Sfinks kanadyjski – co to za rasa kotów?
Spis treści
Historia i pochodzenie sfinksa – wcale nie starożytny
Bezwłose koty pojawiały się od wieków co było spowodowane mutacją genetyczną, jednak nigdy nie wzbudziły na tyle dużego zainteresowania, by zacząć je skrupulatnie hodować. Na początku czworonogi te określano po prostu jako bezwłose koty meksykańskie. Pomimo tego, że nazwa tej rasy wskazywałaby raczej na pochodzenie egipskie to Sfinks jest rasą, którą odkryto w Kanadzie. W 1966 roku w miocie kotów krótkowłosych urodził się kocur o imieniu Prune, który był całkowicie pozbawiony sierści. Było to spowodowane mutacją genetyczną – genem recesywnym, który zahamował naturalny wzrost okrywy włosowej. W języku angielskim Prune to suszona śliwka i imię to odnosiło się do charakterystycznego wyglądu kota, zwłaszcza jego skóry. Postanowiono wówczas stworzyć linię hodowlaną łysych kotów, jednak mały obręb tej grupy kotów powodował liczne problemy zdrowotne. Początkowo rasa ta nazywana była kotami księżycowymi, co określało ich kosmiczny wygląd. W 1971 roku CFA (The Cat Fanciers’ Association czyli Amerykańskie Stowarzyszenie Felinologiczne) wycofano uznanie rasy, a hodowlę tych bezwłosych kotów zarzucono. Jednak niedługo później, bo W 1975 roku, kiedy zaczęto współpracę hodowlaną między Stanami Zjednoczonymi, Kanadą i Holandią, podjęto decyzję o przywróceniu rasy nagich kotów. Przywrócona rasa pojawiła się w dwóch różniących się nieco od siebie typach – amerykańskim i europejskim. Sfinks na kontynencie europejskim krzyżowany był z kotami syjamskimi i rosyjskimi niebieskimi i prawdopodobnie jeszcze z innymi orientalnymi rasami kotów. W Stanach Zjednoczonych krzyżowano je z kolei z amerykańskimi kotami krótkowłosymi i devon rexem. Ponowne uznanie przez CFA tych kotów nastąpiło w 1998 roku, kiedy to zarejestrowano sfinksa. Wkrótce potem FIFe (Federation Internationale Féline – Międzynarodowa Federacja Felinologiczna) uznała standard amerykański, przez co hodowcy europejski zaczęli sprowadzać koty zza oceanu, aby swój standard jak najbardziej zbliżyć do przyjętego wzorca. W Polsce pierwszy sfinks pojawił się w 2002 roku. Co prawda rasa ta nie należy do zbyt popularnych w naszym kraju, jednak z roku na rok zaskarbia sobie coraz więcej wielbicieli.
Według podziału FIFe sfinks kanadyjski należy do kategorii III – koty krótkowłose i somalijskie. Oprócz sfinksa kanadyjskiego bezwłosymi rasami są: sfinks peterburski, sfinks doński i kot elfi.
