Terier walijski (welsh terier) – historia rasy, żywienie i wychowanie
Spis treści
Historia i pochodzenie – dobrze urodzony terier walijski
Terier walijski wywodzi się najprawdopodobniej od nieistniejącego już dzisiaj czarno podpalanego black and tan terriera i staroangielskiego terriera. Niewątpliwie terier walijski jest jedną z najstarszych ras brytyjskich terierów. Jak sama nazwa na to wskazuje rasa pochodzi z Walii w Wielkiej Brytanii. Ludność zamieszkująca te tereny potrzebowała psa do polowań na wydry, lisy, borsuki, a także do tępienia gryzoni. Do tego zadania potrzebny był pies o szpiczastej kufie, długich nogach i skąpym owłosieniu, co pozwalało mu przystosować się do trudnych górskich warunków w jakich przyszło mu pracować. Początkowo zwracano uwagę głównie na walory użytkowe a nie na wygląd, przez co osobniki w obrębie jednej jednej rasy różniły się znacznie między sobą. Pierwotnie wszystkie teriery uważano za jedną rasę co było przyczyną wielu sporów. Jednak wyjątkowy upór i nacisk Walijczyków doprowadził ostatecznie do wyodrębnienia i uznania rasy walijskiej. Jednak do dzisiaj między historykami trwa spór o korzenie zarówno welsh terriera, jak i lakeland terriera (dzisiejszy terier walijski jest bardzo zbliżony wyglądem do lakeland terriera i często z nim mylony). W 1886 roku brytyjski Kennel Club zaczął zwracać uwagę nie tylko na użytkowość psa, ale także na ogólny standard wyglądu rasy. Wówczas zaczęto krzyżować teriera walijskiego z foksterierem szorstkowłosym co znacznie poprawiło poprawiło zewnętrzny wygląd psów. W efekcie krzyżówek terier walijski stał się psem bardziej masywnym, o eleganckiej głowie, lepszych proporcjach i większym owłosieniu, ale jego szata straciła na intensywności koloru – stała się bardziej wyblakła. W Europie psy tej rasy pojawiły się w na początku XX. wieku i szybko zyskały wielu miłośników. Okazały się doskonałymi psami do towarzystwa – do polowań używano głównie foksterierów, ponieważ terier walijski ma łagodniejszy charakter. Jako ciekawostkę można przytoczyć fakt, że właścicielem teriera walijskiego był między innymi król Jerzy V i prezydent John F. Kennedy. Obecnie nie jest to rasa bardzo popularna, jednak jest starannie hodowana, dzięki czemu psy reprezentują bardzo wysoki poziom. Jako psy użytkowe najliczniej hodowane są w Czechach i Niemczech. Rasa znajduje się na liście ras zagrożonych wymarciem sporządzonej przez Brytyjski Kennel Club. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) dzieląc psy ze względu na rasy i ich użytkowość przypisała teriera walijskiego do grupy III – teriery, sekcja 1 – teriery średniej wielkości.
Wygląd teriera walijskiego – pies niczym posąg
Terier walijski jest psem średniej wielkości o sylwetce, która wpisuje się w kwadrat. Wysokość w kłębie nie przekracza 39 centymetrów zaś waga waha się w granicach 9-10 kilogramów. Jest to pies o zwartej, harmonijnej budowie, z krótkim i mocnym grzbietem oraz głębokiej klatce piersiowej. Wąska z mało zaznaczonym stopem głowa osadzona jest na mocnej i średniej długości szyi. Małe ciemne oczy, szeroko rozstawione, w kształcie migdałka. Da się w nich bez trudu dostrzec bystrość i temperament psa. Cienkie uszy są dość wysoko osadzone, mają kształt litery V i są załamane ku przodowi. Trufla nosowa czarna. Kończyny są proste i mocne. Terier walijski wyglądem bardzo przypomina foksteriera, z którym niegdyś go skrzyżowano. Szata psa jest dwuwarstwowa i składa się z grubego, wełnistego podszerstka i szorstkiego włosa okrywowego. Sierść teriera walijskiego jest twarda i druciana. Umaszczenie czarne podpalane lub szaro-czarne podpalane (czarne umaszczenie poniżej stawów skokowych lub czarny nalot na plecach według wzorca FCI jest wysoce niepożądany). Terier walijski porusza się charakterystycznym, posuwistym krokiem.
