma hodowli czy utytułowanie rodziców. Średnio szczenięta setera kosztują od około 3500 zł wzwyż. Nie daj się skusić super atrakcyjnym ofertom, ponieważ najczęściej pochodzą one z pseudohodowli, którym zależy jedynie na szybkiej sprzedaży i zysku. Nie wolno wspierać takich miejsc, ponieważ nie dostaje się żadnej pewności co do czystości genów, a także warunków w jakich trzymane są psy.
Jeśli nie możesz sobie pozwolić na zakup szczeniaka ale chcesz mieć setera to poszukaj w Internecie organizacji, która szuka seterom drugiego kochającego ich domu. Może właśnie w takim miejscu znajdziesz swojego kompana!
Akcesoria – co kupić dla setera irlandzkiego
Przed pojawieniem się w domu nowego psiego członka rodziny powinniśmy zaopatrzyć się w niezbędną dla niego wyprawkę, czyli akcesoria, które przydadzą się w codziennym życiu. Jest to rasa myśliwska, z doskonale wyczulonym węchem, dlatego przydadzą się porządne akcesoria spacerowe. Długa smycz, która zapewni komfort pupilowi podczas spacerów i mocna obroża to podstawa. Można również zaopatrzyć się w specjalne linki, które sprawdzą się do szkolenia i spacerów na łonie natury. Po długim i wykańczającym naszego czworonoga dniu konieczne będzie komfortowe posłanie, na którym będzie mógł swobodnie wyłożyć swoje zmęczone łapki. Legowisko powinno być dobrane indywidualnie do wielkości psa i znajdować się w miejscu, gdzie nawet odpoczywając nasz pupil będzie w “sercu domu”, dzięki czemu będzie czuł się spokojniejszy. Do podstawowej wyprawki wliczają się również miski na jedzenie i picie. Najlepiej, aby były zrobione z dobrej jakości materiałów, które zmniejszają ryzyko alergii kontaktowych, na przykład z ceramiki. Seter irlandzki jest psem dużym, dlatego jego przewożenie może być nieco kłopotliwe. Warto zaopatrzyć się w klatkę kennelową, która zapewni pupilowi bezpieczeństwo podczas podróży. Do urozmaicenia dnia czworonogowi sprawdzą się wszelkie gryzaki i zabawki, jak sznurki, piłki czy pluszaki. Do ćwiczenia jego myśliwskich zmysłów doskonałe będą zabawki edukacyjne. Ze względu na łowieckie geny setera warto zaopatrzyć się w lokalizator lub zakupić psu adresówkę. Całości dopełnią niezbędne do codziennej pielęgnacji narzędzia i preparaty.
Czy seter irlandzki jest psem dla mnie?
Seter irlandzki dzisiaj pełni głównie funkcję psa do towarzystwa, jednak dalej świetnie odnajdzie się przy boku myśliwego. Jest psem wysportowanym, kochającym wszelkie aktywności fizyczne i właśnie tego wymaga również od swojego właściciela. Nowy właściciel powinien zapewnić mu dużą dawkę urozmaiconego ruchu. Seter irlandzki nie nadaje się do mieszkania w małym mieszkaniu. Zdecydowanie lepiej będzie czuł się w domu z ogrodzonym ogrodem, gdzie będzie mógł oddawać się swoim pasjom. Odnajdzie się przy boku rodzin z dziećmi, najlepiej tymi nieco starszymi. Żywiołowość tej rasy nie współgra z osobami starszymi lub zatwardziałymi domatorami, które nie będą w stanie zagwarantować psu wystarczającej aktywności.