Wygląd sfinksa kanadyjskiego – koci kosmita
Sfinks kanadyjski to jedna z najbardziej charakterystycznych ras kotów na świecie. Swoim wyglądem odbiegają od wyglądu innych mruczków. Sfinks kanadyjski to średniej wielkości kot, który osiąga wagę od 3,5 do 6 kilogramów, przy czym samce są nieco większe niż samice. W kłębie osiągają wysokość około 30-35 centymetrów. Sfinks kanadyjski sprawia wrażenie muskularnego, posiada umięśniony i gładki tułów. Głowa osadzona jest na średniej długości, umięśnionej szyi. Jest przy tym średniej wielkości, nieco dłuższa niż szersza. Czaszka lekko zaokrąglona, natomiast kufa mocno zaokrąglona z wyraźnie zaznaczoną brodą. Uszy są duże, otwarte i lekko zaokrąglone na końcach. Według wzorca na zewnętrznych krawędziach dopuszczalna jest niewielka ilość owłosienia. Oczy podkreślają niesamowity wygląd tych kotów – są duże, nieco wypukłe i ustawione lekko po skosie. Kolor powinien współgrać z kolorem skóry sfinksa. Najbardziej pożądane jednak są oczy niebieskie. Kończyny są proporcjonalne do wielkości czworonoga i dobrze umięśnione. Tylne łapy są nieco dłuższe niż przednie. Poduszki łap są grubsze niż u innych ras kotów, przez co wydaje się, jakby sfinks kanadyjski chodził na poduszkach powietrznych. Ogon jest proporcjonalny do całego ciała, zwężający się ku końcowi. Dopuszczalny jest lwi pompon na koniuszku ogona. Brzuch wydaje się być pełny po jak po posiłku, jednak jest to charakterystyczna cecha tych kotów, która nazywa się brzuch doniczkowy.
Sfinks kanadyjski uważany jest za całkowicie bezwłosą rasę. W rzeczywistości jednak całe ciało pokrywa delikatny meszek. Według wzorca dopuszczalne jest szczątkowe owłosienie na nosie, zewnętrznej stronie małżowin i ogonie. Skóra kociąt jest bardzo pomarszczona. Dorosłe koty powinny zachować jak najwięcej zmarszczek – zwłaszcza na głowie, jednak nie powinny one utrudniać normalnego funkcjonowania. Sfinks kanadyjski może występować w różnorodnym umaszczeniu – wszystkie maści są akceptowane.
Charakter sfinksa kanadyjskiego – wyjątkowy przytulasek
W tym niewielkim ciałku zamknięte jest wielkie serce. Sfinks kanadyjski to rasa przyjazna i łącząca w sobie wiele sprzeczności. Koty z reguły przywiązują się do miejsc, natomiast sfinks mocno przywiązuje się do ludzi i dąży do tego, aby jak najwięcej czasu spędzać ze swoim właścicielem, którego obdarza szczerym i mocnym uczuciem. Przez swoje przywiązanie do ludzi dobrze znoszą zmiany miejsc, ponieważ nie jest dla nich ważne gdzie będą, tylko z kim będą. Tak silne przywiązanie do bliskich powoduje, że bardzo źle znoszą samotność. Jeśli sfinks kanadyjski pozostawać w domu podczas krótkich nieobecności opiekuna to trzeba go do tego sukcesywnie przyzwyczajać. Istotne jest, aby nieobecność ukochanego człowieka nie trwała zbyt długo. Koty te uwielbiają wspólne spędzanie czasu, a przestrzeń osobista właściciela zdaje się dla nich nie istnieć. Sfinks kanadyjski z pewnością nie odmówi żadnych pieszczot. To rasa radosna i aktywna, która lubi wszelkie zabawy. Hodowcy często mówią o nich jak o kotach cierpiących na ADHD i chociaż z wiekiem ich zamiłowanie do zabaw i szaleństw nieco maleje, to nie należy oczekiwać, że będzie to rasa cicha i spokojna. Nie jest to kot niezależny, który wybierze swoje życie. Jest wyjątkowo przyjacielskim stworzeniem, które nie tylko ceni sobie bliskość opiekuna, ale chętnie zaakceptuje również inne zwierzęta. Stworzy silną więź zarówno z innymi kotami, jak i psami. Będzie się do nich chętnie przytulać i wspólnie spędzać czas. Sfinks kanadyjski to dobry towarzysz dla dzieci, które wręcz uwielbia. Jeśli tylko pociechy będą nauczone obchodzenia się z tym niezwykłym mruczkiem to kot ten bardzo chętnie będzie się z nimi bawił. W stosunku do nowo poznanych osób sfinks kanadyjski może początkowo zachować czujność i bacznie obserwować sytuację, jednak ciekawość i przyjacielskie nastawienie sprawi, że szybko zaakceptują gości.