Charakter teriera walijskiego – pies z zasadami
Welsh terier jest psem o łagodnym usposobieniu, zawsze wesoły i skory do wszelakich zabaw. Podobnie jak wszystkie inne rasy myśliwskie, a także terriery jako ogół, pies ten ma dość niezależny charakter. Terier walijski posiada ogromne pokłady drzemiącej w nim energii, dlatego potrzebuje sporej dawki codziennej aktywności. Nie jest to pies spokojny – wręcz odwrotnie. Wszędzie jest go pełno – spokój zdecydowanie nie leży w jego naturze. Mówiąc o terierze walijskim trzeba mieć na uwadze, że jest to pies myśliwski pomimo tego, że dzisiaj głównie pełni funkcję psa do towarzystwa. Pierwotnym zadaniem teriera walijskiego było polowanie na lisy, wydry czy gryzonie i do dzisiaj płynie w jego żyłach mocny instynkt łowiecki. Dlatego też bez wcześnie wprowadzonej, odpowiedniej socjalizacji i wychowania trudno będzie mu porozumieć się z kotami czy mniejszymi zwierzętami domowymi. Wciąż silny instynkt łowiecki może doprowadzić do tego, że na spacerze welsh terrier ruszy w pogoń za zwęszoną zwierzyną, a tym samym potencjalną ofiarą. Oczywiście jeśli terier walijski i inne zwierzęta będą przyzwyczajane do siebie od małego to będą w stanie stworzyć zgrany duet. Podczas spacerów terier walijski z natury nie zaczepia innych psów i jest do nich pokojowo nastawiony, ale jeśli zostanie zaczepiony to z pewnością odpowie. Jego mocny temperament i zadziorność sprawia, że stanie do konfrontacji z dużo większym od siebie psem o ile ten go zaatakuje. Terier walijski mocno przywiązuje się do swoich najbliższych, jednak nie podporządkuje się nigdy w 100% właścicielowi. Uwielbia spędzać czas ze swoimi bliskimi i z tego powodu nie powinien spędzać wielu godzin w samotności, ponieważ może to niekorzystnie odbić się na jego psychice. Poza tym pozostawiony sam sobie, w połączeniu z drzemiącą w nim energią może przemeblować nieco dom, co niekoniecznie przypadnie do gustu właścicielowi. Welsh terier jest doskonałym stróżem i obrońcą. Jest nieustraszony i bez zawahania stanie w obronie swoich rodziny. Głośno i donośnie zakomunikuje o potencjalnym niebezpieczeństwie a dzięki swojej zadziorności bez problemu odstraszy nieproszonego gościa, nawet pomimo swoich niewielkich rozmiarów. Terier walijski może być towarzyszem dzieci, z którymi na ogół dobrze się dogaduje. Jak każdy pies także i terier walijski nie lubi niedelikatnego zachowania, dlatego kontakty z maluchami powinny odbywać się pod stałą kontrolą dorosłych. Zbyt natarczywe i niedelikatne zachowanie może nie spodobać się pupilowi, a wtedy może okazać swoje niezadowolenie. Dlatego też dobrze jest nauczyć dzieci jak powinny obchodzić się z psem. W stosunku do obcych jest terier walijski jest nieufny, ale nie przejawia agresji.