Jest to rasa pełna energii i optymizmu, która do szczęścia i stabilizacji psychicznej potrzebuje solidnej, codziennej dawki ruchu. Sfinks kanadyjski jest inteligentny i bystry. Oprócz zabaw fizycznych warto również zaangażować te koty umysłowo za pomocą zabawek interaktywnych, które będą ćwiczyć zmysły czworonoga. Rasa ta nie przejawia raczej tendencji do ucieczek, ponieważ ceni sobie bliskość swojego właściciela przez cały czas. Spacery ze sfinksem kanadyjskim nie są najlepszym rozwiązaniem ze względu na specyficzną budowę tych kotów i brak ochrony przed warunkami zewnętrznymi. Zarówno mróz, wilgoć, chłód, ale i wysokie temperatury są dla nich niebezpieczne. W domu do zapewnienia sfinksowi bezpieczeństwa konieczne będzie odpowiednie zabezpieczenie balkonu czy tarasu jak również okien. Woliery i siatki na okno pozwolą sfinksowi kanadyjskiemu obserwować otoczenie, a jednocześnie zapewnią mu bezpieczeństwo przed wypadnięciem lub zaklinowaniem się. Bardzo ważna jest wspólna zabawa z kotem – jest to doskonały moment do budowania więzi i wzmacniania relacji. Jednorazowo zabawa powinna trwać maksymalnie 10 minut, po czym mruczkowi należy dać odpocząć. Koty pomimo wielu lat udomowienia zachowały swój mocny instynkt łowiecki, dlatego chętnie będą bawiły się w schwytanie zabawki. Najlepiej do tego celu sprawdzą się wędki ze zdobyczą na końcu, myszki z kocimiętką czy piłeczki. Dobrym wyborem jest także wskaźnik laserowy, za promieniem którego kot może biegać. Aktywność jak odpoczynek może kotu zapewnić także odpowiedni drapak. Pozwala on kotu zaspokoić naturalną potrzebę ostrzenia pazurów i tym samym ochronić meble czy odzież opiekunów. Rozbudowany drapak posiada półeczki, tunele i domki, w których kot może odpocząć po zabawie. Kluczem jest obserwowanie pupila aby wychwycić moment, kiedy jest on skory do zabawy. Nie wolno go do niczego zmuszać, ponieważ przyniesie to skutek odwrotny do zamierzonego.
Zdrowie sfinksa kanadyjskiego
Początkowo hodowcy mierzyli się z wieloma problemami zdrowotnymi u tej rasy. Na szczęście dzięki starannie selekcjonowanej hodowli udało się wiele z tych chorób wyeliminować. Dzisiaj sfinks kanadyjski uważany jest za dość zdrową rasę. Podobnie jak niektóre rasy kotów sfinks miewa skłonności do kardiomiopatii przerostowej (HCM). Jest to wada serca, która polega na pogrubieniu się mięśnia sercowego. W Polsce nie ma obowiązku przeprowadzania badań pod kątem tej choroby, jednak coraz więcej hodowców decyduje się na ich wykonywanie, dzięki czemu koty chore można wykluczyć z linii hodowlanej, by nie przekazywały dalej tej przypadłości. Zdarza się również dziedziczna miopatia, która objawia się osłabieniem mięśni, co spowodowane jest zaburzeniem przepływu impulsów nerwowych. Czasem występują również alergie i choroby skóry. Niektóre sfinksy kanadyjskie mają wrażliwy układ pokarmowy. Oczywiście są to ewentualne schorzenia i wcale nie jest powiedziane, że kot musi na nie zapaść. A zdrowy i zadbany sfinks kanadyjski średnio żyje od 15 do 20 lat.