Wychowanie i szkolenie teriera walijskiego – niełatwe zadanie nowego właściciela
Terier walijski jest psem bardzo inteligentnym, który szybko rozumie czego się od niego oczekuje. Z natury jest bardzo bystry, jednak w połączeniu z silnym charakterem i uporem nie jest to pies, który należy do najłatwiejszych w szkoleniu. Terier walijski szybko się uczy i chętnie wykonuje nowe komendy pod warunkiem, że szkolenie będzie opierać się na pozytywnych metodach wychowawczych. Szybko się nudzi, dlatego opiekun powinien wykazać się sporą dawką kreatywności. Powinien być konsekwentny, stanowczy i cierpliwy, ale przy tym prowadzić psa ze spokojem i łagodną ręką. Teriery na ogół są dość niezależne i będą próbowały zawsze postawić na swoim, dlatego nawet podczas szkolenia mogą stwierdzić, że nie mają ochoty danego polecenia wykonywać i trudno będzie je przekonać do zmiany zdania. Potrafią postawić na swoim i właściciel powinien się z tym liczyć. Dlatego dobrze jest już od pierwszych dni w domu zapoznać psa z hierarchią domową. Istnieje wtedy prawdopodobieństwo, że się temu podporządkuje i nie będzie próbował sam ustalać zasad. Wszyscy domownicy bez wyjątku powinni konsekwentnie przestrzegać panujących w domu zasad. W innym wypadku terier walijski wyczuje słabości poszczególnych osób i będzie je wykorzystywał. Warto tu przytoczyć ważną zasadę, że to co psu zostanie dane lub na co mu się pozwoli nie może zostać mu później odebrane i zabronione, ponieważ pies poczuje się niesprawiedliwie potraktowany i może w różny sposób na to zareagować. Szkolenie teriera walijskiego powinno od pierwszych dni w domu opierać się na pozytywnych metodach. Nie wolno niego używać przemocy fizycznej, a nawet i słownej. Każde ostrzejsze traktowanie może być bardzo źle odebrane przez pupila. Kluczem do sukcesu jest zrozumienie psa i zbudowanie z nim relacji opartej na wzajemnym szacunku. Często bywa tak, że pies wybiera sobie spośród rodzinny jedną osobę, której będzie słuchał nieco bardziej niż pozostałych domowników, jednak nie oznacza to, że reszty nie będzie kochać. Może się okazać, że z tą jedną osobą będzie chętniej pracował. Podobnie jak każdy człowiek jest inny, tak i każdy pies jest inny. Ważne jest zrozumienie psa, jego priorytetów i ważnych dla niego rzeczy czy czynności. Jeden pies chętniej będzie pracować za smaczki, inny za ulubioną zabawkę, a jeszcze inny za wspólną zabawę i spędzony czas ze swoim właścicielem. Szkolenie powinno być prowadzone systematycznie i konsekwentnie. Sesje nie powinny trwać zbyt długo, ponieważ może to męczyć psa i spowodować, że szybko się znudzi, a wtedy odmówi dalszej współpracy. Jeśli nasz psi przyjaciel jest już zmęczony i odmawia dalszej współpracy nie wolno go do niczego zmuszać, ponieważ zniechęci go to do dalszej pracy. Dobrze wychowany terier walijski nie będzie stwarzał żadnych problemów właścicielowi, jednak opiekun musi liczyć się z tym, że do zbudowania relacji z psem potrzebny jest czas, chęci i cierpliwość. Nie pojawi się ona sama z dnia na dzień. Trzeba ją zbudować i wypracować wspólnie z psem. Dzięki temu osiągnięte cele będą sukcesem zarówno właściciela, jak i psa.
Potrzeba ruchu – wulkan energii
Terier walijski jest prawdziwym maniakiem sportu i potrzebuje dużo różnych aktywności. Są to psy szybkie i zwinne, dlatego dobrze odnajdą się na przykład w agility. Dobrze będą się też czuły w roli towarzysza do joggingu czy w bieganiu przy rowerze. Niewybiegany może przysporzyć trochę kłopotu, ponieważ brak ruchu może odbić się na jego psychice. Dobrym rozwiązaniem oprócz codziennej aktywności fizycznej są wszelkie zajęcia, które pobudzą czworonoga umysłowo. Należy pamiętać, aby na otwartej przestrzeni nie puszczać psa luzem bez smyczy, ponieważ jest to obarczone ryzykiem ucieczki. W takich miejscach, aby zapewnić komfort pupilowi podczas biegania, warto wyprowadzać go na długiej lince treningowej. Linka zapewni psu swobodę, a jednocześnie nie pozwoli pupilowi zbytnio oddalić się od swojego opiekuna.
Socjalizacja – podstawa dalszego funkcjonowania
Terier walijski to przede wszystkim pies myśliwski o dość mocno rozwiniętym instynkcie łowiecki. Był hodowany do polowań na mniejsze od siebie zwierzęta dlatego, aby jego stosunki z innymi zwierzakami przebiegały bez żadnych konfliktów potrzebna jest wczesna socjalizacja, podczas której pupil od małego będzie przyzwyczajany do nowych dla niego sytuacji. Już w okresie szczenięcym powinien poznawać nieznane mu dotychczas miejsca, mieć kontakt z innymi ludźmi i zwierzętami, a także zaznajamiać się z nowymi bodźcami i odgłosami. Pomoże to zniwelować lub zminimalizować ryzyko lęku na dalszych etapach życia czworonoga, kiedy dojdzie do jego styczności z nieznanym. Dobrym rozwiązaniem jest psie przedszkole, gdzie niedoświadczony właściciel będzie mógł pod okiem doświadczonych specjalistów okiełznać drzemiący w pupilu temperament teriera, a także nauczyć psa podstawowych zasad i komend. Jest to też doskonały czas na budowanie zaufania i relacji z czworonogiem.
Zdrowie – cieszący się dobrym zdrowiem Terier walijski
Terier walijski polował w trudnych górskich warunkach, przez co musiał przystosować się do niekorzystnych warunków atmosferycznych. Zwarta budowa, szorstki włos i dwuwarstwowa szata zapewniają mu dobrą ochronę przed zimnem. Podobnie jak inne psy, tak i ta rasa nie powinna długo przebywać na mocnym słońcu, co mogłoby grozić przegrzaniem, a nawet udarem cieplnym. Na spacery lepiej wybierać pory chłodniejsze – wczesny poranek lub późne popołudniu. Obowiązkowo należy zapewnić psu chłodne i zacienione miejsce do odpoczynku i stały dostęp do świeżej wody pitnej. Na ogół rasa ta uchodzi za zdrową, odporną i wytrzymałą. Nie ma tendencji do chorób dziedzicznych, a niezbyt liczne schorzenia występują sporadycznie. Chorobami, które mogą trapić teriera walijskiego są problemy z oczami jak zwichnięcie soczewki, pierwotna jaskra, czy zaćma. Podobnie jak inne rasy szorstkowłose terier walijski może mieć problem z alergiami, zwłaszcza skórnymi. Może również zdarzyć się zwichnięcie rzepki. Psy tej rasy dożywają średnio około 13 lat. Właściciel powinien zadbać o systematyczną profilaktykę, dużą dawkę aktywności fizycznej, a także zbilansowaną dietę, ponieważ wszystkie te aspekty składają się na zdrowie czworonoga. Co ciekawe, według hodowców i właścicieli welsh terriera pies ten mentalnie nigdy się nie starzeje.
Żywienie teriera walijskiego – lepsze gotowe karmy czy domowe posiłki?
Żywienie jest jednym z aspektów, które nie tylko wpływa na pełne brzuszki czworonogów, ale ma też swoje odzwierciedlenie w ogólnym samopoczuciu czworonoga i jego zdrowiu. Terier walijski jest psem aktywnym, a co za tym idzie jego zapotrzebowanie kaloryczne jest większe od psa, którego tryb życia obraca się wokół kanapy. Dopasowywując dietę, jak i sposób żywienia należy wziąć pod uwagę indywidualnych aspekty dotyczące czworonoga. Wiek, waga, aktywność fizyczna i ewentualne trapiące pupila schorzenia są podstawowymi i najważniejszymi czynnikami, do których należy dostosować dietę. Najwygodniejszym i najszybszym sposobem jest podawanie psu gotowych karm od znanych producentów. Karmy dostosowane do psów ras małych i średnich mają odpowiednie chrupki do wielkości pyszczków czworonogów. Ponadto gotowe karmy zawierają w sobie wszystkie niezbędne składniki odżywcze, które wspomagają prawidłowy rozwój. Zawsze przed zakupem karmy należy dokładnie przeczytać jej skład, ponieważ w wielu z nich znajdują się zbędne substancje zapychające. W składzie nie powinny znajdować się sztuczne konserwanty, barwniki i aromaty.