Sfinks nie posiada sierści, a co za tym idzie jest wrażliwy na zmiany pogodowe. Koty te źle znoszą zarówno niskie, jak i wysokie temperatury. Podczas chłodniejszych dni będą szukać źródła ciepła, dlatego nie tylko będą się przytulać do właściciela, ale nie pogardzą kaloryferem czy ciepłym kocem. U tej rasy dobrze sprawdzą się również specjalne sweterki dla kotów. Chłód i przeciąg są bardzo niebezpieczne dla tej rasy. Trzeba na to zwrócić szczególną uwagę. Z kolei latem konieczne będzie stosowanie kremów z filtrem UV.
Pielęgnacja sfinksa kanadyjskiego – na czym polega?
Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że pielęgnacja sfinksa jest trudna. W rzeczywistości nie jest ona trudniejsza niż pielęgnacja innych kotów, jest po prostu nieco inna. Ten bezwłosy kot nie potrzebuje pielęgnacji sierści – wyczesywania, rozplątywania ewentualnych kołtunów, natomiast wymaga odpowiedniej pielęgnacji skóry. Wszystkie koty wydzielają sebum, które stanowi naturalną barierę ochronną przed czynnikami zewnętrznymi. U sfinksa osiada ono na skórze, jednak w nadmiarze może prowadzić do zatykania się porów. Dlatego też nadmiar sebum należy zmywać za pomocą zwilżonej chusteczki lub usuwać podczas kąpieli. Zabieg ten trzeba przeprowadzać rozważnie i nie za często aby nie naruszyć bariery lipidowej, co będzie skutkować zwiększoną produkcją sebum. Jest to łatwiejsze u kotów o jasnym umaszczeniu, u których lepiej widać odkładające się sebum. Z reguły kąpiel należy wykonywać co dwa-trzy miesiące. Podczas tego zabiegu należy używać tylko i wyłącznie szamponów przeznaczonych dla kotów – w żadnym razie nie wolno stosować kosmetyków przeznaczonych dla ludzi. Po kąpieli należy zapewnić sfinksowi ciepłe miejsce do odpoczynku (bez przeciągów) i koc, w który będzie mógł się zawinąć i ogrzać. Trzeba też pamiętać, że skóra sfinksa w nasłonecznione dni potrzebuje odpowiedniej ochrony. Filtry UV są niezbędne by uchronić kota tej rasy przed poparzeniami.
Sfinks pozbawiony jest rzęs, dlatego jego oczy mają tendencję do łzawienia. Należy je regularnie przemywać za pomocą soli fizjologicznej lub specjalnym preparatem do pielęgnacji oczu u kotów. Nie wolno bagatelizować tej pielęgnacji, ponieważ oczy sfinksa bardziej niż oczy kotów innych ras narażone są na infekcje i stany zapalne. Pozbawiony sierści kot nie ma również odpowiedniej ochrony uszu. Ucho sfinksa broni się w sposób naturalny wydzielając sebum w kolorze ciemnobrązowym. Jego nadmiar trzeba usunąć za pomocą zwilżonej gazy czy wacika. Najlepiej do tego sprawdzą się specjalne preparaty przeznaczone do czyszczenia kocich uszu. Nie wolno tej czynności robić zbyt często, aby nie usunąć zbyt dużo wydzieliny, co pozbawi ucho ochrony i może przyczynić się do powstania stanów zapalnych i różnego typu infekcji.
Na uwagę właściciela zasługują również pazury pupila, które należy kontrolować i w razie konieczności przycinać za pomocą obcinaczki. Kolejnym istotnym aspektem jest właściwa higiena zębów i dziąseł. Zaniedbania w tym zakresie mogą prowadzić do odkładania się kamienia nazębnego. Nieleczony kamień nazębny jest powodem dyskomfortu u zwierzęcia, pogarsza jego samopoczucie i może prowadzić do wielu poważnych schorzeń. Bardzo często dochodzi wówczas do różnych infekcji i stanów zapalnych, które mogą skutkować utratą kłów.