Na pierwszym miejscu powinno być mięso dobrej jakości, bo to właśnie ono stanowi główne źródło białka zwierzęcego. Właściciel może również zdecydować się na samodzielne przygotowywanie posiłków w domu. Jest to metoda zdecydowanie bardziej czasochłonna, ale zdobywa sobie coraz więcej miłośników. Taka forma diety wymaga od właściciela specjalistycznej wiedzy na jej temat. Warto wybrać się do psiego dietyka lub weterynarza, aby ustalony jadłospis nie posiadał niedoborów, które mogłyby niekorzystnie odbić się na zdrowiu psiaka. Takie posiłki powinny być dodatkowo wspierane przez specjalną suplementację witaminowo-mineralną. Można również wzbogacić posiłki o suplementy wspierające ochronę stawu kostno-stawowego. Dzienną porcję pożywienia najlepiej podzielić na kilka mniejszych posiłków. Szczeniaki będą jeść o wiele częściej niż psy dorosłe, ponieważ ich zapotrzebowanie jest większe, a żołądki o wiele mniejsze. Optymalna ilość porcji psa dorosłego to 2-3 posiłki. Obok miski z jedzeniem zawsze powinna stać miska ze świeżą wodą pitną, wymienianą minimum raz dziennie.
Pielęgnacja teriera walijskiego – dla chcącego nic trudnego
Pielęgnacja teriera walijskiego nie jest skomplikowana, ale wymaga systematyczności nawet wtedy, kiedy pies nie jest wystawowy. Rasa ta nie linieje, dlatego zachodzi samoistne zrzucanie martwego włosa, dlatego szczotkowanie jest najważniejszym zabiegiem pielęgnacyjnym przy tej rasie. Pupila należy szczotkować regularnie, przynajmniej raz w tygodniu. Szczotkowanie pomaga usunąć martwy, przesuszony włos, a tym samym pozwalając nowemu i zdrowemu włosowi wyrosnąć. Potrzebne do tego będzie kilka szczotek. Twarda, z naturalnego włosia – do zbierania zanieczyszczeń, szczotka typu pudlówka, do wyczesywania podszerstka oraz walki z kołtunami i szczotka druciana do rozczesywania dłuższego włosa. Przydadzą się też grzebienie – jeden ze średnim i jeden z rzadkim rozstawem pinów. Jeśli chodzi o kąpiel to teriera walijskiego kąpiemy wtedy, kiedy zajdzie taka potrzeba, jednak nie za rzadko. Trzeba pamiętać, że na sierści zbiera się wiele zanieczyszczeń i kurzu z powietrza, co nie tylko brzydko wygląda, ale także niszczy sierść. Do kąpieli używamy szamponów przeznaczonych dla psów ras szorstkowłosych lub dopasowanych do aktualnej potrzeby włosa. W żadnym wypadku nie wolno używać szamponu przeznaczonego dla ludzi, ponieważ ma zbyt wysokie pH. Przed kąpielą sierść powinna być dokładnie rozczesana, a także trzeba z niej usunąć wszystkie zanieczyszczenia stałe. Poza szczotkowaniem terier walijski wymaga regularnego trymowania. Psa tej rasy nie wolno strzyc. Obcięcie sierści maszynką zniszczy praktycznie bezpowrotnie jej strukturę i wyrządzi psu szkodę. Trzeba też pamiętać, że przed trymowaniem nie powinno się psa kąpać przez mniej więcej dwa tygodnie, ponieważ utrudnia to usunięcie martwego włosa. Jeśli nasz pupil nie jest psem wystawowym to zabieg ten wystarczy przeprowadzać raz na 3-4 miesiące. Jeśli zamierzamy psa pokazywać na wystawach to będziemy musieli trymować go znacznie częściej. Generalnie częstotliwość powtarzania zabiegu będzie zależna od długości i tempa odrastania włosa. Do trymowania używamy lateksowych paluszków trymerskich lub trymerów nożykowych. Paluszki trymerskie są bezpieczną i precyzyjną metodą usuwania martwego włosa. Jeśli nabierzemy nieco wprawy można przerzucić się na trymery nożykowe. W takim wypadku będziemy potrzebować minimum dwóch trymerów – drobnego do krótkiego włosa i rzadszego do pozostałych partii ciała. Trymowanie można i należy wspomóc stosując puder do trymowania, który utwardzi włos i sprawi, że łatwiej będzie go chwycić. Z uwagi na fakt, że jest to zabieg zabieg dosyć kłopotliwy i wymagający wprawy, dobrym rozwiązaniem będzie skorzystanie z usługi trymowania świadczonej przez wykwalifikowanego groomera, który w profesjonalny sposób zadba o szatę naszego psa. Rzecz jasna, nie tylko sierść wymaga regularnej pielęgnacji. Na uwagę zasługują również oczy i uszy. Można do ich przemywania użyć specjalnych nawilżanych chusteczek lub wilgotnej ściereczki. Kontrolować też trzeba długość pazurów i w razie potrzeby należy je delikatnie skracać za pomocą obcinaczek. Poza oczami, uszami i pazurami ważnym elementem codziennej higieny jest dbanie o jamę ustną. Na zębach lubi odkładać się kamień nazębny, który nieleczony może powodować wiele różnych schorzeń. Do czyszczenia zębów przydatne będą specjalne pasty i szczoteczki dla psów, żele, spraye lub gryzaki dentystyczne.
Akcesoria – czyli niezbędna wyprawka dla teriera walijskiego
Terier walijski ze względu na swój mocny instynkt łowiecki potrzebuje porządnych akcesoriów spacerowych. Mocna obroża i solidna smycz z wytrzymałym karabińczykiem to podstawa. Dorosłe psy, po zakończeniu okresu wzrostu można wyprowadzać w dobrze dopasowanych szelkach typu guard. Ważne jednak, aby szelki były komfortowe dla czworonoga i nie utrudniały mu ruchu. Na spacerach na łonie natury i otwartych przestrzeniach przyda się długa linka treningowa, która zapewni pupilowi swobodę podczas biegania. Miski na jedzenie i wodę powinny być zrobione z dobrych jakościowo materiałów – warto wybrać modele ceramiczne. Pozwoli to uniknąć alergii kontaktowych, na które niektóre osobniki z tej rasy są wrażliwe. Legowisko czyli własna przestrzeń do odpoczynku czworonoga musi być dopasowane do wielkości psa tak, aby mógł swobodnie się położyć i rozprostować łapki po całym dniu biegania. Ważne, aby legowisko znajdowało się w “sercu” domu, dzięki czemu pies odpoczywając będzie czuł się częścią rodziny, i będzie o wiele spokojniejszy mając swoich najbliższych w zasięgu. Klatka kennelowa to bezpieczne miejsce psa, a także miejsce, które ułatwia bezpieczną podróż czworonoga. Terier walijski jest psem żywiołowym, który potrzebuje solidnej dawkę ruchu, aby się zmęczyć. Do zapewnienia mu atrakcji i zajęć sprawdzą się dobrej jakości zabawki. Ważne aby były dopasowane do wielkości pupila tak, aby nie mógł ich połknąć. Naturalne gryzaki, pluszaki, gumowe piłki, a także sznurki czy zabawki edukacyjne z pewnością przypadną do gustu walijczykowi. Do codziennej pielęgnacji przydadzą się niezbędne do tego akcesoria groomerskie.