Odpowiednie żywienie sfinksa kanadyjskiego – klucz do zdrowia i samopoczucia
Sfinks kanadyjski jest prawdziwym łakomczuchem, który z pewnością nie odmówi sobie dodatkowej porcji jedzenia. Duży apetyt spowodowany jest brakiem futra, co z kolei przekłada się na problemy z utrzymaniem ciepła. Rasa ta potrzebuje doskonałej jakości, wysokoenergetycznej diety, która zapewni doskonałą kondycję organizmowi a także zachowa jej optymizm i radość życia. Kupując gotowe karmy dla kotów koniecznie trzeba zwrócić uwagę na ich skład. Ważna jest nie tylko wysoka jakość mięsa ale także jej zawartość.
Oprócz gotowych karm suchych czy mokrym można zdecydować się na samodzielnie przygotowywane posiłki w domu, a w tym również dietę BARF. Dieta BARF (Biologically Appropriate Raw Food), która opiera się na surowym mięsie jest nieco czasochłonną formą i wymagającą od właściciela pewnej wiedzy na jej temat, jednak jeśli się zgłębi jej tajniki wcale nie jest taka trudna w stosowaniu, jak na pierwszy rzut oka się wydaje. W tej diecie bardzo ważne są suplementy, które pozwolą uzupełnić domowe posiłki, a tym samym sprawią, że będą one pełnowartościowe i bogate w niezbędne składniki, których mruczek potrzebuje do prawidłowego rozwoju. Przy stosowaniu takiej diety warto skorzystać z pomocy kociego dietetyka lub weterynarza, jeśli nie czujemy się na siłach, aby sami ułożyć odpowiedni jadłospis. W przypadku wyboru karm gotowych najlepszą opcją są karmy mokre, ponieważ pozwalają uzupełnić nawodnienie organizmu. Oczywiście karma taka powinna być wysokomięsna i nie posiadać w swoim składzie zbóż. Warto dokładnie studiować etykietę ze składem, ponieważ wielu producentów stosuje metody aby skład wydawał się bardziej atrakcyjny niż jest w rzeczywistości. Od czasu do czasu można podać również karmę suchą, jednak nie powinna ona stanowić podstawy żywienia. Ważne jest aby posiłki nie były zimne. Koty powinny być dużo wody, jednak nie zawsze robią to chętnie. Woda powinna być ustawiona w widocznym miejscu i wymieniana najlepiej kilka razy dziennie, aby była atrakcyjna i świeża. Warto wodę z miską ustawić w kilku miejscach, aby kociak przechadzając się po mieszkaniu przypominał sobie, że wodę należy pić. Woda może być z kranu o ile nie posiada dużej ilości kamienia, lub źródlana. Nie powinno podawać się kotu wody mineralnej.
Wyprawka sfinksa kanadyjskiego – koci niezbędnik
Posiadanie kota wiąże się z jego codziennymi aktywnościami i trybem życia. Właściciel musi się zaopatrzyć w niezbędne akcesoria, bez którego funkcjonowanie jego kociego przyjaciela byłoby utrudnione. Jednym z najważniejszych akcesoriów jest kuweta. Kocia toaleta powinna być na tyle duża, aby zapewnić komfort naszemu pupilowi. Kuweta może być otwarta lub zamknięta, a także samoczyszcząca. Jednak sama kuweta to nie wszystko – potrzebny jest jeszcze żwirek. Rynek oferuje mnogość opcji – możemy wybrać posypkę bentonitową, silikonową, drewnianą czy roślinną o różnej granulacji a nawet zapachu. Przed kuwetę warto położyć matę przypominającą wycieraczkę, dzięki czemu przyklejony do kocich łapek żwirek pozostanie na wycieraczce i nie zostanie rozniesiony po całym mieszkaniu. Do sprzątania kuwet najlepiej sprawdzi się łopatka, która pomoże pozbyć się żwirku wraz z zanieczyszczeniami. Przydatny będzie też neutralizator zapachu, który dodany do posypki pochłania nieprzyjemne zapachy wydobywające się z kuwety przed jej wyczyszczeniem.
Kolejnymi niezbędnymi akcesoriami są miski na karmę i wodę. Powinny być one dostosowane do wielkości czworonoga co pozwoli mu na komfortowe korzystanie. Miska na wodę powinna być ceramiczna lub metalowa. Nie należy stosować do tego celu misek plastikowych, ponieważ mogą one zmienić smak wody.
Każdy kot posiada naturalną potrzebę drapania, dlatego należy zaopatrzyć się w drapak. Tylko od wielkości mieszkania i zasobności portfela właściciela sfinksa zależy jaki model się wybierze. Najprostsze modele mają kształt niewielkiej deski pokrytej sizalem, te najbardziej rozbudowane mają wysokość 2-3 metrów i potrafią wypełnić całe pomieszczenie. Koszt tych najwiekszych może wynieść nawet kilka tysięcy złotych, ale są to prawdziwe pałace dla kotów. Wyposażone w wiele wież, tuneli, hamaków, półek i domków umożliwiają nie tylko zaspokojenie potrzeby drapania ale dają olbrzymią frajdę podczas zabawy a nawet pozwolą kotu odpocząć, kiedy zmęczony zaszyje się w jednym z domków.
Prędzej czy później każdy kot będzie musiał udać się w podróż – czy to weterynarza na wizytę kontrolą, czy do salonu pielęgnacji zwierząt czy na wakacyjny wyjazd. Do zapewnienia pupilowi bezpieczeństwa podczas podróżowania niezbędny będzie transporter. Dostępne są modele plastikowe, materiałowe lub wiklinowe. Ważne jest, aby produkt ten był wysokiej jakości i zapewniał zwierzęciu odpowiednią wentylację.
Aby zabezpieczyć kota przed wypadnięciem z okna lub uniemożliwić mu ucieczkę z domu przez balkon czy taras konieczne będzie ich odpowiednie zabezpieczenie. Okna powinny być zabezpieczone za pomocą specjalnej siatki, natomiast balkon czy taras trzeba zabudować wolierą dla kotów. Można to wykonać samemu lub zlecić zadanie firmie specjalizującej się w tej dziedzinie.
Każdy kot lubi zabawę. Nie inaczej sprawa wygląda ze sfinksem. Zabawki umilą mu czas podczas nieobecności opiekuna, ale sprawdzą się też podczas wspólnej zabawy. Piłeczki, wędki, piórka czy myszki będą odpowiednim wyborem. W dobrych sklepach zoologicznych znajdziemy olbrzymi wybór zabawek dla kotów, dzięki czemu nie będzie absolutnie żadnego problemu z wyborem takich, które przypadną do gustu mruczkowi.
Koty z reguły lubią spać blisko swojego opiekuna, a najlepiej na jego kolanach. Pomimo tego warto zakupić dla pupila budkę lub domek. Legowiska dla kotów są z reguły mocno zabudowane a mruczki uwielbiają wchodzić do ciasnych miejsc, gdyż czują się tam bezpiecznie.
W zimę właściciele sfinksów mogą zaopatrzyć się w termofor lub matę grzewczą, które zapewnią kotu ciepło. Dobrym wyborem są także specjalne nakładki na kaloryfer.
Listę niezbędnych akcesoriów zamykają narzędzia i preparaty konieczne do pielęgnacji tego niezwykłego kota.