Hodowla i zakup – gdzie szukać teriera walijskiego?
Odpowiedzialność właściciela zaczyna się w praktyce dużo wcześniej niż samo kupno psa. Najważniejszą sprawą jest wybór zaufanego hodowcy. Terier walijski nie jest rasą zbytnio popularną w naszym kraju, co nie zmienia faktu że i w tej rasie nie brakuje pseudohodowców. Rasa ta jest wytrzymała i cieszy się dobrym zdrowiem, dlatego tak ważne jest, aby hodowca dołożył wszelkich starań hodowlanych. Hodowla na którą zdecyduje się nowy właściciel powinna należeć do ZKwP (Związek Kynologiczny w Polsce) lub podlegać pod FCI (Międzynarodowa Federacja Kynologiczna), która jest naczelną organizacją kynologiczną. Takie to hodowle co do zasady działają wedle ściśle określonych reguł, i podlegają związkowej kontroli. Należy pamiętać, że o rasowości psa świadczy rodowód wydany przez ZKwP lub inną organizację podlegającą pod FCI. Decydując się na kupno psa z innych niż ZKwP stowarzyszeń nie kupujesz psa rasowego a jedynie kundelka. Nie dostajesz żadnej pewności co do czystości genów, a także co najważniejsze zdrowia szczeniaka. Psy z takich pseudohodowli często trzymane są w nieodpowiednich warunkach, a także narażone są na liczne schorzenia. Jedynym dokumentem, który potwierdza to, że pies jest rasowy jest rodowód ZKwP. Nigdy nie należy kupować psa bez rodowodu! Oglądając ogłoszenia hodowli zwróć uwagę na zdjęcia i opisy, bo często tam zawarte są ważne informacje. Oczywiście przed zakupem udaj się do hodowli osobiście, aby sprawdzić panujące w niej warunki, spotkać hodowcę i poznać szczeniaka i jego rodziców. Poproś o przedstawienie Ci dokumentacji wraz z książeczką zdrowia i wykonanymi w niej niezbędnymi badaniami. Chcąc zakupić szczeniaka teriera walijskiego trzeba być przygotowanym na wydatek około 2500-3500 zł, jednak ostateczna cena może okazać się w niektórych przypadkach o wiele większa. Zależy to od renomy hodowli, utytułowania rodziców szczeniaka czy predyspozycji malucha. Terier walijski to połączenie teriera i psa myśliwskiego co powoduje, że nie jest to rasa łatwa w utrzymaniu. O nurtujące Cię pytania, dotyczące zarówno samej rasy, jak i późniejszego wychowania czy żywienia zapytaj hodowcę, ponieważ on nie tylko zna się na danej rasie, ale zależy mu na tym, aby jego szczeniak otrzymał jak najlepsze warunki i trafił w kochające go ręce. Pamiętaj, że szczeniak hodowlę może opuścić dopiero po ukończeniu 8 tygodnia życia.
Czy terier walijski jest psem dla mnie?
Terier walijski pomimo tego, że nie jest psem dużym stawia przed nowym właścicielem spore wymagania. Rasa ta wymaga od właściciela konsekwencji, cierpliwości ale i łagodnego podejścia. Nie jest to dobry towarzysz dla osób, które zaczynają dopiero swoją przygodę z psem, a także dla osób starszych, ponieważ to prawdziwy uparciuch i wulkan energii. Rasa ta najlepiej odnajdzie się przy osobach i rodzinach lubiących aktywne spędzanie czasu. Terier walijski może mieszkać w domu ale też i w mieszkaniu, o ile zostanie mu zapewniona odpowiednia dawka codziennego ruchu. Warto mieć na uwadze, że jest to pies z mocnym instynktem myśliwskim, a dla takich psów miasto jest pełne niebezpieczeństw. Jeśli poświęcimy psu dużo uwagi oraz okażemy głębokie uczucie to terier walijski odwdzięczy się nam tym samym i sprawi, że nasze życie stanie się weselsze na długie lata!