Hodowla – na co zwracać uwagę przy wyborze hodowli sfinksa kanadyjskiego
Marząc o posiadaniu kota ważne jest, aby przemyśleć swoją decyzję. Posiadanie pupila wiąże się z dużą odpowiedzialnością, a ty jako nowy właściciel będziesz za niego odpowiedzialny przez całe jego życie. Musisz pamiętać, że sfinks potrafi żyć nawet dwadzieścia lat, więc jest to zobowiązanie długoterminowe. Wybór odpowiedniej i godnej zaufania hodowli jest pierwszym i najważniejszym zadaniem. Biorąc kota z takiej hodowli masz pewność co do jego pochodzenia przynależności do swojej rasy. W żadnym wypadku nie kupuj kota z pseudohodowli, w super atrakcyjnej cenie, czy bez rodowodu. Taki kot jest zwykłym bezrasowcem a w takim przypadku szkoda wydawać na niego pieniędzy – lepiej będzie dać kochający dom jakiemuś nieszczęśnikowi ze schroniska czy azylu. Pamiętaj, że od pseudohodowcy nie tylko nie otrzymasz legalnego dokumentu potwierdzającego przynależność kota do danej rasy, ale co ważniejsze nie dostajesz żadnej pewności co do zdrowia swojego pupila i jego genów. Kupując kota z takich miejsc wspierasz ich biznes zachęcając do dalszego rozrodu kociąt. Wybrana przez Ciebie hodowla powinna należeć do Polskiej Federacji Felinologicznej Felis Polonia (FPL). Jest to organizacja podlegająca FIFe (Federation Internationale Feline), czyli Międzynarodowej Federacji Felinologicznej. Hodowle zrzeszone w tych związkach działają według określonych zasad a hodowcy mają wiedzę na temat hodowanej przez siebie rasy.
Oczywiście nie musisz na ślepo ufać opisowi hodowli. Przed zakupem kociaka poszukaj w Internecie informacji na temat hodowcy, jak i prowadzonej przez niego hodowli. Dokładnie przeczytaj podane informacje i postaraj się je potwierdzić, najlepiej podczas osobistej wizyty w wybranej przez siebie hodowli. Dzięki temu poznasz warunki w niej panujące i zobaczysz jak hodowca dba o swoje koty. Dobry hodowca nie będzie miał nic do ukrycia. Nie bój się pytać hodowcy o interesujące Cię aspekty. Poproś o przedstawienie Ci rodowodu, który jest jedynym dokumentem potwierdzającym rasowość i każdy rasowy kot musi go posiadać. Sprawdź książeczkę zdrowia, w której powinny być wpisane odrobaczenia i szczepienia. Kociak powinien być zaczipowany. Pamiętaj też, że może opuścić hodowlę dopiero po ukończeniu 12 tygodnia życia. Jeśli wybierzesz już tą jedyną hodowlę to pozostaje dogadać kwestie finansowe. Chcąc posiadać tego niezwykłego kota trzeba musisz liczyć się z wydatkiem od 2000 do 4000 złotych, przy czym końcowa cena może być znacznie wyższa. Bardzo dużo bowiem zależy od wieku i płci kota, renomy hodowli i utytułowania rodziców malucha a także od tego, czy kot będzie osobnikiem “na kolanka”, kotem wystawowy czy przeznaczonym do hodowli.
Czy sfinks jest kotem dla mnie?
Sfinks kanadyjski to kot wyjątkowy, potrzebujący opiekuna, który zrozumie jego niecodzienną naturę oraz obdarzy szczerym i mocnym uczuciem. Kot tej rasy nie będzie dobrym wyborem dla osób początkujących, dopiero zaczynających swoją przygodę z posiadaniem mruczków. Rasa ta ma wysokie wymagania, którym trzeba sprostać. Sfinks kanadyjski to rasa aktywna i energiczna, potrzebująca wiele aktywności w ciągu dnia. Opiekun musi sfinksowi poświęcić swój czas, zarówno na wspólną zabawę, pieszczoty jak i niezbędną pielęgnację. Na sfinksa nie powinny decydować się też osoby, które są bardzo zapracowane i spędzają długie godziny poza domem. Ta rasa zdecydowanie nie nadaje się do życia w samotności. Wielogodzinna rozłąka z ukochanym opiekunem spowoduje, że kot będzie nieszczęśliwy i bardzo negatywnie wpłynie na jego psychikę.